Lost In Random review - Creativiteit ten top
Het zit soms tegen.
De Lost In Random review van Carl neemt je mee naar een betoverend koninkrijk, met weliswaar enkele imperfecties.
Een sprookjesachtige wereld waarin alles door volledige willekeur wordt bepaald. Dat is het intrigerende uitgangspunt van Lost In Random, de nieuwste titel binnen de EA Originals-stal. Na succesvolle games als It Takes Two, Unravel 2 en A Way Out heeft het concept van 'indiegames uitgegeven door het grote EA' zijn waarde al bewezen. Dat geldt ook voor de unieke titel van ontwikkelaar Zoink. Zoals je in de Lost In Random preview reeds las, is dit een bijzonder creatieve en memorabele game, al blijken de aspecten die Michiel toen aanstipte ook in de definitieve versie pijnpunten.
Visueel is Lost In Random bijzonder creatief. Zoink is naar eigen zeggen een 'art-driven' studio, en dat merk je in elk aspect van de game. Lost In Random heeft een betoverende artstijl, met personages die niet zouden misstaan in de film Coraline en omgevingen die zo uit The Nightmare Before Christmas kunnen komen. De setting is namelijk de échte ster van de show. Tijdens je tocht bezoek je zes locaties die op de ogen van een dobbelsteen en het thema van willekeur gebaseerd zijn. Het gebied Threedom is herleid tot een oorlogszone die baadt in een prachtige oranje gloed, waar epische oorlogsmachines van een strijdende drieling de horizon belemmeren. Four-Town is dan weer een sprookjesinterpretatie van Las Vegas, inclusief bizarre bewoners. Gecombineerd met de soundtrack in de traditie van Danny Elfman is de presentatie van Lost In Random dus erg memorabel.
Toch zijn er ruwe kantjes. Lost In Random is door een klein team gemaakt en dat uit zich op enkele storende manieren. Zo zijn de animaties houterig en is de lipsync bij niet-menselijke personages erg asynchroon. Personagemodellen worden bovendien constant gerecycleerd; of het nu om mensen dan wel de vele semi-antropomorfe wezens in de straten en steegjes van Random gaat, meermaals passeren ze de revue. Tot slot is ook de 'draw distance' erg beperkt, met een overdreven mist die gebieden veraf maskeert. Die elementen doen weliswaar geen afbreuk aan de creativiteit van de presentatie, maar ze ogen slordig.
Ook de combat van de game blinkt uit in creativiteit, maar worstelt met enkele problemen. Het uitgangspunt is in elk geval goed. Je start gevechten met enkel je katapult die geen schade doet, maar wel de kristallen op het lijf van vijanden vernietigt. Die laden dan je dobbelsteen en compagnon Dicey op, waarop die vaardigheden en voorwerpen voor je voorbereidt. Denk daarbij aan een zwaard, een gezondheidsdrankje, een bom, en nog veel meer. Ben je tevreden met de kaarten die je hebt verzameld, dan gooi je Dicey en bepaalt het aantal ogen hoeveel kaarten je precies kunt inzetten (met een maximum van vijf). Het systeem is creatief en werkt bijzonder intuïtief, waardoor je na een drietal 'encounters' al snapt hoe de vork in de steel zit.
Michiel stipte het echter al aan in zijn Lost In Random preview: soms kan dat systeem ook frustreren. Doordat de kaarten willekeurig worden gekozen, trek je soms amper offensieve kaarten en moet je dus constant kristallen kapotmaken tot je eindelijk een wapen krijgt. Gevechten worden zo nodeloos lang. Je kunt dan wel nieuwe kaarten verzamelen en je deck zodanig samenstellen dat er meer wapens in zitten, maar aangezien de gevechten pittiger worden naarmate de game vordert, voorzie je toch best een goede mix tussen offensieve en defensieve kaarten, buffs, en meer. Daardoor is er zeker geen garantie dat de gevechten aan een sneller tempo verlopen. De game heeft er ook een handje van vol om té veel golven van vijanden te doen spawnen. Net wanneer je denkt dat een slopend gevecht eindelijk voorbij is, moet je nog maar eens een heel scala aan vijanden uitschakelen. 'Trop is te veel', zo luidt het Vlaamse gezegde, en dat gaat perfect op voor de combat van Lost In Random. Heel fijn in korte dosissen, maar te langdradig tijdens lange sessies.
Lost In Random voorziet bovendien te weinig variatie in de gevechten zelf. Dezelfde vijandtypes worden te veel hergebruikt, terwijl de zogenaamde 'Board Game Arena'-gevechten tijdens climactische gebeurtenissen weinig nieuws toevoegen. Die arena's worden gepresenteerd als een bordspel dat je tegen je vijanden speelt. In de praktijk is het echter niet zo verschillend van de normale gevechten. Je vecht nog steeds tegen dezelfde vijanden, met dezelfde kaarten en strategieën. Het enige verschil is dat het aantal ogen van de dobbelsteen de bewegingen van je pionnen beïnvloedt. Dat is uiteindelijk onvoldoende verschillend van de normale gevechten, waardoor de evenementen de kans verkijken om extra variatie in te bouwen.
Ook de secties tussen gevechten door zijn geen onverdeeld succes. Daarin verken je namelijk de steden en dorpjes van Random, praat je met de inwoners, los je kleine puzzels op om collectibles te verzamelen, en breek je optioneel kruiken om geld te verdienen. De dialogen tussen je hoofdpersonage Even en de lokale bevolking zijn van een zeer hoog niveau. Zo zijn er enkele memorabele personages, zoals een demonische burgemeester die er op hilarische wijze maar niet in slaagt om correct te rijmen. De dialogen zijn bovendien erg uitgebreid en tonen dat de studio veel investeert in worldbuilding. Tegelijk heeft de gameplay tijdens die stukken erg weinig om het lijf. Omdat je van waypoint naar waypoint gaat, personages je van het kastje naar de muur sturen, en er ondertussen geen echte uitdagingen zijn, is het tempo te gezapig en raak je maar moeilijk in een aangename 'flow'.
Lost In Random loopt over van de creativiteit. De omgevingen zijn uitermate geïnspireerd en persen de allerlaatste druppel uit het unieke concept van willekeur dat een hele wereld vormgeeft, zij het met enkele ruwe kantjes in termen van presentatie. De intüitieve combat is bijzonder origineel, maar wordt na verloop van tijd monotoon. Secties waarin je niet vecht, verlopen dan weer aan een té gezapig tempo, waardoor de game nooit echt een goede flow bereikt. Toch verdient Lost In Random een kans. Ja, er zijn ruwe kantjes, maar net zo goed laat de creativiteit een diepe indruk na. Wie niet waagt, niet wint. Random Rules!
De Lost In Random review vond plaats op de Xbox Series X.