State of Decay: Year One Survival Edition review
Het einde der tijden op de Xbox One.
De ondergaande zon hult de wereld in sombere sepiakleuren. De wegen worden door uitgebrande voertuigen versperd. Je baant je een weg doorheen de opstopping. Je maakt te veel lawaai, de zombies draaien zich naar je om en zetten een looppas in. Je rept je naar een van de rokende voertuigen die je dagen geleden achterliet en springt achter het stuur. Je geeft plankgas, recht door de aanstormende muur van zombies heen. Welkom in de Apocalyps. Welkom in State of Decay.
De Year One Survival Edition voor Xbox One is voorzien van alle downloadbare uitbreidingen en een grafische upgrade om de wereld der ondoden nog realistischer te doen lijken. De game kwam oorspronkelijk als Xbox Live Arcade-titel uit, maar ontwikkelaar Undead Labs maakt nu slim van de CryEngine 3 gebruik. Dat zie je in de vormgeving: de dorpen, steden en velden hebben allemaal een geschiedenis.
Sommige winkelborden kondigen nog een grote uitverkoop aan terwijl een paar vernietigde zombies op de straat ervoor liggen te rotten. Elk gebouw had zijn functie voor de wereld naar de knoppen ging. Daar moet je als overlevende gebruik van maken wanneer je naar materialen voor je eigen gemeenschap zoekt. Bouwmaterialen vind je meestal niet op dezelfde plaats als eten of medicijnen. En wanneer een gebouw leeggehaald is, blijft het ook leeg. Uiteindelijk zit er voor je groep niets anders op dan naar een nieuw gebied te verhuizen.
Alles wat je doet in State of Decay is permanent. Een auto die je vroeg in de game in de gracht rijdt, ligt daar twintig uur later nog. Kapotte verkeersborden groeien niet magisch terug. Tijdens de game moet je constant tussen speelbare personages wisselen zodat niemand oververmoeid wordt of gewond raakt. Ieder personage heeft zijn eigen sterktes en zwaktes maar iedereen wordt kwetsbaarder als ze al lange tijd op pad zijn. Word je door de zombies overweldigd en sterf je, dan blijft dat personage permanent dood. Dat zorgt voor een constant gevoel van onveiligheid en spanning terwijl je je doorheen de wereld verplaatst.
State of Decay reageert op je acties en onthoudt ze ook, waardoor de wereld een echte plek wordt. Ook je mede-overlevenden onthouden wat je gedaan hebt en reageren daarop. Kies je ervoor om een groep overlevenden te helpen, dan heb je wat nieuwe vrienden gemaakt. Gebruik je de tijd om nieuwe materialen voor je basis te zoeken? Je eigen gemeenschap vindt je dan leuker, maar de overlevenden waarvoor je geen tijd hebt vrijgemaakt kunnen je dat echter kwalijk nemen.. Wanneer je over de radio melding krijgt dat iemand gestorven is omdat jij geen tijd kon vrijmaken om hem of haar te helpen, voel je je schuldig.
Je radio staat tevens nooit stil. De andere bewoners van je thuisbasis gaan soms ook op pad, maar vaak ben jij met jouw personage de enige. Je kunt je compagnons via de radio oproepen om materialen te komen zoeken op locaties die je ontdekt hebt, maar wanneer je later terugkomt, hebben ze meer dan de helft achtergelaten. Je krijgt dus vaak het gevoel dat je mede-overlevenden slechts met hun duimen draaien, wat irritant is wanneer je door opties op je landkaart overweldigd wordt.
State of Decay en de Lifeline-uitbreiding bevatten ook verhaalmissies die de overlevingsstrijd af en toe onderbreken om een nieuwe vaardigheid of gebeurtenis te introduceren. Er zijn geen grote plottwists en sommige scenario's komen bijna letterlijk uit andere zombieverhalen zoals The Walking Dead, maar ze passen perfect in de overlevingsfantasie.
Wil je echter weten of je kunt overleven en een groep bijeen houden zonder een verhaallijn te volgen, dan is de Breakdown-uitbreiding meer je ding. Daar kies je een personage om mee te beginnen, bouw je een gemeenschap op en probeer je lang genoeg te overleven tot je klaar bent om verder te gaan. De moeilijkheidsgraad van Breakdown blijft ook stijgen, wat voor een extra uitdaging zorgt. De permadeath voor personages wordt hier ook veel belangrijker, want zelfs de helden van het verhaal zijn niet meer veilig.
State of Decay heeft voor de Xbox One-versie een opwaardering naar 1080p gekregen, met nieuwe textures en nieuwe animaties. Daarnaast heeft de game ook enkele nieuwe effecten, zoals laaghangende mist die de wegen 's ochtends gevaarlijker maakt. Die nieuwe grafische snufjes zijn echter niet altijd even vlot geïmplementeerd. De framerate in deze Year One Survival Edition duikt heel vaak onder de 30 frames per seconde. Vooral tijdens het rijden kan de game zwaar stotteren. Een maal crashte de game zelfs volledig. De zombies glitchen ook vaak door muren of deuren heen, wat tijdens chaotische gevechten voor veel verwarring zorgt.
State of Decay: Year One Survival Edition biedt een antwoord op de vraag of je kan overleven in de zombie-apocalyps. De game heeft echter ook een inconsistente framerate en een hele hoop irritante bugs. Het opbouwen en onderhouden van een gemeenschap is echter uitdagend en spannend genoeg zodat de game zeker de moeite waard is om je tanden in te zetten.