Skip to main content
Als je op een link klikt en een aankoop doet, krijgen we mogelijks een kleine commissie. Lees ons redactiebeleid.

De 10 bizarste Japanse games ooit

Daten met duiven, een menselijke vis en vliegende bodybuilders.

Seaman

Deze game, die in 1999 uitgebracht werd voor de Sega Dreamcast, lijkt op het eerste gezicht eerder op een krachtigere versie van Tamagotchi. In Seaman moet je zorgen voor een virtueel huisdier. Je moet het voeden, reinigen en ermee spelen. Maar in tegenstelling tot tamagotichi zorg je in Seaman niet voor een katje of een puppy maar voor... een vis met een menselijk gezicht. Freaky.

En daar stopt het niet: zorg goed voor Seaman en hij groeit uit tot een niet minder angstaanjagend kikkervisje dat uiteindelijk in een kikker verandert. En natuurlijk behoudt hij ten allen tijde zijn enge menselijk gezicht. Je kan ook communiceren met Seaman met behulp van een microfoon. Het spel reageert op je intonatie en de intensiteit van je stem, en herkent ook een aantal specifieke woorden. Het was bijvoorbeeld perfect mogelijk om een gesprek te houden met Seaman over je favoriete kleur of je verjaardag. Seaman was ook niet te verlegen om je te beledigen als hij vond dat je niet goed genoeg voor hem zorgde.

Het uiteindelijke doel van Seaman is om hem ooit los te laten in het wild waar hij zelfstandig kan leven. Gelukkig hoeven we ons geen zorgen te maken over de gevolgen van het loslaten van een slim, vrij beangstigend amfibie in het ecosysteem.

Het spel verscheen een jaar na de Japanse release ook in het westen op de Dreamcast. De Engelse stem werd door niemand minder ingesproken dan Leonard 'Spock' Nimoy uit Star Trek. In 2007 werd er een vervolg uitgebracht op de PlayStation 2 maar deze verliet het Japans eiland nooit.


Het gezicht van Seaman is dat van gamedesigner Yoot Saito.