The Last of Us 2 review - Bloed, zweet en tranen smaakten zelden zo zoet

In deze The Last of Us 2 review keert Michiel terug naar de harde wereld na Outbreak Day. Enkele slapeloze nachten en emotionele huilbuien later is hij helemaal klaar om zijn ervaringen te delen.

Geen zorgen, deze Last of Us 2 review bevat geen spoilers!

Je moet het ontwikkelaar Naughty Dog nageven: de studio heeft een neus voor innovatieve sequels. Zo transformeerde Jak 2 de originele Jak and Daxter op indrukwekkende wijze in een openwereldgame. Uncharted 2 werkte dan weer probleemloos alle minpunten van de eerste game weg en maakte van Nathan Drake een virtuele Hollywoodster. Met The Last of Us 2 staan creative director Neil Druckmann en zijn team echter voor een kolossale uitdaging. Want hoe verbeter je een game die bijna unaniem wordt geroemd als een van de beste van het afgelopen decennium? Naughty Dog kiest er dan ook bewust voor om die eerste game met alle mogelijke respect te behandelen. The Last of Us 2 verrast je zelden met grote veranderingen of innovaties, maar perfectioneert de gameplay van de eerste game en imponeert opnieuw met een emotioneel en geloofwaardig verhaal.

Druckmann heeft inmiddels een patent op meeslepende verhalen, maar het plot van The Last of Us 2 is misschien wel zijn meest indrukwekkende creatie tot nu toe. In tegenstelling tot het epische avontuur met hoge inzet uit de eerste game kiest Naughty Dog deze keer voor een veel intiemer en persoonlijker verhaal. Wat op het eerst zicht een eenvoudig wraakverhaal lijkt, ontaardt al snel in een emotionele rollercoaster waarin duidelijk wordt hoe relatief termen als 'goed' en 'slecht' zijn.

Voor die opbouw neemt de game bovendien ruimschoots de tijd. Het verhaal van The Last of Us 2 duurt namelijk zeker tien uur langer dan dat van de eerste game. Die extra tijd benut Naughty Dog echter ten volle. De evolutie van bepaalde personages gebeurt zo minutieus en subtiel dat de reële impact van bepaalde gebeurtenissen pas veel later doordringt. Door de lengte van het avontuur heeft de game het middenin zelfs even moeilijk om de spanningsboog aan te houden, maar dat vergeet je al snel wanneer Naughty Dog kort nadien opnieuw een reeks emotionele mokerslagen uitdeelt.

De game trekt de intimiteit van het verhaal naadloos door naar de nieuwe omgevingen in Seattle. Vergeet het hippe hoofdkwartier van Starbucks en Amazon dat je kent uit documentaires, in The Last of Us 2 is Seattle een harde plek waar verschillende facties vechten om controle over de stad, maar vooral om simpelweg te overleven. Naughty Dog brengt die ellende opnieuw fenomenaal in beeld. Iconische gebouwen in Seattle zijn intussen grotendeels teruggeclaimd door de natuur en verbeelden op bijna ontroerende wijze het verval van de menselijke samenleving. Dat alles wordt door de indrukwekkende lichteffecten van The Last of Us 2 beter dan ooit in de verf gezet. Ondanks al dat grafische geweld weet de game bovendien een degelijke framerate te behouden, zelfs op een standaard PlayStation 4.

De game geeft je deze keer ook heel wat meer mogelijkheden om de wereld op jouw manier te ontdekken. Zo kun je heel wat optionele gebouwen verkennen, die bovendien allemaal op subtiele wijze een eigen verhaal vertellen. Zo vertelt een groep gepantserde Infected in een verlaten bank het verhaal van een bende criminelen die op Outbreak Day een overval pleegde. Enkele keren geeft Naughty Dog je zelfs de mogelijkheid om te voet, te paard of per boot hele uithoeken van Seattle uit te kammen. Hoewel The Last of Us 2 allesbehalve een openwereldgame is, vormen de meer open secties een aangename toevoeging die naar meer smaakt.

Voor de gevechten in The Last of Us 2 probeert Naughty Dog vooral de zenuwslopende gameplay van het eerste deel te perfectioneren, waarin de ontwikkelaar ook grotendeels slaagt. Het aantal nieuwe vijanden is beperkt, maar elke toevoeging dwingt je tot meer directe actie. Sloop je in het eerste deel constant geruisloos door de omgeving tot ook de laatste vijand een mes tussen de ribben had, dan is dat deze keer vaak onmogelijk. Menselijke vijanden zetten honden in die je opjagen van zodra ze je geur te pakken hebben. Onder de Infected vind je dan weer de nieuwe Shamblers. Die proberen je te vergassen en kun je niet besluipen, waardoor je ook hier verplicht ben om uit de schaduw en dus je comfortzone te treden. Door het geringe aantal nieuwe toevoegingen dreigt er tegen het einde van de game wat sleur in de gevechten te kruipen, maar Naughty Dog houdt je aandacht bij de zaak met gevarieerde omgevingen en enkele memorabele scènes.

De ontwikkelaar spaart bovendien kosten nog moeite om de brutaliteit van de gevechten in The Last of Us 2 te tonen en je met een constant schuldgevoel op te zadelen. Wanneer je een vijand wurgt, draait de camera subtiel om zijn doodsreutel goed in beeld te brengen. Elke vijand heeft bovendien een naam, waardoor confrontaties een stuk persoonlijker worden. En hoe hard een hond je ook op de hielen zit, het neerschieten van zo'n viervoeter went nooit. Het zijn opnieuw subtiele toevoegingen, die op meesterlijke wijze tot de beklijvende sfeer bijdragen.

The Last of Us 2 kiest resoluut voor perfectionering in plaats van innovatie. Elke toevoeging is weldoordacht en heeft als doel om een persoonlijker verhaal te vertellen en de actie directer en brutaler dan ooit te maken. Even dreigt er sleur door de lengte van de game en het beperkte aantal toevoegingen, maar dat blijkt uiteindelijk de opbouw naar een zinderend slot te zijn. Een klassieker als The Last of Us overtreffen is geen sinecure, maar Naughty Dog slaagt er toch maar weer in om een meer dan waardige opvolger voor een legendarische game af te leveren.

Voor zijn The Last of Us 2 review speelde Michiel op een PlayStation 4 Slim.

Heeft onze Last of Us 2 review je overtuigd? Onder andere hier kun je The Last of Us 2 kopen op Bol.com.