De 10 allerbeste games van het decennium (2010-2019)

We weten wat je denkt: nog maar eens een top 10. Maar deze is anders - beloofd! De volgende tien games kregen de meeste stemmen en staken er met kop en schouders bovenuit. Democratie heet dat. Om geen rellen op de redactie (vol The Witcher fanboys) te ontketenen, hebben we er echter voor gekozen om onze favoriete games alfabetisch te ordenen. Een aller-allerbeste game van het decennium 2010-2019 wordt dus niet vermeld, hoewel we natuurlijk allemaal weten welke dat is (Bloodborne).

Heb je de runner-ups gemist? Check dan zeker ons overzicht met de beste games van het decennium (2010-2019).

Welke games hebben jou de voorbije tien jaar aan het scherm gekluisterd gehouden? Ga je helemaal akkoord, of zijn er volgens jou opvallende afwezigen in dit lijstje? Laat het ons dan vooral weten in de comments hieronder! Tot over tien jaar!

Bloodborne (genomineerd door Bert, Carl en Maarten)

Toen Bloodborne me gepitcht werd als 'de beste Lovecraft -game ooit', was ik licht geïnteresseerd. Toen ik gameplayfilmpjes bekeek, was ik gebeten. En toen ik het speelde op de PlayStation 4 die ik er speciaal voor gekocht had, was ik hopeloos verslaafd. Wat begint als een bloederige weerwolvenjacht door de Victoriaanse straten van Yharnam, groeit uit tot een schijnbaar hopeloos gevecht tegen de almachtige Old Ones. Het is wat mij betreft de beste game die From Software tot nu toe heeft gemaakt. Bloodborne zet zijn klauwen in je en laat je nooit meer los.

God of War (genomineerd door Marcel, Ramadan en Yvo)

Met een hele reeks avonturen op verschillende PlayStation-platformen leek de eeuwig furieuze Kratos toch wat uitgeblust te zijn. Toch piekerden de makers er niet over om de Blades of Fury aan de wilgen te hangen. Er werd flink de schop in de serie gezet wat tot een van de beste comebacks van de afgelopen jaren heeft geleid. De Noorse mythologie laat een frisse subarctische wind door de setting waaien, de combat heeft meer diepgang gekregen zonder op bruutheid in te leveren en op visueel vlak wordt het maximale uit de PlayStation 4 geperst. Toch is het ijzersterke verhaal van de stroeve band tussen vader en zoon datgene wat de oorlogsgod menselijk maakt. Kortom, dankzij Dad of Boy is de serie weer helemaal op de kaart gezet.

Metal Gear Solid 5 (genomineerd door Bruce, Ramadan en Yvo)

Hideo Kojima en Metal Gear Solid zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Althans, voordat Konami de excentrieke Japanner eruit knikkerde. Ondanks die strubbelingen heeft Kojima de serie op een weergaloze manier afgerond en wederom een meesterwerk afgeleverd. De open wereld die MGS5 te bieden heeft, is dankzij de Fox Engine de perfecte sandbox voor tientallen uren stealth- en actiewerk. Verstopt in een kartonnen doos een vijandelijke basis binnensluipen, je Buddy Quiet instrueren wat afstandsschoten te lossen of op Apocalypse Now-achtige wijze met een helikopter je entree maken; als Big Boss is niets te gek.

Overwatch (genomineerd door Bert, Michiel en Yvo)

Toen Blizzard onthulde een team-based first-person shooter te ontwikkelen, leverde dat in eerste instantie de nodige gefronste wenkbrauwen op. Gelukkig weet je dat de studio over het algemeen kwaliteit aflevert en daar is Overwatch geen uitzondering op. Het draait in de shooter vooral om snelheid, hectiek en samenwerking. Overwatch is easy to learn, hard to master waardoor het voor zowel groentjes als veteranen een toegankelijke game is. Dankzij een breed aanbod aan Heroes en regelmatige aanvoer van nieuwe content is het verder de ideale FPS om periodiek weer eens op te pakken. Kortom: een van de leukste multiplayergames van het afgelopen decennium.

Portal 2 (genomineerd door Carl, Ramadan en Nathan)

"Zijn games kunst?" is ondertussen een moegetergde vraag, dus laat me iets anders vragen: "Kunnen games je doen lachen"? Portal 2 biedt daar een bulderend 'JA' op. Het script is messcherp en wordt hilarisch tot leven gebracht door iconische personages als GLaDOS en Wheatley (briljant vertolkt door Stephen Merchant), waardoor je bij zo goed als elke zin in de lach schiet. Dat de puzzels van Portal 2 bovendien ijzersterk in elkaar zitten en een geweldige leercurve hebben, helpen allemaal maar om Portal 2 in deze lijst te katapulteren. Naast een eervolle vermelding voor The Stanley Parable, is Portal 2 dé comedy game bij uitstek.

Red Dead Redemption 2 (genomineerd door Michiel, Ramadan, Sander en Yvo)

Een bankoverval plegen? Check. Een witte poema stropen? Check. De lokale sheriff aan een lasso achter je paard slepen? Check. Met een royal flush een potje poker winnen? Check. Met een beer worstelen? Check. Alle 43 soorten herbs plukken? Check. Een Mexican standoff overleven? Check. Doodgaan door een trap van een paard? Check. Je baard laten scheren? Check. Zwartrijden in de trein? Check. Vanaf een bergtop naar de flikkerende stadslichtjes van Saint Denis staren? Check. De status van de meest notoire outlaw bereiken? Check. Arthur, grote vriend, ik mis je nu al.

Telltale's The Walking Dead (genomineerd door Nathan, Ramadan en Sander)

De tocht van jonge Clementine in deze onvergeeflijke harde wereld is er een die je bijblijft. Van het eerste moment dat je haar leert kennen kun je niet anders dan haar aanjuichen en wens je haar altijd het allerbeste. De beproevingen die ze tegenkomt zijn evenwel een beproeving voor jou als speler: in hoeverre kun je deze post-apocalyptische zombie-wereld nog aan samen met Clementine? Telltale is een meester in het vergroten van de empathie in spelers en doet veel met weinig.

The Legend of Zelda: Breath of the Wild (genomineerd door Bert, Bruce en Yvo)

Games voelden het afgelopen decennium te vaak als een boodschappenlijstje aan: een overweldigende checklist aan taken die je uiteindelijk onvervuld achterlaten. BOTW staat haaks op die trend en schenkt de speler alle rust en ruimte om zich op zijn eigen tempo in Hyrule te verliezen. Nooit kwamen verwondering en fantasie zo goed tot hun recht als in deze game. Waar andere ontwikkelaars steeds vaker spelers verstikken met oneindig veel dingen om te doen en te voltooien, geeft Nintendo je eindelijk de gelegenheid om simpelweg te ademen. Rustig te ademen.

The Witcher 3: Wild Hunt (genomineerd door Bert, Bruce, Michiel en Ramadan)

Aan Carl Vander Maelen werd ooit een beloftevolle carrière als gamejournalist toegeschreven. Tot hij in 2015 een klein moment van zwakte kende en het in zijn The Witcher 3 review aandurfde om de game slechts een Aanrader-badge in plaats van die welverdiende Essentieel te geven. Sindsdien schrobt Carl de toiletten van de redactie. Wees niet zoals Carl, maar omarm samen met ons de genialiteit van CD Projekt REDs meesterwerk. Verken de ontelbare kleine eilanden van Skellige en ontrafel de vele politieke intriges die Novigrad rijk is. The Witcher 3 is niet alleen het hoogtepunt van het afgelopen decennium, maar eenvoudigweg een van de beste games ooit gemaakt.

Yakuza 0 (genomineerd door Marcel, Ramadan, en Sander)

Het duurde even, maar nu is eindelijk de Yakuza-reeks ook bij het brede publiek bekend. Daar bleek uiteindelijk een prequel voor nodig te zijn - en wat voor eentje. Yakuza 0 is een krankzinnige ervaring die moeilijk te beschrijven valt. SEGA durft namelijk met de Yakuza-reeks de grenzen van het absurde op te zoeken, zonder daarbij de serieuze thematiek van de maffiawereld uit het oog te verliezen. Het ene moment trap je een paar straatschoffies de grond in en het andere moment ben je in de karaokebar uit volle borst Heartbreak Mermaid aan het meezingen, om maar niet te spreken over de uiterst bizarre substories. Geen enkele andere game doet wat Yakuza doet; we zouden het ook echt niet anders willen.