Xenoblade Chronicles 3 fuseert de kern met nieuwe ideeën
Vijandige harten, verenigd.
Ontwikkelaar Monolithsoft heeft in de loop der jaren enorm veel geleerd en wilt met Xenoblade Chronicles 3 de beste game in de reeks neerzetten, aldus regisseur Tetsuya Takahashi. Op het eerste gezicht lijkt dat dubbel en dwars gelukt. De eerste twee hoofdstukken van de nieuwe openwereld-JRPG spetteren van het scherm, al lijken sommige toevoegingen aan de kern vooralsnog niet perfect te fuseren.
Xenoblade Chronicles 3 imponeert meteen dankzij een prachtig vormgegeven open wereld en aantrekkelijke personages. Tijdens de eerste twee hoofdstukken houdt de Nintendo Switch zowel in Docked als in Handheld Mode de actie goed bij en is er nauwelijks sprake van prestatieproblemen. Daar staat vooral in Handheld een lage resolutie tegenover, waardoor de game op de tv het best tot zijn recht lijkt te komen. Speelbaarheid is echter troef, en dat lijkt Xenoblade Chronicles 3 te snappen.
De open wereld is aanzienlijk verbeterd ten opzichte van voorganger Xenoblade Chronicles 2. Allereerst is de verwarrende radar bovenin het scherm in de prullenbak gegooid. In de plaats daarvan zijn er nu duidelijke iconen, een verbeterde minimap en een optionele rode lijn om te volgen. Door de wereld navigeren is een verschil van dag en nacht tussen de twee games, en een ware evolutie van wat Monolithsoft tot nu toe heeft gepresteerd. Ook pik je nu items op door er simpelweg overheen te lopen. Die items zijn overigens duidelijk van veraf te herkennen door glimmende puntjes die de aandacht trekken. Het zijn stuk voor stuk subtiele maar effectieve aanpassingen die het doorkruisen van de open wereld in Xenoblade Chronicles 3 een stuk prettiger maken.
Het verhaal schiet bovendien meteen uit de startblokken. Speciale eenheden uit de strijdende naties Keves en Agnus moeten noodgedwongen samenwerken tegen een gezamenlijke vijand, terwijl ze langzaam leren dat ze meer met elkaar gemeen hebben dan ze denken. Die dynamiek boeit direct en lijkt een sterke basis voor de gehele game te vormen. Wel zijn er direct een hoop plotlagen in het verhaal aanwezig, waardoor het risico bestaat dat de game onder zijn eigen worldbuilding gebukt gaat. Zolang de game na de eerste twee hoofdstukken echter niet nog meer lagen toevoegt, blijft het binnen de perken.
Ook tijdens gevechten is er een evolutie merkbaar. Allereerst zijn de zes speelbare personages wendbaarder en staan ze niet te lang aan de grond genageld als ze hun Arts uitvoeren. Daardoor pas je sneller je positie aan, wat dan weer belangrijk is voor het optimale gebruik van je vaardigheden. De combat is nog altijd diepgaand, met als extraatje de herhaalbare ‘Drills’ die de fijne kneepjes van het systeem in hapklare trainingen toelichten. Bovendien kunnen alle personages elkaars ‘class’ leren en is er ruimte voor een zevende teamgenoot, ofwel ‘Hero’. De kern van de combat lijkt kortom diverser en boeiender dan ooit.
Toch zijn er enkele kanttekeningen. Allereerst is het Chain Combo-systeem terug in een uitgebreide vorm. Na het initiëren van die aanval kies je bijvoorbeeld een plan, gekoppeld aan een van je teamgenoten. Dan val je met elk personage éénmaal aan tot het plan voor de volle 100% is uitgevoerd. Zijn er nog personages over, dan kun je een extra plan uitvoeren. Val je in de juiste volgorde aan, dan kun je zelfs nog langer in de Chain blijven. Het systeem lijkt nodeloos complex en hoewel extra schade uitdelen altijd welkom is, lijkt dit Chain Combo-systeem vooral te veel tijd in beslag te nemen.
Wegens gebeurtenissen in het verhaal kunnen twee personages fuseren tot een Ouroborus, een machtig wezen dat je tijdens gevechten kunt oproepen. Afhankelijk van de gefuseerde personages heeft de Ouroboros bovendien andere vaardigheden. Hoewel die fusie zeker krachtig is en het verhaal er absoluut een spektakel van maakt, blijft datzelfde spektakel in de combat nog even uit. Desalniettemin heeft elke Ouroboros een skill tree ter beschikking, waarin later hopelijk nog een aantal zinderende vaardigheden terug te vinden zullen zijn. In de eerste twee hoofdstukken komt het idee namelijk nog niet helemaal tot zijn recht.
De eerste twee hoofdstukken van Xenoblade Chronicles 3 zijn spectaculair dankzij sterke personages, meeslepende combat en een genietbare open wereld waarin je graag rondloopt. Toch zijn er wat mogelijke beren op de weg, zoals het ogenschijnlijk opgeblazen Chain Combo-systeem en de vooralsnog ondermaatse Ouroboros-transformaties. Bovendien bevat het verhaal nu al zoveel lagen dat er mogelijk niet veel meer bij kan. Uiteindelijk kan het nog alle kanten op, maar Monolithsoft heeft behoorlijk wat te jongleren.
Xenoblade Chronicles 3 komt op 29 juli 2022 exclusief uit op de Nintendo Switch.