Als je op een link klikt en een aankoop doet, krijgen we mogelijks een kleine commissie. Lees ons redactiebeleid.

Xenoblade Chronicles: Definitive Edition review - Vroeger was niet alles beter

Monadorst.

De vernieuwingen in Xenoblade Chronicles: Definitive Edition zijn puik, maar verhullen niet dat je een tien jaar oude game speelt.

Nu Berts agenda behoorlijk leeg is, heeft hij meer dan tijd genoeg om zich voor de Xenoblade Chronicles: Definitive Edition review ettelijke uren in de wereld de Bionis te verliezen.

Now it's Reyn time! Als dat een belletje doet rinkelen, dan ben je vast vertrouwd met Xenoblade Chronicles. De JRPG van ontwikkelaar Monolith Soft lanceerde in 2011 op de Wii en was meteen een groot succes. In 2015 werd de game als een van de weinige New Nintendo 3DS-exclusives heruitgegeven. Nu, ongeveer tien jaar na de oorspronkelijke release, verschijnt het avontuur van Shulk en co. voor de derde keer. Ditmaal op de Nintendo Switch, in de vorm van Xenoblade Chronicles: Definitive Edition. En terecht, want eens een klassieker, altijd een klassieker. Toch?

Cover image for YouTube videoXenoblade Chronicles: Definitive Edition – Story Trailer (Nintendo Switch)

Om eerst en vooral wat duidelijkheid te scheppen: Xenoblade Chronicles: Definitive Edition is geen remake, maar een remaster. Verwacht dus geen fundamentele veranderingen aan het verhaal en de gameplay, want die zijn exact dezelfde als tien jaar geleden. De Definitive Edition biedt wel opgepoetste graphics, een gedeeltelijk herwerkte soundtrack, een pak quality of life-verbeteringen, Time Attack-uitdagingen en de nieuwe epiloog Future Connected.

Wat natuurlijk als eerste opvalt, zijn de vernieuwde graphics. Niet alleen omdat ze scherper en kleurrijker zijn dan in het origineel, maar vooral door hun gewijzigde stijl. Xenoblade Chronicles: Definitive Edition heeft zich duidelijk laten inspireren door Xenoblade Chronicles 2, want de personages zien eruit alsof ze uit een anime zijn weggelopen - een gewaagde keuze die echter uitstekend bij de game past. Emoties komen tijdens cutscenes nu een pak beter uit de verf vergeleken met de afschuwelijke aardappelkoppen van het origineel. Alleen is het een gemiste kans dat Monolith Soft de animaties in de tussenfilmpjes niet heeft aangepakt. De personages zien er nu wel goed uit, maar bewegen zich met de souplesse van een hark.

De facelift beperkt zich echter niet tot de personages: ook de gebruikersinterface heeft een volledige makeover gekregen. Dat was broodnodig, want zelfs in 2011 was de UI van Xenoblade Chronicles een onoverzichtelijke zooi. Nu navigeer je probleemloos tussen de verschillende menu's en krijg je veel duidelijker te zien welke bonussen je wapens en bepantsering geven. Ook de gevechten zijn dankzij de strakkere interface veel minder een icoontjes- en tooltipsoep waardoor je je beter op het bakkeleien zelf kunt focussen. Een bijkomend voordeel is dat de game nu meldt wanneer een aanval een bonuseffect zal hebben. Het zijn allemaal welkome quality of life-verbeteringen die tonen dat dit een remaster met ambitie is.

Heeft Berts review je zin gegeven om zelf de honderden sidequests van de game te ontdekken? Dan kun je hier Xenoblade Chronicles: Definitive Edition kopen op Bol.com

Xenoblade Chronicles: Definitive Edition review - Ze zoeken een vierde speler om te wiezen.

Een van de fijnste toevoegingen is de Expert Mode, een optionele modus die ik ten zeerste aanraad om in te schakelen. In de Expert Mode wordt slechts een deel van de experience die je personages krijgen meteen toegekend, waarna de rest in een poule wordt gegoten. Achteraf beslis je zelf of je die opgespaarde experience wilt toekennen of niet. Je kunt zelfs je personages in level verlagen. Dat klinkt gek, maar komt de uitdaging wel ten goede. Een van de grootste kritieken op Xenoblade Chronicles is namelijk dat je veel te makkelijk kunt overlevelen, waardoor alle uitdaging meteen het raam uit gaat. De Expert Mode steekt hier op een elegante manier een stokje voor, zonder de controle van je af te nemen.

Als je je zorgen maakt over de performance van Xenoblade Chronicles: Definitive Edition na die van Xenoblade Chronicles 2, dan kan ik je geruststellen. De remaster speelt stukken vlotter dan de sequel. Vooral mobiel is het verschil dag en nacht: waar deel twee vaak een stroperige pixelbrij was, speelt de remaster lekker gesmeerd weg.

Het is duidelijk dat de vernieuwingen die Monolith Soft in deze Definitive Edition heeft doorgevoerd de ervaring alleen maar ten goede komen. De vraag is natuurlijk of die ervaring zelf tien jaar na de oorspronkelijke lancering standhoudt. Het antwoord daarop is gemengd. Het hoofdverhaal van Xenoblade Chronicles is tijdloos genoeg om anno 2020 nog interessant te zijn, maar dat kan van de spelwereld en de sidecontent niet gezegd worden.

Xenoblade Chronicles: Definitive Edition review - Kunnen we het niet gewoon uitpraten?

Op zich is er met de wereld als concept niks mis: het blijft briljant dat Xenoblade Chronicles zich afspeelt op het lichaam van een dode titaan. Het is echter in de omgevingen zelf dat de game erg verouderd is. Je doorkruist gebieden die dan wel erg groot en mooi zijn, maar waar buiten monsters bevechten geen fluit in te doen is. De game komt uit een tijdperk waarin openwereldgames vooral indruk maakten door hun omvang, maar die vlieger gaat anno 2020 niet meer op. Houd er dus rekening mee dat een aanzienlijk deel van je speeltijd naar simpelweg rondlopen gaat.

Ook de sidecontent stamt duidelijk uit een tijd waarin kwantiteit belangrijker was dan kwaliteit. Xenoblade Chronicles heeft honderden sidequests, maar 90% daarvan zijn fetch quests die zo saai en afstompend zijn dat het gevaar op verveling voortdurend om de hoek loert. Zelfs in het prille begin van de game word je met zoveel sidequests gebombardeerd dat je met de handen in het haar zit. Het helpt ook niet dat sommige van die sidequests binnen een bepaalde tijd moeten afgerond worden. Als je net als ik last hebt van OCD in games dan is het werkelijk huilen met de pet op.

Uiteindelijk is Xenoblade Chronicles: Definitive Edition een uitstekend pakket voor nieuwelingen, maar smullen ook fans van het origineel van de vernieuwingen. De mooiere stijl, de geüpdatete interface en de andere quality of life-aanpassingen zoals de Expert Mode tillen de ervaring naar een hoger niveau. Houd er wel rekening mee dat sommige aspecten van die ervaring heel verouderd zijn, waardoor de game tien jaar na de oorspronkelijke lancering toch niet die tijdloze klassieker blijkt te zijn.

Voor deze Xenoblade Chronicles: Definitive Edition review speelde Bert op een Nintendo Switch.

Zin om zelf met deze gigantische game aan de slag te gaan? Dan kun je via deze link Xenoblade Chronicles: Definitive Edition kopen op Bol.com

Sign in and unlock a world of features

Get access to commenting, newsletters, and more!

Ontdek hoe we te werk gaan met onze reviews door ons reviewbeleid te lezen.

In this article
Related topics
Over de auteur
Bert Van der Hoogerstraete avatar

Bert Van der Hoogerstraete

Redacteur

Bert is niet meer zo actief voor Eurogamer Benelux als vroeger, maar schrijft wel nog steeds graag reviews. Hij wisselt kleurrijke Nintendogames af met de duisternis van Bloodborne en wacht al tien jaar tevergeefs op een nieuwe Golden Sun.

Reacties