Lords of the Fallen review

Soms komt er een game langs die het op zoveel punten goed doet dat het een heel genre herdefinieert. Het inspireert een hoop ontwikkelaars die met de achtergelaten bouwstenen aan de slag gaan. Denk bijvoorbeeld aan Resident Evil 4 voor het survival horror genre en Dark Souls voor het action role-playing genre, waarbij de laatstgenoemde medeverantwoordelijk is voor het ontstaan van Lords of the Fallen. Het heeft weinig te maken met schaamteloos kopiëren, maar eerder met erkenning voor de prestaties van ontwikkelaar From Software.

Ontwikkelaar Deck13 Interactive heeft er dan ook weinig moeite mee dat diens game met naar eigen zeggen één van de beste games binnen het genre vergeleken wordt. Wel wordt er benadrukt dat je niet met een directe kopie van de game te maken hebt. De studio heeft de moeilijkheidsgraad in Dark Souls goed onder de loep genomen en deze dusdanig aangepast. Daarbij wordt er gestreefd naar een game die ondanks zijn moeilijkheidsgraad een grote groep mensen kan aanspreken. Hier slaagt de studio zeker in, maar Deck13 Interactive vergeet onderweg een aantal belangrijke eigenschappen waardoor Dark Souls zich wél tot de groten mag rekenen.

LORDS of the FALLEN - Debut Trailer [ESRB]

Bekijk op YouTube

Lords of the Fallen gooit je na een indrukwekkend openingsfilmpje direct in het diepe. Voor je nog maar vijf stappen hebt gezet, sta je oog in oog met je eerste vijand. De ontwikkelaar heeft ervoor gekozen om je niet met vallen en opstaan met de gameplay kennis te laten maken, maar door middel van een erg intelligente en effectieve tutorial. Als je naar je wapen grijpt om de imposante ridder aan te vallen, vertraagt het beeld en krijg je in een paar simpele stappen alle combat-elementen van de game uitgelegd. Niet door het lezen van een tekst, maar door direct alle acties in de praktijk brengen. Het past perfect binnen de filosofie van de studio. De game moet vooral toegankelijk zijn, maar geeft je niet het idee dat je bij je hand wordt genomen.

Na deze korte tutorial ben je van vrijwel alle basiselementen van de gameplay op de hoogte. Meteen valt dan op hoezeer de game eigenlijk op Dark Souls geïnspireerd is. De besturing is een vrijwel exacte kopie. Dit betekent dat als je enige ervaring met de Souls-serie hebt, je direct met Lords of the Fallen uit de voeten kan. Zo heb je de keuze over een lichte of een zware aanval, maak je rolbewegingen om de de vijand te ontwijken, gebruik je je schild om aanvallen af te weren óf berg je je schild juist op om zelf uit te halen of tweehandige wapens te dragen. De gameplay werkt op papier naar behoren, maar blijkt in de praktijk wat minder goed uit te pakken.

Dit komt vooral omdat vechten erg traag aanvoelt. Er zit een flinke vertraging tussen het kiezen van de aanval en het moment dat je deze daadwerkelijk uitvoert. Daarbij komt het ook vaak voor dat de afstand tussen jou en je vijand moeilijk in te schatten is. Het gebeurt bijgevolg vaak dat een aanval die overduidelijk zou moeten landen, vlak voor de vijand terecht komt. Het zorgt ervoor dat de combat niet zo leuk en secuur is als het zou moeten zijn. De nuances van het aanvalspatroon van de vijand uitpluizen en daarop inspelen vallen weg. Je kiest hierdoor vaker om agressiever te spelen en meer klappen te incasseren.

Maar dat is in Lords of the Fallen niet zo'n groot probleem. De game straft je fouten niet genadeloos af. De verschillende savepoints liggen erg dicht op elkaar. Je werkt je dus nooit tien minuten door dezelfde vijanden heen om terug op de plek waar je stierf te komen. Daarbij werken de savepoints ook als een valscherm. Mocht je nog maar weinig health en potions hebben, dan ben je altijd snel terug bij de laatste savepoint om ze weer bij te vullen. Zolang je niet dood gaat, komen de vijanden namelijk niet terug. Je bepaalt dus je eigen speltempo, zonder je over eventuele risico's zorgen te maken.

Houd je wel van risico's nemen, dan word je hiervoor ook beloond. Als je er namelijk niet voor kiest om je ervaringspunten in de vele savepoints veilig te stellen, krijg je voor elke vijand die je doodt extra bonuspunten. Er wordt zo een brug geslagen tussen spelers die niet zo met het genre bekend zijn en spelers die dat al wel zijn. Dit brengt echter wel ook problemen met zich mee. Omdat het in principe mogelijk is om eindeloos je health aan te vullen, is het heel makkelijk om een gigantische hoeveelheid ervaringspunten op te bouwen. Bijgevolg overweldig je al na een uurtje spelen zonder moeite bijna elke vijand , omdat je personage te krachtig is geworden.

Het is niet alleen op het gebied van de gameplay waar Lords of the Fallen te kort schiet. De spelwereld is erg generiek. Dit geldt niet alleen voor bijna alle omgevingen, ook vijanden lijden eronder. Deze zijn voornamelijk verschillende variaties van demonische ridders en op een enkele uitzondering na zijn het geen inspirerende ontwerpen. Er blijft op dat moment dan ook weinig meer over buiten de al tegenvallende gameplay.

Naast deze minpunten doen ook vele bugs afbreuk aan de ervaring. Het is al zeer storend dat er een day one patch van 5 gigabyte nodig is om de game normaal te kunnen spelen, maar als je zelfs dan nog tegen problemen aanloopt, valt het echt niet meer goed te praten. Zo vecht je tegen vijanden die je niet kan raken of blijven ze plots achter objecten hangen. In het ergste geval besteed je tientallen minuten om een baas te verslaan om er dan achter te komen dat je helemaal met de game opnieuw mag beginnen. Het blijkt namelijk dat als je tegelijkertijd met de Infiltrator baas sterft, je naar je laatste savepoint terugkeert. Hij blijft echter zielloos liggen, waardoor je hem dus niet meer kan verslaan en alle uren die je in de game hebt gestoken voor niks geweest zijn.