The Super Mario Bros. Movie review – Geen meesterwerk, wel vakmanschap
Switcht van medium.
De Super Mario Bros. Movie review van Carl kijkt of de cinema de juiste plek is voor Mario en Luigi.
Mario, Luigi en het Mushroom Kingdom naar het witte doek brengen; hoe moeilijk kan dat nu zijn? Wie de eerste poging voor een Super Mario Bros.-film uit 1993 heeft gezien, herinnert zich vast nog dat het zéér fout kan aflopen. Dat is deze keer niet het geval. Animatiestudio Illumination Studios levert een verdienstelijke adaptatie van het bronmateriaal af. De Super Mario Bros. Movie is charmant en vooral visueel heel sterk, al worstelt het met de verschillende eisen die zowel het medium van film als het bronmateriaal stellen.
Die worsteling voel je bijvoorbeeld in het verhaal van de Super Mario Bros. Movie. Mario en Luigi hebben hun eigen loodgietersbedrijf in Brooklyn, New York en komen per ongeluk terecht in het universum dat je ook van de games kent, inclusief de Mushroom Kingdom. De broers raken elkaar echter kwijt, waarna Mario een epische queeste onderneemt om Luigi terug te vinden én tegelijk de wereld van Bowser te redden. De premisse van het verhaal is zeker verdienstelijk, maar je merkt dat er constant een spanning loopt tussen de eisen van de film als medium en die van het bronmateriaal. Een film heeft immers nood aan dialogen en motivaties voor de personages, terwijl het bronmateriaal die elementen amper heeft. Bijgevolg struikelt de film soms over zijn eigen voeten wanneer het zaken zoals power-ups en de drijfveren van Bowser uit de doeken probeert te doen.
Toch houdt het sterke stemmenwerk van alle acteurs zelfs de banaalste scènes overeind. Vooral de vele dialogen in het klungelige begin worden gered door de sterke chemie tussen Mario en Luigi. Acteurs Chris Pratt en Charlie Day amuseren zich duidelijk te pletter. Pratt gebruikt als Mario een hogere stem dan normaal en valt bijna niet te herkennen. De vrees voor een slechte Mario blijkt onterecht. Day is simpelweg een geweldige Luigi, die de komische timing van Luigi’s onzekerheid perfect weet te vatten. Jack Black steelt de show in elke scène waarbij hij als Bowser zijn wijde vocale bereik kan tonen. Twee hilarische pianoballades in het bijzonder doen je nogmaals herinneren waarom de acteur ooit zoveel succes oogstte met Tenacious D. Anya Taylor-Joy weet als Princess Peach dan weer minder op te vallen, maar krijgt tegelijk ook minder goed materiaal om mee te werken. Een gemiste kans, zeker gezien Peach een belangrijke rol toegemeten krijgt.
De grootste sterkte van de Super Mario Bros. Movie is het visuele element. Dit is een bijzonder gelikte animatiefilm, met spectaculaire actiescènes, indrukwekkende belichting, en personagemodellen zo gedetailleerd dat je haast elk haartje in Luigi’s snor kunt tellen. De film weet bovendien perfect de artsijl en sfeer van de games te vatten. Zo zien de personages er haast identiek uit zoals in Super Mario Odyssey. Ook de animaties verwijzen vaak direct naar de games, zoals het typische voorovergebogen sprintje van Mario of hoe Donkey Kong klappen verkoopt. De essentie van het Mario-universum vatten lukt beter zonder dan met woorden.
Vooral het middenstuk van de Super Mario Bros. Movie bereikt daardoor een crescendo. Er is minder nood aan achtergrondinformatie en de cast wordt op hoog tempo in spectaculaire scenario’s gedropt. De sterke visuals worden ondersteund door ontelbare verwijzingen die een feest van herkenning en charme zijn. Mario, Peach en Toad selecteren hun voertuigen in een garage, met dezelfde muziek en ‘sound effects’ als in Mario Kart. Een bliksemsnelle achtervolging vindt plaats op een regenboog. En de confrontatie tussen Mario en Donkey Kong situeert zich in een zeer herkenbare arena. Het einde laat echter opnieuw steken vallen, met een eindconfrontatie die van weinig inspiratie getuigt .
De Super Mario Bros. Movie is een verdienstelijke poging om de gevierde reeks naar de filmzaal te brengen. Het verhaal worstelt om een balans te vinden tussen de eisen van het filmgenre enerzijds en het bronmateriaal anderzijds, maar de chemie tussen de castleden maakt veel goed. Bovenal zijn het de vele sterke visuele scenario’s en verwijzingen die vooral het middenstuk van de film enorm genietbaar maken. De Mario-games staan bekend als feesten van creativiteit, met inventieve situaties die elkaar in halsbrekende tempo opvolgen. De Super Mario Bros. Movie weet af en toe datzelfde niveau te halen, wat op zich al lof verdient. Een meesterwerk is het niet, maar vakmanschap is er wel - zoals het een goede loodgieter betaamt.
De Super Mario Bros. Movie is vanaf 5 april te zien in Belgische en Nederlandse filmzalen.