Als je op een link klikt en een aankoop doet, krijgen we mogelijks een kleine commissie. Lees ons redactiebeleid.

Grey Goo review

Grijze massa.

Grey Goo probeert jong en oud aan te trekken, maar heeft ondanks de interessante Goo-factie weinig om het lijf.

Grey Goo is de naam van een hypothetisch einde-van-de-wereldscenario. De term is in de jaren tachtig door de Amerikaanse ingenieur Eric Drexler verzonnen. Hierin is de mens in staat om microscopische nanobots te bouwen die zichzelf vermenigvuldigen. Deze robots worden aanvankelijk ingezet om bijvoorbeeld afval te verwerken, maar slaan door een fout op hol en beginnen ook andere materialen te consumeren. Het opeten en vermenigvuldigen blijft zich voortzetten totdat de nanobots de hele aarde hebben opgegeten.

Drexler heeft inmiddels zelf aangegeven dat het bouwen van zichzelf replicerende nanobots nodeloos ingewikkeld is. Dit heeft ontwikkelaar Petroglyph Games er niet van weerhouden om Grey Goo te maken, een strategiegame die op het doemscenario geïnspireerd is. Petroglyph is door voormalige medewerkers van Westwood Studios opgericht, de bedenker het moderne RTS-genre. Met Grey Goo hoopt de ontwikkelaar dit genre nieuw leven in te blazen, door zowel strategiefanaten van het eerste uur als nieuw bloed aan te spreken. Maar daar is de studio uiteindelijk slechts deels in geslaagd.

Cover image for YouTube video

Grey Goo kent drie verschillende facties: de mensen, de buitenaardse Beta en de Goo. Van de drie is alleen de Goo echt interessant en innovatief. In tegenstelling tot de mensen en de Beta bouwen de Goo geen basissen. In plaats daarvan bestuur je een zogenaamde Mother Goo; een enorme vormeloze zwerm nanobots die over bergen kan klimmen en vijanden absorbeert door er overheen te walsen.

Zodra je genoeg grondstoffen hebt verzameld, kan je een Mother Goo een soort celdeling laten ondergaan. Van Daaruit breng je verschillende eenheden voort. Je kunt ook extra Mother Goo's maken, die na verloop van tijd ook weer een Mother Goo produceren. Dit eindigt meestal met verschillende vormeloze massa's die zich over de kaart begeven, op zoek naar vijanden of grondstoffen om te absorberen.

Opvallend is dat van de drie rassen de mensen technologisch het meest geavanceerd zijn. Waar de Beta nog van levende soldaten en kogels als munitie gebruik maken, sturen de mensen alleen maar robots het slagveld op. Alleen bij hoge uitzondering betreden mensen zelf het slagveld, als piloten van gigantische mechs. Deze rollenwissel werkt verfrissend. In veel sciencefiction games moeten mensen het stellen met technologie die niet tegen het geavanceerde wapentuig van een buitenaards ras opgewassen is. De mensen zijn in Grey Goo in veel opzichten buitenaardser dan de Beta.

Dat is deels te danken aan het feit dat de Beta heel menselijk overkomen. Het ontwerp van deze aliens is een interessante mix van vertrouwd en vreemd. Zo zijn de gezichtsuitdrukkingen van de Beta erg menselijk, maar hun verdere fysieke verschijning helemaal niet. Deze unieke uitstraling hebben de Beta aan het Nieuw Zeelandse Weta Workshop te danken, dat aan het ontwerp van van Grey Goo heeft meegeholpen.

Het unieke uiterlijk van de Beta is echter niet naar het ontwerp van de verschillende eenheden doorgezet. Zowel de mensen als de Beta hebben eenheden die erg op elkaar lijken. De mensen hebben hovercrafts, de Beta lopende tanks. Het is daardoor soms erg lastig om tussen een artillerie- of een anti-air-eenheid van de Beta onderscheid te maken. En dat terwijl dit van cruciaal belang is in een strategiegame. Zo moet je immers adequaat reageren op de vijand die je basis komt slopen.

Het scheelt dan ook dat het uitdelen van bevelen in Grey Goo heel eenvoudig verloopt. Het produceren van gebouwen, eenheden en upgrades is aan de QWERT/AZERT-toetsen gebonden. Mocht je dus bijvoorbeeld als Beta een fabriek willen bouwen, dan toets je Q-W-Q om het gebouw tevoorschijn te halen. Je hoeft je geen weg door verschillende menu's te banen of erg snel met je muis te zijn. De game geeft bij elk gebouw bovendien aan welke toetsencombinatie je moet indrukken, dus je hebt er ook geen notitieblok bij nodig.

Deze concessie aan nieuwe spelers betekent echter niet dat Grey Goo makkelijk is. Het vijftien missies durende hoofdverhaal is pittig, zelfs op Normal. Nieuwe spelers worden kort in de verschillende eenheden van een bepaalde factie wegwijs gemaakt, maar echt diep wordt er niet op ingegaan. Er is wel een encyclopedie waarin je veel informatie over eenheden of gebouwen vindt, maar dit haalt de vaart er wat uit. Nieuwe spelers worden bovendien met enkele klassieke Westwood-elementen geconfronteerd. Zo hebben vliegtuigen maar een beperkte hoeveelheid munitie die je steeds bij je basis moet hervullen. Voor Westwood-veteranen is dat echter pure notalgie.

Daarnaast wordt de muziek in Grey Goo door Frank Klepacki verzorgd, die in het verleden de soundtracks voor de Command & Conquer games maakte. Het is daarom voor deze fans des te teleurstellender dat Grey Goo maar acht Skirmish en Multiplayer-maps heeft. De game wordt met een Map Editor geleverd, maar niet iedereen heeft de tijd of het inzicht om daarmee aan de slag te gaan. Je kan ook maps van anderen downloaden via de Steam Workshop. Het aanbod van zelfgemaakte maps is op dit moment echter nog klein. Het gebrek aan speciale vaardigheden voor de eenheden in Grey Goo is ook een gemis.

Grey Goo probeert iedereen te vriend te houden, maar slaagt daar uiteindelijk niet in. De Goo-factie is origineel, maar dat haalt niet weg dat de overige twee facties wat saai zijn. Toch is Grey Goo een prima RTS-game, met een hoofdverhaal waarmee je pakweg twintig uur zoet bent. Zodra je daarmee klaar bent, is er echter niet zo veel meer te doen en dat is een groot gemis voor een game binnen een genre dat zwaar op herspeelbaarheid leunt.

Sign in and unlock a world of features

Get access to commenting, newsletters, and more!

Ontdek hoe we te werk gaan met onze reviews door ons reviewbeleid te lezen.

In this article

Grey Goo

PC

Related topics
Over de auteur
Mathijs Proos avatar

Mathijs Proos

Redacteur

Mathijs heeft een voorliefde voor eigenzinnige spelwerelden en eindeloos lange dialogue trees. Is ook een ongegeneerde bordspellenfanaat.

Reacties