Een geschiedenis van Disney games

Voor onze volgende game gaan we even fastforward naar 1999. Toy Story 2 komt uit voor de PlayStation en Nintendo 64 (en een jaar later ook op DreamCast). De eerste 3D-titel uit de lijst, maar toch opnieuw een platformer. De game verscheen op hetzelfde moment als de gelijknamige film. Gameplaygewijs niet de meest originele game ooit, maar de uitwerking was prachtig. De titel verscheen tijdens de vijfde en zesde generatie, die kunnen gezien worden als de hoogdagen van 3D-platform games. Toy Story 2 had de luxe om te verschijnen na titels zoals Spyro The Dragon, Crash Bandicoot en Mario 64. De game neemt duidelijk heel wat elementen over van deze klassiekers en weet ze verdomd goed te mengen met het Toy Story universum. De levels zijn uitgebreid, volgen de locaties van de film en zitten tjokvol uitdagingen - een old school platformer kan niet zonder zijn power-ups en verzamelbare objecten. Ook de besturing en capaciteiten van Buzz Lightyear waren dik in orde. Het hoogtepunt van de game in zijn tijd, echter, was de aanwezigheid van tussenfilmpjes rechtstreeks uit de film genomen. Dit was wel enkel voor de PlayStation-versie en de latere Dreamcast variant. De cartridges van de Nintendo 64 konden dit helaas niet aan. Voor de nostalgiefreaks: de titel kun je nu ook aanschaffen via het PSN.

De volgende in de lijst is Kingdom Hearts voor de PlayStation 2, uit 2002. Tjah, wat valt er te zeggen. Ik neem aan dat iedereen reeds bekend is met het Disney/Square-Enix fenomeen? Het is vrij eenvoudig: alles van Disney ontmoet alles van Final Fantasy in een platform/RPG. Als je de term 'natte droom' opzoekt in het woordenboek, dan zou het gerust kunnen dat je die omschrijving terug gaat vinden. Kingdom Hearts laat je reizen doorheen tal van Disney universa waarin je telkens een lokale protagonist in je team krijgt. Naast deze variabele Disney held(in), kan je nog altijd rekenen op Donald en Goofy. En in tegenstelling tot de hopeloze klunzen die ze kunnen spelen in de tekenfilms, zijn ze hier een meer dan waardige aanwinst.

De game kreeg een vervolg, een GBA spin-off, een DS spin-off en een PSP spin-off. Daarnaast kwam er ook een game uit voor de GSM en staat er nog een titel gepland voor zowel de DS als de 3DS. Dat de reeks het goed stelt, is dus een understatement. Het enige spijtige punt is de eeuwige radiostilte rond een officieel derde deel. Er zou een Kingdom Hearts III moeten uitkomen voor op de PS3, maar Square Enix zwijgt voorlopig in alle talen.

En dit brengt ons meteen bij de laatste titel in onze lijst. Meteen ook de enige titel die niet draait rond een tekenfilmfiguurtje. Ik heb het natuurlijk over Tron. Tron 2.0 verscheen in 2003 en is het vervolg - in game vorm - op Disney's cult klassieker uit de jaren '80. Wie de film al heeft gezien, zal merken dat dit lang niet zo'n gek idee is. Het eerste wat opviel, was de geflipte grafische stijl die de game opriep. De game voelde aan als als een trouwe incarnatie van de originele Tron film, maar dan in overdrive. Het uiterlijk kreeg ook vaak de vergelijking te horen: "Het ziet er uit als Rez, moest het een FPS zijn... Op acid." De game speelt zich af in een computer, en verdorie, dat zal je geweten hebben! Firewalls zien er uit als vuurrode omgevingen, computervirussen zijn vijanden, levelen doe je via software upgrades en er zijn tal van boosts voor je statistieken met passende pun-namen (zoals de 'Megahurtz' skill). Om nog maar te zwijgen van de sniper rifle die onder de naam LOL schuilgaat...

Maar we weten allemaal dat een leuke stijl en setting niet voldoende is om een goede game te produceren. Gelukkig zit het met de gameplay ook wel snor. Het bekende frisbee-achtige wapen uit de film duikt ook hier op en is de equivalent van Gordon Freeman's breekijzer: het trouwe, munitieloze mêlee wapen. Daarna volgen de Tron-versies van enkele klassieke wapens zoals een shotgun en een submachine gun. Tijdens het spelen wordt er voor wapens, taken en sleutelobjecten weer non-stop vakjargon gebruikt. Termen uit het programmeren en 3D-modelling lijken overal in te sluipen. Als je een beetje thuis bent in dat soort zaken, merk je echt wel leuk gevonden zaken op. De game speelt grotendeels als een shooter met enkele RPG-elementen.

Natuurlijk werden ook de Lightcycle races niet vergeten. Zelfs als je Tron nog nooit hebt gezien, dan nog moet je zeker al gehoord van deze futuristische tweewielers. Helaas, ondanks de leuke stijl en positieve reviews werd Tron 2.0 een commerciële flop. Plannen voor een Tron 3.0 werden dan ook vlug geschrapt. Misschien dat Tron Legacy een goede game kan voortbrengen?

Voor we overgaan op het besluit wil ik nog even een eervolle vermelding maken voor Quack Shot, Castle of Illusion en World of Illusion. Een trio 16-bit games die in-house door Sega gemaakt werden en ook lang niet slecht waren, maar we moeten toch ergens grenzen trekken met deze lijst.

Als we zo eens terugkijken, zijn er twee zaken die sterk opvallen. Om te beginnen, was vroeger alles beter. Ja, oké, dat is zever. Wat dacht je dan van dit: vroeger was alles eenvoudiger. Meer dan de helft van de titels in deze lijst zijn afkomstig van het 8- en 16-bit tijdperk. De meest aannemelijke reden daarvoor, is het feit dat het leeuwendeel van deze titels door Capcom gemaakt werd. Tegenwoordig heeft dit bedrijf zowel zijn goede als minder goede titels, maar het 2D-tijdperk waren de echte hoogdagen van Capcom. Zelfs nu kent iedereen nog Megaman en Street Fighter II. Een andere factor is natuurlijk de omvang van de game-industrie. Dit was de tijd vóór gaming mainstream werd en er miljoenen werden uitgegeven aan de productie van games. Er moesten minder risico's genomen worden. Een budget was nog steeds nodig, maar minder groots dan nu. Een goed team hebben en de kans om je concept uit te werken was soms al wat je nodig had.

Een tweede aspect dat opvalt, is de productietijd. De weg naar mainstream gaming begon tijdens de vijfde generatie consoles en werd officieel toen de zesde generatie er aan kwam. Tegenwoordig zijn veel Disney-games het resultaat van een nieuwe Disney-film die in de bioscopen verschijnt - juist omdat het mainstream publiek hier gemakkelijk intrapt. Dit zorgt natuurlijk voor een zeer strakke deadline, wat het ontwikkelingsproces niet te goede komt. In de tijd van The Lion King en Aladdin was dit nog goed mogelijk, omdat het nog in de 16-bit periode uitkwam. Maar kijk eens naar de games van het mainstreamtijdperk: hoeveel film-licenties zie je in deze lijst gebruikt worden die tegelijkertijd uitkwamen met de release van de film? Tron 2.0 kwam jaren uit na het origineel en Kingdom Hearts gebruikt tal van personages die hun film soms al decennia geleden kregen. Enkel Toy Story 2 blijft achter - en dat was dan nog in het dubieuze tussenintijdperk van de PlayStation, Nintendo 64 en SEGA Saturn. Tijdens deze vijfde generatie kwamen trouwens ook Hercules en Tarzan uit. Toch ook een vermelding waard, niet goed genoeg om de lijst te halen, maar lang geen slechte titels.

Bij deze kunnen we met redelijk wat vertrouwen naar de release van Epic Mickey uitkijken. Goed, het heeft niet het voordeel om een release te krijgen in het 16-bit tijdperk. Het heeft wel het geluk dat het niet onder de tijdsdruk staat van een filmlicentie. En, zeker niet te onderschatten: ze hebben Warren Spector. Geef toe, als de man achter System Shock en Deus Ex er zich mee moeit, dan kunnen we zeggen dat de kansen meer dan gunstig liggen.