Surviving Mars review - Mijn kleine Marskolonie
Is het leefbaar op Mars?
Van een malle bananenrepubliek naar de ruimte: ontwikkelaar Haimimont Games levert met Surviving Mars een alternatieve citybuilder af na jarenlang de Tropico-games te ontwikkelen. Een geheel vrije sandboxervaring - binnen de beperkingen van het buitenaardse landschap - moet elke playthrough uniek maken, waarin verhalende elementen met een scifi-inslag aan bod komen. Naar aloude Hollywoodtraditie zou het geen sciencefiction zijn zonder een paar problemen.
Surviving Mars gooit je in het begin voor de leeuwen: in het menu vind je een 'Easy Start', waarna je in een willekeurig gegenereerd landschap een raket mag neerplanten. Daaruit komen drie grote drones met elk een eigen opdracht, enkele kleine drones en een basisvoorraad grondstoffen om mee te beginnen. Door een gebrek aan uitleg is de instapdrempel hoog en word je mogelijk afgeschrikt. Toch zorgt een duidelijke verdeling van de taken ervoor dat je na een beetje puzzelen op een eenvoudige manier aan je Marsavontuur begint.
Een Marsbasis heeft energie nodig, dus bouw je eerst een Solar Panel of Wind Turbine. Vervolgens zoek je nieuwe grondstoffen die in geconcentreerde bronnen over het landschap verspreid liggen. Daarop plaats je specifieke gebouwen om ze te ontginnen. Opslagplaatsen zijn daarbij belangrijk, want je moet die grondstoffen ergens plaatsen en voor nieuwe gebouwen vlot weer kunnen gebruiken. Aangezien je aan je eigen tempo je basis mag uitbouwen, sleept Surviving Mars je gemakkelijker mee. De game slaagt er dus in om je volledige aandacht op te eisen.
Tussendoor neem je een kijkje op de map, die verdeeld is als een rooster van A0 tot J9. Elke sector moet je individueel laten scannen voor grondstoffen. Dat duurt even, tenzij je Probes gebruikt die dat in één adem doen, maar wel beperkt beschikbaar zijn. Als je nieuwe bronnen ontdekt, dan kun je al plannen in welke richting je kolonie binnenkort uitbreidt. De ontwikkelaar onderschat jou niet en laat je daarin volledig vrij, maar je maakt beter de juiste keuze, want op je stappen terugkeren is amper een optie. Surviving Mars wordt zo een ernstige onderneming die je door die vrijheid toch met plezier aangaat.
Afstand is namelijk een van de grootste obstakels in de game. Nieuwe gebouwen zijn afhankelijk van beschikbare grondstoffen op een opslagplaats in de buurt en verbind je via kabels met energiebronnen. Bovendien moeten de kleine drones binnen het bereik van een RC Rover of Drone Hub liggen om te kunnen werken. Het is dus aan jou om slim uit te breiden: je Rover of Transporter-drone moet je de juiste bevelen geven. De game dwingt je om goed na te denken, wat de moeilijkheidsgraad verhoogt. Uiteindelijk is geen enkele afstand echter onoverbrugbaar.
Planning is het belangrijkste element in de game. Na verloop van tijd bots je op een figuurlijke grens en laat je best een nieuwe raket van de aarde komen. Je bepaalt zelf wat de Cargo Rocket meebrengt, zoals nieuwe Rovers, enkele voorgemaakte gebouwen of grondstoffen. Een Passenger Rocket daarentegen vervoert alleen kolonisten volgens je voorkeuren qua leeftijd, specialisatie, enzovoort. Opnieuw daagt de game je uit om goed vooruit te denken, want een raket is lang onderweg. Die mentale oefeningen zorgen dan ook voor een interessante ervaring.
De game houdt je namelijk niet bij het handje. De meest voorkomende problemen in je basis zijn kabelfouten of pijplekken. Je kunt geen drones toewijzen om die op te lossen. Dat gebeurt automatisch als het probleem en de nodige grondstoffen binnen hun dienstgebied liggen. Je moet dat echter allemaal zelf doorhebben, want er zijn geen directe aanwijzingen. Daardoor moet je heel analytisch te werk gaan: om het probleem op te lossen moet je stap per stap nagaan wat je nodig hebt. Ook daaruit blijkt dat Surviving Mars een intellectuele uitdaging is.
Er zijn echter nog problemen van een andere aard. Een stofhoos bijvoorbeeld vertraagt of legt zelfs grote en kleine drones helemaal lam. In het slechtste geval kunnen ze niets herstellen en is een raket met nieuwe drones bestellen de enige mogelijkheid. Een meteorenregen duurt dan weer 2 sols (of dagen op Mars) en slaat mogelijk 5 à 6 keer op dezelfde plaats in, waardoor je drones telkens de gebouwen daar herstellen. Je kunt ze echter onmogelijk aanmanen om te wachten tot de regen definitief voorbij is, waardoor je soms kostbare, zeldzamere grondstoffen verspilt. Op zulke momenten verlies je de controle over je planning en flirt Surviving Mars met de frustratie. Zo ondergraaft de game zijn eigen sterke kant.
Na ongeveer vier uur spelen ontvang je mogelijk je eerste kolonisten op Mars. Die zijn allemaal uniek en hebben hun eigen wensen en gebreken. Zo kan een ingenieur vegetariër zijn, maar ook kampen met een alcoholprobleem. Daarnaast is de ene kolonist beter geschikt om in een fabriek te werken en de andere om het restaurant te runnen. Ten slotte mag je op lange termijn de eerste Marsbaby's verwachten. De aankomst van bewoners geeft Surviving Mars een subtiel verhalende wending mee, waardoor je mechanische basis toch tot leven komt. De game blijft ook aangenaam verrassend, want de problemen die de kolonisten met zich meebrengen, zijn niet van onoverkomelijke aard.
Het verhalende element blijft beperkt, want Surviving Mars bevat geen campaign. Je kunt alleen een nieuwe map beginnen en je basis op een sandboxachtige manier zonder einde laten groeien. Daarvoor heb je Research nodig: binnen verschillende domeinen ontdek je nieuwe manieren om bijvoorbeeld oneindig grondstoffen te ontginnen. Het gebrek aan een waar doel geeft de game een tweezijdig gezicht. Je hebt wel de volledige vrijheid om je basis te bouwen zoals jij het wilt, maar je gaat ook letterlijk doelloos te werk. Bovendien is elke playthrough anders door de willekeurig gegenereerde map of kolonisten, maar je doet in grote lijnen toch dezelfde dingen. Aangezien het lang duurt voor je basis enigszins operationeel is, is de kans klein dat je zin hebt om helemaal opnieuw te binnen.
Surviving Mars biedt je een intellectueel uitdagende ervaring omdat je planmatig je basis moet uitbouwen en analytisch problemen moet oplossen. De game laat je vrij en is zuinig met hulp. Daardoor moet je zelf goed bepalen wat je volgende stap wordt. Sommige problemen verpesten wel tijdelijk je belevenis omdat je er geen controle over hebt. De pure sandboxopzet van de game vormt echter het grootste vraagteken. Een basis uitbouwen duurt lang en gebeurt volgens een vast stramien. De replay value ligt dan ook laag. Toch kun je Surviving Mars terecht een alternatieve citybuilder noemen. Als alles vlot op dronewieltjes loopt, dan voel je echt dat je Mars overleefd hebt.
Surviving Mars is vanaf nu verkrijgbaar voor de Mac, pc, PlayStation 4 en Xbox One.