StarCraft 2: Legacy of the Void review
Een Aiur-dige prestatie.
Blizzard Entertainment voltooit met StarCraft 2: Legacy of the Void een saga die zeventien jaar geleden begon. De game vormt niet enkel het sluitstuk van de StarCraft 2-trilogie, maar dient ook als finale van een verhaallijn die in 1998 aanving. Legacy of the Void maakt het in stukken opgeknipte StarCraft 2 ook eindelijk tot één geheel. Zo zorgt de toevoeging van een nieuwe campaign ervoor dat elk speelbaar ras eindelijk een eigen reeks verhaalmissies heeft. Je krijgt tevens de beschikking over nieuwe multiplayermodi en -units. De vraag is echter: vernieuwt deze uitbreiding een fundament dat ruim vijf jaar oud is?
Blizzard heeft ervoor gekozen om de verhaallijn van StarCraft 2 vanuit het oogpunt van de protoss te beeïndigen. Dat wordt vanaf het begin van de campaign al duidelijk gemaakt met een fenomenaal staaltje CGI waarin honderdduizenden protoss-krijgers naar het oppervlak van hun voormalige thuiswereld Aiur teleporteren. Dat cinematische geweld wordt meerdere keren tijdens de campaign geëvenaard en toont dat Blizzard over een ijzersterk filmdepartement beschikt.
Wat betreft de achtergrond van deze filmpjes is Legacy of the Void minder overtuigend. Je kruipt gedurende de verhaallijn in de huid van protoss-leider Artanis, die met de restanten van zijn ras een eeuwenoud kwaad probeert te verslaan. Artanis' queeste is echter met houterige en zelden overtuigende dialogen doorspekt. De verhaallijn zelf is ook met clichés over voorspellingen, voorouderaliens en het vervullen van lotsbestemmingen overladen.
De campaign van Legacy of the Void wordt echter op twee manieren gered. Zo zorgt de nadruk op de protoss voor een enorm contrast met voorgangers Wings of Liberty en Heart of the Swarm. Alle aandacht wordt op de telepathische aliens gevestigd. Een welkome afwisseling na de twee vorige delen in de StarCraft 2-trilogie, waarin de protoss zelden aan bod kwamen.
Het effectief spelen van de campaign is echter het grootste plezier. Alle negentien missies in de verhaalmodus kennen speciale gimmicks. Zo staat je basis in de ene missie op een beweegbaar ruimteplatform en beschik je in de andere over verschillende hero units met krachtige vaardigheden. Veel missies zijn ook zo ontworpen dat ze de sterke en zwakke punten van de verschillende protoss-eenheden tonen.
Ook krijg je in elke missie ondersteuning van je hoofdkwartier, de Spear of Adun. Dat is een zwaar gewapend protoss-slagschip dat onder meer in staat is om de tijd te stoppen. De Spear of Adun geeft je vaak het gevoel oppermachtig te zijn, maar de aanwezigheid van een cooldown zorgt er ook voor dat missies niet te gemakkelijk worden. Blizzard is er na vijf jaar eindelijk in geslaagd om een perfecte mix van plezier en uitdaging in een strategiegame te stoppen.
Legacy of the Void innoveert ook op het gebied van multiplayer. Een opvallende toevoeging is de coöperatieve modus. Hierin moeten twee spelers gezamenlijk een doel voltooien. Die interactie tussen spelers was nog niet eerder in StarCraft 2 aanwezig en zorgt voor een interessante afwisseling van de multiplayermodus. Je krijgt in de co-op-modus de keuze uit zes verschillende commanders, die elk over een eigen set units en vaardigheden beschikken. Die differentiatie speelt tactische interactie tussen de twee spelers in de kaart. Zo is Artanis in staat om zijn eenheden naar door Vorazun opgeroepen pylons te warpen. Door missies te voltooien speel je nieuwe vaardigheden voor je commanders vrij. Dat verzacht het feit dat de modus slechts vijf missies bevat.
Een andere nieuwe co-op-modus is Archon Mode. Hierin besturen twee spelers gelijktijdig één basis. Archon Mode is in het leven geroepen om veteranen aan nieuwe spelers de fijne kneepjes van het vak te leren. De modus maakt het ook mogelijk om tactieken te bedenken die niet door één persoon uitvoerbaar zijn. Zo kan één speler zich richten op het opbouwen van een stabiele economie, terwijl de andere de vijand bevecht. Het is nog maar de vraag of de modus populair wordt onder spelers op hogere niveaus, maar het potentieel is zeker aanwezig. De nadruk op micromanagement in de reguliere multiplayermodus speelt namelijk goed op Archon Mode in. Veel nieuwe units in Legacy of the Void zijn tevens met meerdere speciale vaardigheden gezegend, die met behulp van één toegewijde speler goed tot hun recht komen.
De multiplayermodus wordt ook met zes nieuwe units opgefrist, twee voor elk ras. Elke unit is zo ontworpen dat spelers met een affiniteit voor micromanagement aan hun trekken komen. Zo is de Cyclone-tank van de terrans in staat om te schieten terwijl hij rijdt. De snelle muisklik regeert in Legacy of the Void. Dit blijkt ook uit een aantal tweaks aan resource gathering. Zo begin je een match nu met twaalf gatherers; voorheen waren het er zes. Ook de mate waaraan je inkomsten verzamelt, is verhoogd. Dat zorgt voor een metagame die aan alle kanten hyperactiviteit uitstraalt.
Die nadruk op snelheid wekt de indruk dat StarCraft 2 uit twee losse helften bestaat. Enerzijds beschikt de game over een campaign en een co-op-modus met verschillende moeilijkheidsgraden die voor iedereen toegankelijk zijn. Anderzijds is er een multiplayermodus die vijf jaar bagage met zich meesleept en een gemeenschap van geharde veteranen heeft voortgebracht. De aanpassingen in de multiplayer zijn voornamelijk voor die oudgedienden bedoeld; nieuwe spelers wordt het niet gemakkelijker gemaakt om zich de multiplayer snel eigen te maken. Archon Mode is een uitkomst, maar ook daar heb je hulp van anderen nodig. De uitbreiding biedt voor elk wat wils, maar dat betekent niet dat alles voor iedereen toegankelijk is.
StarCraft 2: Legacy of the Void geeft je het gevoel dat Blizzard nog niet met de reeks klaar is. De verhaallijn is misschien afgerond, maar de toevoeging van verschillende nieuwe multiplayermodi voelt als een verjongingskuur voor de game aan. Zowel de co-op-modus als Archon Mode zijn gewenste toevoegingen aan de StarCraft-formule. Beide geven een eigen draai aan een multiplayermodus die al sinds 2010 meegaat en wiens toegankelijkheid niet vanzelfsprekend is. De uitbreiding straalt ook kwaliteit uit. Kosten noch moeite zijn gespaard om een finale te maken die beter speelt en er beter dan zijn voorgangers uitziet. De matige verhaallijn van Legacy of The Void weet de euforie niet te drukken. StarCraft 2 kan met opgeheven hoofd naar de sterren blijven kijken.
StarCraft 2: Legacy of the Void is nu speelbaar op de pc en de Mac.