Star Fox 64 3D
Een fonkelende ster, of dode planeet?
Dat Nintendo een hele stal aan iconische personages heeft ontworpen weten we inmiddels wel. Zowat iedereen ter wereld kent Mario en diens broertje Luigi, terwijl ook Link - hoewel sommigen de groene rakker nog steeds "Zelda" noemen - zijn populariteit maar blijft stijgen. Maar hoeveel handen zouden er de lucht ingaan wanneer je aan wat willekeurige medemensen vraagt of ze Fox McCloud kennen? Vijftig procent van de positieve antwoorden zal waarschijnlijk te danken zijn aan Super Smash Bros., waarin de heldhaftige vos als vechtersbaas aanwezig was. Maar of ze ooit Star Fox 64 - in Europa dan ook nog eens uitgebracht als het oerlelijk klinkende Lylat Wars - gespeeld hebben, daar heb ik zo m'n twijfels over.
Nintendo hoopt haar lichtjes vergeten klassieker dan ook nieuw leven in te blazen door de N64-titel uit 1997 volledig herwerkt terug te brengen naar de 3DS. The Big N haalde een paar maanden geleden al zo'n stunt uit door The Legend of Zelda: Ocarina of Time met succes aan een nieuwe generatie voor te stellen, dus waarom zou het niet lukken met hun eigen versie van Star Wars met furries in de hoofdrol?
Een kort antwoord: Star Fox 64 past perfect op de 3DS! Als we het puur over de graphics en de opbouw van het spel hebben misschien zelfs nog een tikkeltje beter dan Ocarina of Time dat al deed.
Waarom Star Fox 64 3D er zo fenomenaal goed uitziet op de nieuwe handheld is waarschijnlijk te danken aan het feit dat Nintendo al sinds het eerste deel, uitgebracht voor de SNES in 1993, aan het experimenteren was met 3D-graphics. Rond het einde van de Super Nintendo zijn levensloop begonnen ontwikkelaars te experimenteren met de Super FX-chip, een stukje hardware waardoor men de illusie van diepte kon creëren. Spellen als F-Zero en Mario Kart, maar ook Star Fox maakten er wellustig gebruik van.
En nu doet Nintendo het dus opnieuw met Star Fox 64 3D, een titel die gewoon schreeuwt om gespeeld te worden met de 3D-slider op het maximum. Wanneer je met de Arwing - het ruimteschip dat je moet besturen - de levels van het spel doorloopt zoeven de kometen, vijanden en vonken letterlijk om je oren. Bovendien zorgt het extra dieptezicht ervoor dat mikken met de circle pad als een fluitje en een cent verloopt, nog makkelijker zelfs dan op de Nintendo 64. Je mikt als het ware "in" het spel, en niet "op" het scherm.
Het is trouwens vooral tijdens de on-rails secties van Star Fox 64 3D dat de 3DS laat zien wat 'ie kan. Af en toe neem je wel eens deel aan de meer open luchtgevechten, maar de effecten zijn op zulke momenten een stuk minder bombastisch omdat de ontwikkelaar je niet bij de hand kan houden. Wanneer je de singleplayer campagne voor het eerst speelt bestaat je ervaring gelukkig voornamelijk uit on-rails missies, dus ons hoor je niet echt klagen.
Over de campagne gesproken: het is nog steeds zo dat je in Star Fox 64 3D je eigen pad richting het einddoel mag kiezen. Een beetje zoals in Mass Effect krijg je een ruimtekaart met daarop zestien levels op je bord, en je zal er naargelang je eigen smaak zeven moeten doorkruisen om het finale gevecht tegen Andross in te zetten. Dit is een doorgedraaide wetenschapper die kost wat kost het Lylat System wil vernietigen, en jij moet daar als Fox McCloud samen met zijn vriendjes Peppy, Falco en Slippy een stokje voor steken. Tot zover het verhaal, dat zoals we dat van Nintendo gewoon zijn eerder lijm is om de levels aan elkaar te kleven.
De singleplayer bestaat dus uit telkens zeven levels die je moet afwerken, en daar doe je maximaal drie uurtjes over. Eens dat gedaan is rollen de credits over je scherm, en kun je wanneer je opnieuw met de campagne van start gaat een ander pad volgen. Na zo'n drie keer heb je het allemaal wel gezien, wat ervoor zorgt dat de eenzame gamer ongeveer zo'n zeven uur (sommige levels speel je dubbel) met Star Fox 64 3D kan doorbrengen. Het is geen al te episch aantal, maar gelukkig is de gameplay dat dus wel.