'Vijf games die ik wil uitspelen voor ik sterf'
Heb jij er ook zo eentje? Dirk zet er alvast vijf op een rij.
Fallout: New Vegas (2010, PlayStation 3)
Waar ik bij alle voorgaande spellen een reden had om ze te laten vallen, heb ik dat voor Fallout: New Vegas niet. Ik sta versteld dat ik deze game zo snel opgaf--in Fallout 3 heb ik honderd uur gezonken. Tel daar nog een tiental uur op dat mijn broer de game speelde terwijl ik meekeek. New Vegas brengt genoeg veranderingen om fris aan te voelen. De Mojavewoestijn en Las Vegas bieden een totaal andere sfeer dan de Capital Wasteland, en deel drie miste de zwarte humor van Obsidian Entertainment, de bedenkers van de Fallout-franchise. New Vegas sluit klaarblijkelijk aan op mijn interesses en toch heb ik de game en al zijn uitbreidingen na een week niet meer gespeeld.
De enige reden die ik kan bedenken waarom ik de game niet meer speel, is de combat en besturing van Dark Souls. Rond de tijd dat ik Fallout: New Vegas kocht, stak ik veel uren in FromSoftware's action RPG. De besturing en combat vormen, voor mij, het beste aspect van Dark Souls--het hele spel leunt op de totale controle die je hebt over en moet uitvoeren op je karakter om verder te komen. Als ik dit spiegel met Fallout: New Vegas, valt me op dat laatstgenoemde veel statischer en 'houteriger' bestuurt. De combat mist bovendien dat puntje-van-je-stoel effect: ga in V.A.T.S., de wereld pauzeert en je krijgt de vrijheid om zo lang als je wenst te zoeken naar een geschikt doelwit. Dat vormt een schril contrast met de adrenaline kick die ik van Dark Souls krijg.
In dat opzicht is de vergelijking ook oneerlijk. In Dark Souls vecht ik mezelf door een vijandige wereld en is combat eigenlijk de enige vorm van gameplay. Natuurlijk vormt besturing een belangrijk aspect van dat spel. Maar Fallout: New Vegas scoort op andere vlakken punten. Toentertijd zag ik die positieve aspecten wellicht niet, of misschien kwamen die niet goed aan het licht tijdens de eerste uren van het spel. Maar naar mate ik het spel langer heb laten liggen, vraag ik me steeds sterker af waarom ik het spel niet speel. Op die vraag ontbreekt nog steeds een antwoord dus het ziet ernaar uit dat ik binnenkort een gokje ga wagen in New Vegas.