Dragon Age II (hands-on)

Laten we eerlijk zijn en gewoon toegeven dat Dragon Age niet lekker speelde op consoles. Het ontwikkelteam mag van mijn part van de daken schreeuwen dat ze er twee jaar geleden alles aan gedaan hebben om van hun dark fantasy RPG op zowel de PC als Xbox 360 en PlayStation 3 een gelijkaardige en vooral evenwaardige titel te maken, het is hen niet gelukt. Met een kleine knoop in mijn maag ging ik dan ook zopas aan de slag met Dragon Age II. Eerst met m'n beide klauwen rustende op een toetsenbord en muis, daarna met een controller in de hand. Anderhalf uur later was de knoop grotendeels verdwenen en kon ik zonder problemen weer een lekker broodje oppeuzelen.

Geen enkele versie van Dragon Age II lijkt deze keer namelijk onder te moeten doen voor een andere. Uiteraard zullen gamers met een beest van een PC in huis wat meer grafische toeters en bellen kunnen activeren, maar verder zul je je keuze voor de console-of PC-versie van het spel moeten laten afhangen van je persoonlijke speelpreferenties.

Tijdens onze hands-on met het spel gingen we twee maal, eerst op PC en daarna op de X360, aan de slag met net hetzelfde level dat zich rond het begin van Dragon Age II – en in het midden van het origineel – afspeelt. Hawke, het hoofdpersonage, moet samen met zijn familie vluchten uit de stad Lothering. Deze plek heeft namelijk te kampen met een invasie van de Darkspawn, de monsters die ook al de belichaming van het kwade waren in deeltje één. Meer ga ik in dit artikel niet uit de doeken doen over het verhaal – dat bewaar ik voor de aankomende review -, maar het is goed om weten dat het plot van Dragon Age II uit de doeken gedaan wordt door de dwerg Varric, een kompaan van Hawke.

Het plot van Dragon Age II kom je te weten doordat Cassandra onze mysterieuze dwerg onderwerpt aan een hardhandige ondervraging. Al snel blijkt dat Varric echter niet altijd de waarheid spreekt en soms pas na wat overtuiging praat over wat er echt gebeurde. We hebben met andere woorden te maken met een alleswetende verteller, en als speler vertolk jij de hoofdrol in zijn verhalen – zowel tijdens de leugens als de waarheid. Dit zorgde zelfs tijdens het eerste anderhalf uur van Dragon Age II voor enkele interessante plottwists, en we zijn er dan ook zeker van dat het plot vol zal zitten met toffe wendingen.

Over naar de gameplay. Nog steeds is het zo dat je op pad gaat met een groep krijgers die elk behoren tot een bepaalde klasse. Rogues zijn sluiperige individuen die snelle aanvallen kunnen lanceren, magiërs gebruiken uiteraard allerlei spreuken om de vijand in de pan te hakken en krijgers nemen het brute close combat werk voor hun rekening. Nieuwe aanvallen verkrijg je aan de hand van ervaringspunten, en deze zijn te spenderen in een aantal talent- en spell trees. Het systeem is simpel en je snapt de werkwijze onmiddelijk, terwijl er per aan te kopen vaardigheid vaak nog enkele aftakkingen zijn die het toelaten om je krachten op bepaalde punten te perfectioneren. Koop je een nieuwe vaarheidheid, dan mag je deze gebruiken op het slagveld. En vanaf dit punt merk je in Dragon Age II wat verschillen op tussen de console- en PC-versie.

Algemeen gezien voelt vechten een stuk dynamischer aan ten opzichte van het origineel, ongeacht welke versie je speelt. Het tempo van de gevechten ligt hoger en de aanvallen zien er simpelweg flitsender uit. Op de PC heb je echter de neiging om langer de tijd te nemen om tactische beslissingen te maken, terwijl Dragon Age II op een console meer op een hack and slash game lijkt. Bij de PC-versie zijn vechtsequenties namelijk makkelijk te pauzeren door op de spatiebalk te drukken. Alles en iedereen staat stil, en jij krijgt de tijd om met je cursor de gewenste vaardigheden aan te klikken per personage. Hoewel de nadruk op het pauzeren van de gameplay minder hard aanwezig lijkt te zijn in Dragon Age II doe je dit automatisch toch, gewoon omdat je het spel op een PC speelt en die speelwijze natuurlijk aanvoelt.

Wanneer je aan gevechten deelneemt met een controller in de hand ontdek je echter een ander beest. Nog steeds laat men het toe dat je de actie tijdelijk stopzet, maar je doet dit minder graag omdat er gewoon op los hakken zo goed voelt. Onder elke knop van je controller mag je namelijk een spreuk en/of vaardigheid naar keuze plakken, en één druk volstaat om deze vervolgens in te zetten. Ook het wisselen tussen personages gaat met de controller erg snel door op de schouderknoppen te drukken, waarna je weer een compleet andere verzameling aan skills onder je knoppen hebt zitten. Op de PC liet ik de overschakeling naar een ander personage verlopen door op pauze te drukken, een karakter aan te vinken en zijn of haar in te zetten vaardigheden te selecteren. Het één gaat wat sneller, maar voelt minder tactisch aan, terwijl het andere trager, maar "oprechter" aanvoelt.

Anderhalf uur de kans krijgen om met een spel aan de slag te gaan is zeldzaam, maar in het geval van Dragon Age II zal een volledig gegrond oordeel pas mogelijk zijn na een veel langere speelsessie. Toch kunnen we zo'n dikke twee weken voor de uiteindelijke release stellen dat BioWare de degelijke, maar soms wat brokkelende, basis van het origineel lijkt te verbeteren. En dat deze keer zowel de PC- als PS3/X360-versie de moeite maakt om in het oog te houden.