Total War Saga: Thrones of Britannia review - Waardige troonopvolger
Nitty-britty.
Luister, ik begrijp dat de Angelsaksen zichzelf als de legitieme eigenaars van dit land zien, maar ze hebben zelf om deze invasie gevraagd. In het openbaar verachten ze ons, Vikingen, maar achter gesloten deuren profiteren ze maar al te graag van onze nobele slavenhandel. De schepen liggen klaar, het is tijd om Britannia voor eens en voor altijd van de Angelsaksische decadentie te bevrijden. Oh en schoonbroer, waag het niet om een opstand te starten terwijl ik weg ben.
Aan het einde van negende eeuw is het op de Britse eilanden niet fijn vertoeven. Talloze inheemse volkeren vliegen elkaar voortdurend naar de keel en Vikinginvasies zijn schering en inslag. Total War Saga: Thrones of Britannia maakt gulzig gebruik van die chaotische periode om met de klassieke Total War-formule te experimenteren.
De tien speelbare facties zijn in vijf cultuurgroepen onderverdeeld. Hoewel ze visueel nauwelijks van elkaar verschillen - denk bebaarde wildemannen - hebben ze elk hun eigen eigenaardigheden waarmee ze zichzelf onderscheiden. Zo handelen de gesettelde Dyflin Vikingen in slaven, staan de Welshe veroveringstochten in het teken van hun heroïsche mythologie en zijn de Circenn uit het noorden geobsedeerd met het vinden van de Stone of Destiny. Die events en missies zorgen er voor dat elke factie zijn unieke feel krijgt, vooral omdat ook de AI die belangen actief nastreeft.
Conflict is dus onvermijdelijk en wordt natuurlijk met het uiteinde van een speer of het scherp van een bijl beslist. In deze real-time gevechten brengt Thrones of Britannia weinig vernieuwing. De legers bestaan uit de klassieke drie-eenheid van voetvolk, boogschutters en cavalerie (met heel af en toe een gastrol voor artillerie). Het gevechtssysteem is nog steeds solide, maar na het spectaculaire schouwspel en de tactische mogelijkheden uit de Warhammer-games, voelt dit toch als een stap terug.
Op andere vlakken heeft de ontwikkelaar duidelijk voor stroomlijning gekozen. Zo is het makkelijker om legers te rekruteren en zijn agents helemaal uit de game verdwenen. De rol van de Scouts en Priests worden nu door de generaals zelf overgenomen. Die veldheren stijgen in level, waarna je ze volgelingen kunt geven die hun vaardigheden uitbreiden. Het geeft je wat meer flexibiliteit, maar verwacht niet dezelfde diepgang als bij de helden van de Warhammer-games. Toch blijft het een slimme manier om de vaart in de campagnemap en je focus op het conflict te houden.
Dat conflict keert ook binnen je eigen factie en familie terug. Alle personages, gaande van je generaals tot je gouverneurs, hebben een invloed- en loyaliteitstatistiek. Als leider van je factie moet je ervoor zorgen dat je aanzien groter blijft tegenover je interne rivalen en hun trouwheid verzekeren. Om een mokkende neef gelukkig te stemmen kun je hem bijvoorbeeld een landgoed schenken. Maar dat betekent ook dat zijn invloed stijgt. Daarnaast beschik je bijvoorbeeld nog over opties om familieleden gewoon te vermoorden of een geschikte vrouw voor hen te zoeken. Het idee achter deze interne vetes is goed en voelt wat als een lightversie van Crusader Kings aan. In de praktijk is het echter vooral overbodige bezigheidstherapie. Uiteindelijk los je bijna al je dynastieke problemen op door er simpelweg een hoop geld tegenaan te smijten. Een gemiste kans.
Dat geldt ook voor de spanningsboog van de campagne. In Thrones of Britannia jaag je zeven verschillende overwinningen na, gaande van het annexeren van specifieke vijanden tot de volledige verovering van de eilanden. Hoewel de chaos van de eerste turns veelbelovend lijkt, drogen de unieke events en missies uiteindelijk op. Op dat punt is je rijk meestal te groot om nog bedreigd te worden en is het dan ook moeilijk om je enthousiasme tot aan het einde van een conquest victory te bewaren. Die sisser aan het einde van een Total War-campagne is geen nieuw probleem, maar met zijn focus en gestroomlijnde ideeën had Thrones of Britannia hier een beter antwoord op moeten leveren.
Uiteindelijk is Total War Sage: Thrones of Britannia een game van extremen. Aan de ene kant is het door zijn beperkte historische context en de focus op conflicten een van de spannendste historische Total War-games. Maar anderzijds schiet het zich door tegenstrijdige beslissingen meermaals in zijn eigen voet. Een ruwe diamant die net zo vaak verrast als verwart.
Total War Saga: Thrones of Britannia is nu beschikbaar voor pc.