Skip to main content
Als je op een link klikt en een aankoop doet, krijgen we mogelijks een kleine commissie. Lees ons redactiebeleid.

Call of Juarez: The Cartel

Het moderne Wilde Westen.

Allemaal goed en wel natuurlijk maar hoe zit het met het verhaal? Het spel begint in down town Los Angeles alwaar je op een road trip gestuurd wordt die je helemaal naar Mexico zal brengen tot, hoe kan het ook anders, Juarez zelf. Deze roadie aanpak laat Techland toe om een heleboel diverse locaties in het spel te stoppen. Doorheen de 15 missies die het verhaal omvat zal je reis je voeren van een dancing in Los Angeles tot de bossen van Californië tot de woestenij van de grensstreek. Veel tijd om van het landschap te genieten en wat extra uitstapjes te plannen, verwacht je best niet. Techland gaat er prat op dat je een heuse rollercoaster-rit zult voorgeschoteld krijgen met spectaculaire explosies volgend op spannende vuurgevechten en achtervolgingen. En hun stelling werd naderhand bewaarheid in de demo die we voorgeschoteld kregen.

De drie agenten bevinden zich net buiten de verblijfplaats van één van Eddy's contactpersonen, die banden heeft met een belangrijke figuur van het drugskartel, Jésus genaamd (wordt chésoes uitgesproken). Na wat heen en weer gevloek en getob, besluiten ze om hem een bezoekje te brengen. Ben neemt algauw het voortouw en reduceert de deur met een welgemikte trap tot spaanders. De contactpersoon is zich echter net tegoed aan het doen aan enkele vrouwelijke geneugten en ook hier merk je dat Techland resoluut voor een volwassenere, donkere toon gaat.

Na zijn.. euh... vriendin met een fikse fooi de straat opgestuurd te hebben, krijgen de agenten te horen dat Jésus net op weg is naar het nederige stulpje waar zij zich bevinden. Eddy's contactpersoon gaat akkoord met het dragen van een zendertje en de drie agenten haasten zich naar buiten en wachten in de auto. Jésus toont zich op tijd op de afspraak maar alles loopt niet van een leien dakje. De klikspaan wordt koelbloedig koud gemaakt en Jésus rept zich terug naar zijn dancing. Voor de agenten zit er niets anders op dan de drugsbaas te benaderen op zijn eigen turf. Wat volgt is een spectaculaire klopjacht doorheen een drukbevolkte disco die algauw naar de straten van Los Angeles leidt en op vier wielen verder gaat. Wat meteen opviel tijdens de verschillende vuurgevechten, was het cover systeem.

Als je co op speelt, kan één van de drie immers kiezen om dekking te geven door middel van enkele lukrake schoten te lossen richting vijand om de andere twee de kans te geven de vijanden te flankeren en het werk af te maken. Dit levert een echte kick op en het gevoel van samenwerking wordt hierdoor nog versterkt. Ook het intrappen van deuren is een hele belevenis. Je positioneert je samen met je vrienden op enkel vastgelegde punten om dan de deur op hardhandige wijze te openen.

Dit hele gebeuren wordt gevolgd door een slow motion periode waar je de kans krijgt de vijanden van een extra ventilatie te voorzien, nog voor zij zelf hun wapen hebben getrokken. Dit werd al gebruikt in onder andere Call Of Duty maar werkt ook hier wonderwel. Op een gegeven moment komen de drie immers voor een grote deur te staan die na het intrappen rechtstreeks blijkt te leiden naar de dansvloeren van de club. In enkele luttele seconden moet je proberen de vijanden te onderscheiden van de onschuldige dansende menigte. Een moeilijke taak zo blijkt. "Civilian casualties are possible" wist de PR-kerel van Techland me nog te vertellen, burgerslachtoffers zijn mogelijk.

Het tweede deel van de presentatie speelt zich af op een geheel andere plek en mijn wens naar een "No Country For Old Men"-tafereel wordt grotendeels beantwoord. Kim en Eddy bevinden zich immers op een grote klif in een woestijn zoals die enkel voorkomt in het verlaten grenslandschap tussen Mexico en de States. De grafische pracht valt meteen op. Techland mag dan misschien niet hopen om Crysis 2 te verslaan in een mano a mano, toch zit de sfeer helemaal juist en komt de desolate wijdheid en troosteloosheid volledig tot z'n recht. Eddy en Kim staan echter niet van het uitzicht te genieten. Het is namelijk hun taak om Ben, die aan de voet van klif wacht op enkele kartelmedewerkers, dekking te geven door middel van enkele uit de kluiten gewassen sniperrifles.

Hoewel Ben met enkele stoere oneliners te kennen geeft dat hij nergens bang voor is en dat alles volgens hem wel vlot zal verlopen, moet hij even later toch op zijn woorden terugkomen. De bandieten nemen hem immers al snel onder vuur en hij raakt afgezonderd van Eddy en Kim. Deze proberen wanhopig de voet van de klif te bereiken om Ben te bevrijden maar worden zelf ook opgehouden door enkel vervelende schurken. Een belangrijk punt dat hier opvalt is dat de speler die de rol van Ben op zich neemt een totaal andere ervaring op zijn bord krijgt dan de spelers die Eddy en Kim besturen. Ben bevindt zich immers in een volledig andere situatie dan zijn teamgenoten. Je kan zelfs bijna zeggen dat de speler die met Ben aan de slag gaat een volledig andere missie speelt dan de spelers die Eddy en Kim besturen. Techland heeft dit zeer bewust gedaan zodat het spel, of toch sommige delen, erg herspeelbaar wordt.

Het hele gebeuren ontpopt zich algauw tot een wilde achtervolging waar ook een helikopter zijn opwachting maakt. Als ze bij Techland spreken van een rollercoaster-rit vol actie dan moet ik ze voorlopig gelijk geven. De grote vraag die ik mij stelde, was echter of het verhaal daar geen nadelen van zal ondervinden. First person shooters vol actie en weinig verhaal zijn erg mainstream geworden en nu Call Of Juarez zich heden ten dage afspeelt, komt het in het vaarwater terecht van een heleboel andere grote titels. Toch beloofd Techland ook een boeiend verhaal te voorzien waar de verschillende achtergronden en karaktertrekken van de personages volledig tot hun zullen recht komen en zelfs voor enkele pittige, onderlinge conflicten kunnen zorgen.

Al bij al kan ik dan ook stellen dat ik er een gematigd goed oog op heb. De drie speler co-op kan een belangrijk koopargument worden maar ook de sfeer en de personages zitten voorlopig juist. Of het verhaal ervoor zal zorgen dat The Cartel boven de middelmaat van no brainer shooters zal blijven zweven, is nog de vraag. Daarnaast heeft Techland ook heel wat zaken goed te maken die in de vorige twee delen op veel kritiek konden rekenen zoals de AI en de algemene afwerking en daar heb ik voorlopig nog niet veel van gezien. Uitkijken naar meer informatie is de boodschap!

Call Of Juarez: The Cartel is gepland voor de zomer van 2011. Neem ook zeker ons interview met de ontwikkelaar van het spel door voor nog meer informatie over deze game.

Read this next