Bayonetta 3 review - Heks-and-slash op over de top niveau
Duik in het multiversum.
Voor de Bayonetta 3 review is Menno het heksenmultiversum ingeslingerd om de chaos van de Homunculi op te lossen.
Het voelt als een eeuwigheid sinds PlatinumGames het derde deel van de Bayonetta-reeks aangekondigd heeft. Vijf jaar na de onthulling tijdens The Game Awards 2017 maakt de hack-and-slasher dan eindelijk zijn opwachting. De studio neemt de geprezen combat en humor uit de eerste twee delen mee, maar gaat op het vlak van extravagantie zelfs nog een stap verder. De aanwezigheid van een multiversum is inmiddels een bekend fenomeen op het witte doek, maar vormt nu ook de spil waar Bayonetta’s avontuur op de Switch om draait.
Doordat de poorten naar het zogenaamde ‘Multiverse of Witches’ geopend zijn, kan Bayonetta in verschillende tijden op verschillende plekken tegelijk zijn. Als gevolg van de parallelle universa is er in Bayonetta 3 een grote afwisseling in gebieden. Zo ga je met flinke snelheid van een futuristisch gebied naar een grote stad, daarna weer door naar oude tempels in een historische stad, en meer. In die verschillende werelden kom je vervolgens alternatieve versies van jezelf uit een andere tijd tegen, die ieder een onderdeel in bezit hebben om de macht te krijgen. Met de introductie van het multiversum is er lekker veel afwisseling in de omgevingen en zit het verhaal bovendien vol verrassingen.
Ook op het vlak van vijanden en wapens kent Bayonetta 3 veel diversiteit. Van snelle stoten en pistolen trekken tot grote, langzame knuppels die veel schade toebrengen: niemand is veilig voor de hack-and-slash heks. De befaamde Witch Time die optreed wanneer je op precies het goede moment een dodge uitvoert, is wederom aanwezig. Daarin worden de vijanden extreem vertraagd waardoor je veel aanvallen op hen uit kunt voeren. Ook de climaxen waarin je op epische wijze een gevecht afmaakt, zijn destructief en geven een voldaan gevoel. Met combo’s, Witch Time en finishers ligt er als vanouds een ijzersterk fundament voor de combat.
Compleet nieuw in Bayonetta 3’s gevechten is de inzet van Demon Slaves die je zelf bestuurt. Iedere demoon heeft een andere snelheid en verschillende aanvallen. De duratie dat je zo’n kwelgeest kunt gebruiken, ligt aan de energie dat je daarvoor hebt opgespaard door zelf aan te vallen. Demon Slaves hebben echter ook buiten de combat hun nut. Zo gebruik je Madama Butterfly om te kunnen zweven en daardoor tot dusver onbereikbare platformen kunt bereiken, terwijl je met de grote spin Phantasmaraneae door de lucht slingert en op muren klimt. In het menu kun je kiezen welke drie demonen je op actief zet zodat je die direct kunt inzetten tijdens de gevechten. De toevoeging van Demon Slaves zorgt dus niet alleen voor meer tactiek tijdens gevechten, maar ook voor creatieve manieren om puzzels op te lossen.
Een stuk minder creatief is het exploratiegedeelte buiten de gevechten om. Lopend door de lineaire gebieden stuit je regelmatig op collectibles waaraan verschillende zij-activiteiten gekoppeld zijn. Erg afwisselend zijn die echter niet te noemen, want het komt in de praktijk neer op een bal slaan, over platforms springen of een puzzel waarin je een klok op de goede tijd moet zetten. Daarnaast is er in elk hoofdstuk een uitdaging waarin je onder speciale omstandigheden vijanden moet uitschakelen. Hoewel de beloning voor een upgrade van je levensbalk of magiebalk de moeite waard is, blinken ook deze uitdagingen niet bepaald uit in diversiteit. De repetitieve zij-activiteiten vormen een gezapig intermezzo tussen de energieke gevechten door.
Een ander belangrijk onderdeel tussen de gevechten vind je in de shops. In Bayonetta 3 zijn er in ieder hoofdstuk een of meerdere jukeboxes te vinden die je naar de zogenaamde Gates of Hell brengen. In die shops kun je lolly’s kopen om leven en magie te herstellen, tijdelijk je kracht te verhogen of om juist voor korte duur helemaal geen schade te krijgen. Naast eenmalige voorwerpen zijn er ook accessoires te koop met bonussen zoals het kunnen afweren van aanvallen. Daarnaast zijn er ook cosmetische spullen te koop die collectibles of een andere uitstraling geven. In tegenstelling tot de vorige twee games zijn er geen nieuwe aanvallen, combo’s en wapens te koop. Treur echter niet, want die worden nu tijdens het verhaal vrijgespeeld. De Gates of Hell in Bayonetta 3 biedt een winkel waar je genezende voorwerpen kunt kopen wanneer je die nodig hebt, maar de shop mist de diepgang uit de vorige delen.
Naast de hack-and-slash stukken zijn er in het derde deel side chapters. Daarin speel je als de heks Jeanne, maar dan in 2D Metroid-achtige levels. Binnen de levels spring je veelal door liftschachten en open je kisten om een ander wapen te vinden die je met beperkte munitie kunt gebruiken om vijanden te verslaan. De gebieden binnen de side chapters lijken allemaal veel op elkaar en de variatie in vijanden is ook zeer beperkt. Verschillende bazen kunnen echter wel voor spanning zorgen binnen deze hoofdstukken. De side chapters zorgen voor een verrassende twist op de standaard gameplay, maar bieden te weinig afwisseling waardoor je uiteindelijk weer uitkijkt naar het oppakken van het hoofdverhaal van de game.
PlatinumGames heeft het geduld behoorlijk op de proef gesteld, maar het lange wachten is het meer dan waard. De combat is mede dankzij bekende elementen zoals combo’s, Witch Time en finishers uit de vorige games nog altijd sterk. De nieuwe Demon Slaves zijn daarnaast een positieve toevoeging aan de gevechten. De introductie van het multiversum biedt veel afwisseling, maar dat kan helaas niet van alles gezegd worden. Het staat namelijk in schril contrast met alle passages tussen de gevechten door die simpelweg diepgang missen. Toch zijn het acceptabele smetjes op een verder sterk vervolg. Bayonetta 3 is namelijk een goed gemixt heksendrankje dat buitengewoon goed werkt.