Skip to main content
Als je op een link klikt en een aankoop doet, krijgen we mogelijks een kleine commissie. Lees ons redactiebeleid.

Penarium review

Welkom bij Circus Slachthuis!

Penarium heeft een solide basis die keer op keer voldoening geeft, ook al blijven sommige elementen onvoldoende benut.

Is er in de indie game scene ruimte voor nog een uitdagende 2D-platformer die door retrogames is geïnspireerd? De Nederlandse studio Self Made Miracle denkt van wel en presenteert met Penarium een moeilijke doch eerlijke mengelmoes van dodelijke vallen en scherpe controls.

De campaign vertelt het verhaal van boerenjongen Willy, die gedwongen wordt om in een circus boordevol duivelse vallen op te treden. Draaiende messen, lasers, doelzoekende raketten; je moet ze allemaal ontwijken terwijl je probeert de objectieven van de in totaal 30 levels te voltooien. De doelen in deze modus zijn even gevarieerd als de steeds willekeurig verschijnende vallen: breek twintig tonnen, prik de ballonnen lek, maak een drankje in de toverketel, enzovoort. Dat houdt de actie hectisch en zorgt dat je constant op je hoede blijft, want elk level vereist hierdoor net een andere manier van denken.

Bekijk op YouTube

Uiteindelijk spendeer je de meeste tijd in de arcademodus. Het doel hier is zo lang mogelijk in leven te blijven en geld te verdienen door zo veel mogelijk tonnen te breken. Hoe langer je daarin slaagt, des te hoger eindig je op de leaderboards. In deze modus worden kaarten toegevoegd, die verschillende tijdelijke effecten hebben.

Die kaarten rangeren van extra platforms tot een schild dat één klap absorbeert. Naarmate je meer in de in-game winkel koopt, ontgrendel je sterkere effecten. Heb je meer dan vier kaarten, dan bepaalt een roulettewiel welke power-ups je meeneemt. Je kunt het wiel voor een kleine vergoeding zelf stoppen, of voor een willekeurige set van kaarten kiezen. Het geheel voelt aan als iets wat je in een roguelike vindt.

Om een kaart te krijgen moet je wel voldoende tonnen breken, en uiteindelijk de kaart pakken. Welke kaart er dan verschijnt is willekeurig en kan dus evengoed nuttig als waardeloos zijn, afhankelijk van de situatie. Dat kan frustrerend zijn, zelfs als je je vier favoriete kaarten uit het roulettewiel weet te selecteren. Het wiel is tijdens het draaien lastig af te lezen waardoor het goed mogelijk is dat je verkeerd selecteert en je geld verspilt. Er is net iets te veel kans en geluk bij betrokken. Uiteindelijk draaien de nuttigste kaarten om het verkrijgen van meer geld. Effecten als de jetpack, extra platforms en het schild zijn totaal nutteloos als je een goede grip op de game hebt.

Welke modus je ook speelt, één ding is zeker: je gaat dood. Het circus verandert constant zijn vallen. Zo heb je het ene moment een doelzoekende raket en een plakkerige vloer. Net als je aan het ontwijken van deze vallen gewend bent, gooit de game de zaak om en moet je ineens een zwerm bijen en ijspegels ontzien. Deze combinaties zitten overigens niet aan elkaar vast; de mogelijkheden zijn nagenoeg eindeloos en nooit volledig op te anticiperen. Deze gameplay-loop zit ijzersterk in elkaar en het feit dat willekeur hier een rol speelt is juist positief.

De meeste objectieven uit de campaign zie je echter in de rest van de game nergens meer terug. Weg zijn de ballonnen, de gekleurde 'Simon Says'-knoppen en de toverketels. Alleen de tonnen blijven over en dat is een gemis, aangezien de campaign als trainingskamp voor de arcademodus overkomt. Het kost je ongeveer drie à vier uur om de campaign af te werken, wat niet erg was geweest als alle elementen in de andere modi terug zouden keren.

Het verdere gebrek aan gevarieerde objectieven is het meest te merken in de multiplayer, omdat de kaarten uit de arcademodus hier evenmin te vinden zijn. In Versus druk je als eerste de meeste knoppen in en in Co-Op werk je samen om zo lang mogelijk tegelijkertijd knoppen in te drukken. Penarium is voorlopig af, maar een update met extra spelmodi zou niet misstaan.

Desondanks heeft Penarium een solide basis die lekker weg speelt. Self Made Miracle is erin geslaagd de game zo eerlijk en tegelijkertijd duivels mogelijk te houden. De controls zijn strak en elke val heeft een tactiek die eenvoudig te leren, maar moeilijk te beheersen is. Omdat de game nadat je sterft direct weer te resetten is, hebben zowel single- als multiplayer de constante allure van 'Oké, nog één potje dan'. Penarium heeft zijn eigen plekje in de indie game scene verdient, maar zou tevens best wat extra vlees aan de botten mogen krijgen.

Lees ook ons interview met Self Made Miracle over de totstandkoming van de game. Penarium is nu verkrijgbaar voor de pc, PlayStation 4 en Xbox One.

Read this next