Life is Strange 2: Roads review - Zet zijn eerste levensstappen
Hoop doet leven.
De Life is Strange 2 review van Nathan vertelt je of Dontnod een waardig vervolg gemaakt heeft. Zorgen een sterk verhaal en een magisch element weer voor verscheurende dilemma's?
Dit is een review van episode 1 van Life is Strange 2. Nadat alle episodes uitgekomen zijn, krijgt het seizoen een overkoepelende review... en eventueel een badge.
Vaarwel, Max en Chloe. Dontnod Entertainment laat Arcadia Bay voor wat het is en stelt je de broers Sean & Daniel voor. In Life is Strange 2 neemt de ene namelijk de andere onder zijn hoede, waardoor je niet alleen keuzes maakt, maar ook Daniel probeert op te voeden. Dat moet een dynamische broederrelatie opleveren die jouw binding met de personages versterkt. Life is Strange 2 zou echter niet compleet zijn zonder een mysterieuze, bovennatuurlijke kracht die jullie relatie beïnvloedt en de reeks letterlijk nieuw leven inblaast. Met die basis schotelt Dontnod je interessante keuzes voor, maar de eerste episode van het seizoen slaagt er niet in om unieke gameplay te creëren.
Met de relatie tussen de twee broers zit het weliswaar snor. Door een dramatische gebeurtenis zijn de 16-jarige Sean en zijn jongere broer Daniel meteen op elkaar aangewezen. Volgens de aloude point-and-clicktraditie verken je de omgeving voor belangrijke objecten, terwijl sommige voorwerpen je een extra interactie met Daniel bieden. Je leert hem iets bij of vraagt hem naar zijn mening. De game hecht ook veel belang aan kleine, banale keuzes. Die hebben namelijk een grotere impact op lange termijn en beïnvloeden Daniels gedrag. Je beseft bijvoorbeeld gauw dat je best twee keer nadenkt over zakgeld uit de spaarpot halen of erin steken. Dat alles voegt een laagje diepgang toe aan een gameplayaspect dat vaak beperkt bleef tot het nodeloos bekijken van willekeurige voorwerpen. Bovendien leer je zo de twee broers goed kennen en heb je meteen grip op het opvoeden van Daniel. Seizoen twee zet dus een sterke eerste indruk neer.
Die zwakt tijdens de rest van de episode af, want hoewel de ontwikkelaar ervoor wil zorgen dat de grote dilemma's nog zwaarder doorwegen, is dat niet het geval. Enerzijds is de beschrijving van de mogelijke keuzes niet duidelijk, dus je bent niet zeker over hun uitkomst. Anderzijds volgt de game nog te veel een lineair pad, waardoor de ontwikkelaar je niet te veel ruimte geeft en de uitkomst er weinig toe doet. Die tegenstelling zorgt ervoor dat Dontnod een loopje neemt met het begrip van keuzevrijheid, en jij krijgt het gevoel dat je eerder naar een film kijkt dan echt impact hebt op het verloop van de game. De ontwikkelaar zoekt in de uitwerking van de grote dilemma's en kleine keuzes dus nog naar een evenwicht.
In ieder geval ademt het verhaal nog altijd de typische Life is Strange-sfeer. Je reis begint opnieuw in de bosrijke staat Washington en er ligt weer een grote nadruk op de gevoelswereld van adolescenten. Tussendoor hoor je indiemuziek die perfect bij de sfeer past en geniet je van een knipoog naar Arcadia Bay en de originele game. Niettemin ligt het tempo in deze eerste episode vrij laag: de game laat je bijvoorbeeld heel lang meekijken naar de twee broers die onderweg zijn. De sfeer is dus op een herkenbare manier gemoedelijk, maar flirt met passiviteit.
De grootste boosdoener is echter dat je de episode op een conventionele manier afhandelt. Je speelt namelijk enkel als Sean en het ziet ernaar uit dat je geen grip hebt op de nieuwe superkracht. Bovendien wordt die slechts mondjesmaat onthuld en is die nog niet binnen de gameplay beschikbaar. Je acties blijven dus beperkt tot het maken van een paar beslissingen, terwijl de aanloop naar meer gebeurtenissen lang lijkt. Daardoor lijkt episode 1 iets te veel op een grote inleiding dan op een volwaardige aflevering.
Dontnod creëert wel genoeg mysterie om je geboeid te houden, alsook de basis voor weer een sterk verhaal. Dat merk je al wanneer je Seans gsm gebruikt, die bij het begin vol staat met sms'jes die je meer vertellen over de nevenpersonages. Die details geven de game een herkenbaar en geloofwaardig karakter. Daarnaast ontmoet je een sympathieke figuur die op een unieke manier het verhaal voortstuwt. Er zijn kortom genoeg momenten die je laten meeslepen en je doen verlangen naar meer.
In Life is Strange 2: Episode 1 hebben de grote dilemma's een te onduidelijke uitkomst, en meer gameplaymogelijkheden zijn er tegenover het eerste deel voorlopig niet. Het tempo ligt tevens overwegend laag, wat de ervaring niet ten goede komt. Toch bevat de game genoeg elementen om je een pakkende ervaring te schenken. Door een mysterieuze kracht, een paar fijne personages en vooral de interessante relatie tussen Sean & Daniel werkt het verhaal meeslepend. Bovendien heb je door kleine keuzes grip op Daniels gedrag en een impact op het plot. Als die aspecten in het vervolg hand in hand gaan met unieke gameplay, dan wordt Life is Strange 2 een levendige roadtrip.
Voor de Life is Strange 2-review speelde Nathan op de pc.