Als je op een link klikt en een aankoop doet, krijgen we mogelijks een kleine commissie. Lees ons redactiebeleid.

Homeworld: Deserts of Kharak review - Woestijl

Woestijl.

Toegankelijk met overzichtelijke tactiek en tonnen stijl. Maar verwacht geen grote diversiteit of competitie.

Een bekende naam aan je game plakken heeft voor- en nadelen. Fans van de serie hebben plots massaal aandacht voor je product, maar zijn ook strenger. Toch is dat wat met Hardware: Shipbreakers gebeurt. In 2015 neemt Gearbox ontwikkelaar Blackbird over en doopt de strategiegame die als sinds 2011 in ontwikkeling is om naar Homeworld: Deserts of Kharak. Een prequel op de gelauwerde RTS-in-space.

Cover image for YouTube videoHomeworld: Deserts of Kharak Launch Trailer

Maar het feit dat deze game zich voor de andere Homeworld-games afspeelt, betekent ook dat de driedimensionale ruimte wordt ingeruild voor de begane grond. Dat betekent niet dat hoogteverschillen niet belangrijk zijn. Integendeel, de woestenij van Kharak is bezaaid met zandduinen en rotsformaties. Zandbuggies die de kam van een duin onder zwaar geschut beklimmen, zijn vogels voor de kat. Een handvol goed gepositioneerde troepen kan op dezelfde manier een grotere strijdkracht makkelijk uitschakelen. Dat verleent de voor de rest saai uitziende woestijn toch enkele tactische mogelijkheden. Het is een simpel idee, dat dankzij een goede uitwerking een grote meerwaarde biedt.

Die filosofie gaat ook op voor de verschillende troepen. In Deserts of Kharak word je niet door een stortvloed aan verschillende en gespecialiseerde eenheden overspoeld. Elke strijdkracht heeft een specifieke rol. Lichte voertuigen dienen om trage langeafstands-railguns op te jagen, maar rijden zich te pletter op bepantserde tanks. Die tanks zijn op hun beurt dan weer te traag en worden tot schroot herleid voor ze de railguns bereiken. Tel daarbij nog een drietal sterkere units en een basisschip dat als mobiele vestiging wordt ingezet, en je hebt ongeveer een overzicht van wat je op het slagveld mag verwachten. Die simpliciteit en blad-steen-schaar strategie houden het geheel tegelijk overzichtelijk en tactisch. De uitstekende user interface versterkt dat nog.

Daarom is het jammer dat de game weinig manieren voorziet om je strategische brein te pijnigen. De AI is in het slechtste geval oerdom en op zijn beste momenten voorspelbaar. De skirmish mode heeft momenteel slechts zes maps. Bovendien verschillen de twee facties nauwelijks van elkaar. Buiten enkele unieke vaardigheden of nuances in de manier waarop je troepen bouwt, zijn de speelstijlen quasi identiek. Het is dan ook niet vreemd dat de online games er zo goed als verlaten bijliggen.

Nochtans zijn de skirmish en online matches spannend. Je kunt niet alleen winnen door simpelweg je tegenstander te vernietigen, maar ook door artefacten te verzamelen. Dat brengt een uniek tempo en tactische mogelijkheden met zich mee. Wat begint als een langzaam ontplooien van de eigen troepen en voorzichtig aftasten van de vijand, ontaardt al snel in een strijd op leven en dood voor het laatste artefact. Wees dus niet verbaasd als je tegenstander plots ook zijn basisschip in de strijd gooit. Wat de uitkomst ook is, je krijgt in ieder geval een indrukwekkend schouwspel van raketten, lasers en ronkende motoren te zien.

Hoewel het competitieve aspect de langdurige aantrekkingskracht van een RTS bepaalt, blinkt Deserts of Kharak uit tijdens zijn singleplayer campagne. De cutscenes tonen hoe veel stijl de game heeft. De wereld mag er dan wel erg verlaten bijliggen, maar de voertuigen scheuren stijlvol over het hobbelige landschap. Een gigantisch vliegdekschip op rupsbanden dat langs zandduinen crost, doet je hart ongetwijfeld sneller slaan.

Gedurende dertien missies volg je Rachel S'jet en slagschip Kapisi die op een laatste missie vertrekken om hun stervende wereld te redden. Die expeditie naar de 'primary anomaly' diep in de woestijn ontketent een wereldoorlog en legt enkele diepgewortelde geheimen bloot. Het verhaal is onderhoudend en heeft genoeg plottwists en referenties naar Homeworld om tien uur speeltijd vlotjes te vullen. Net lang genoeg om de spanning erin te houden en niet nodeloos in herhaling te vallen.

Uiteindelijk hangt je mening over deze game dus af van wat je in een RTS game zoekt. Wil je een uitgebreid aantal verschillende facties, een heleboel maps en een levendige online community? Dan laat je de game best links liggen. Ben je echter op zoek naar een strategische game waar je meteen kunt inspringen, tactisch toch genoeg te bieden heeft en tonnen stijl bevat? Dompel je dan gerust onder in de woestenij van Homeworld: Deserts of Kharak.

Homeworld: Deserts of Kharak is nu beschikbaar voor de pc.

Sign in and unlock a world of features

Get access to commenting, newsletters, and more!

Ontdek hoe we te werk gaan met onze reviews door ons reviewbeleid te lezen.

In this article
Related topics
Over de auteur
Bruce Vandeweyer avatar

Bruce Vandeweyer

Afgekickt

Speelt zelf steeds minder en minder games, maar blijft als liefhebber het wereldje volgen.

Reacties