Skip to main content
Als je op een link klikt en een aankoop doet, krijgen we mogelijks een kleine commissie. Lees ons redactiebeleid.

Dead Space 2

Gemaakt met ruimtelijk inzicht.

En als je dacht dat het manouvreren doorheen een draaiende motor al episch was zul je aangenaam verrast worden. Meer dan ooit zit Dead Space 2 vol met Hollywood-achtige sequenties (en we bedoelen dit op de goede manier) waarbij je werkelijk met open mond naar het scherm zit te staren. Grafisch is deeltje twee er zonder enige twijfel op vooruitgegaan sinds 2007, maar het nieuwe likje verf komt vooral tot uiting in de doorgetrokken art direction. Waar de Ishimura aanvoelde als een typisch ruimteschip vol met nauwe gangen en clinische ruimtes doet de Sprawl meer aan als een stad waarin ooit een bruisende economie gaande was. Je een weg banen doorheen claustrofobische gangenstelsels maakt nog steeds deel uit van de ervaring, maar ook winkelcentra, toneelzalen, kerken en zelfs kindercrèches maken deel uit van de vele locaties. Telkens weer krijg je het idee dat er net voor het uitbreken van de Necromorphs een echte gemeenschap bestond op The Sprawl. Regelmatig deed Dead Space 2 mij dan ook denken aan de manier waarop je het idee krijgt dat Rapture in Bioshock net voor de ondergang een waar utopia voor de mensheid was.

Wel blijf ik het vreemd vinden dat Visceral Games er deze keer voor gekozen heeft om minder audio logs, en meer text logs in het spel rond te strooien. Allebei geven deze optioneel te verzamelen items je meer achtergrondinformatie over de bewoners van The Sprawl, maar terwijl je gewoon mag luisteren naar audio logs moet je text logs daadwerkelijk gaan lezen. In Dead Space 2 kom je vooral die laatste variant tegen, en hoewel de geschreven tekst een leuke extra is hadden we toch liever wat gesproken dialogen teruggevonden in het spel. Het is een klein minpuntje, maar we kunnen moeilijk over heel de lijn tevreden zijn, toch?

Want er valt simpelweg niet veel negatiefs aan Dead Space 2 te verbinden. De fundamenten die Visceral Games al met het origineel legde doen overduidelijk opnieuw dienst om het vervolg op te bouwen, maar op zowal elk vlak lijkt alles bigger and better te zijn geworden. Over een grote vernieuwing kun je niet spreken, maar moest dat dan? Dead Space was drie geleden al een oerdegelijk spel, en teveel verandering aan die formule had ervoor kunnen zorgen dat net de reden waarom het origineel zo goed was verloren zou gaan. Het upgraden van je wapens aan de hand van power nodes verloopt op identiek dezelfde manier, je kunt nog steeds vier wapens tegelijk met je meedragen en waar je nu precies naartoe moet om het verhaal te laten evolueren krijg je met één druk op de knop te zien doordat er dan een blauwe lijn op de grond dienst doet als GPS. Het zijn echter de kleine details die van Dead Space 2 een meer gepolijst geheel maken. Zo kun je je GPS nu ook instellen om je de weg naar de winkel of het meest dichtsbijzijnde save point te tonen. Het feit dat zulke kleine toevoegingen een vermelding verdienen in deze review laat zien dat Visceral Games drie jaar geleden als goud in handen had.

De allergrootste vernieuwing duikt echter op wanneer je met de multiplayer van het spel aan de slag gaat. Na Uncharted, BioShock en Assassin's Creed is Dead Space opnieuw een van die traditioneel singleplayer only titels die opeens een online luik bevatten. In sommige gevallen zorgt dat voor een werkelijke unieke spelervaring die daadwerkelijk een meerwaarde te bieden heeft (lees Uncharted en Assassin's), in andere gevallen krijg je het idee dat de multiplayer als dessert na het hoofdgerecht opduikt (lees BioShock 2). De online ervaring die Dead Space 2 te bieden zweeft ergens tussen deze twee onderverdelingen in.

Spijtig genoeg hadden we slechts een paar uurtjes de kans gehad om de multiplayer aan een test te onderwerpen. Uitgever EA heeft het spel namelijk uitgerust met de befaamde Online Pass, wat wil zeggen dat je de code die op de handleiding van het spel staat moet ingeven om ongelimiteerd deel te nemen aan de multiplayer mode. Doe je dat niet doordat je het spel tweedehands koopt – of zoals bij ons de handleiding niet bij het review exemplaar zit -, dan kun je ervoor kiezen om €9,99 te betalen voor een nieuwe code of de multiplayer voor twee dagen "gratis" uit te testen. Wij moesten noodgedwongen dus voor de laatste optie gaan.

Gelukkig had redacteur Edelbert het een tijdje terug nog in het lang en in het breed over wat de multiplayer van Dead Space 2 inhoudelijk te bieden heeft. In het kort: twee teams nemen om de beurt de rol aan van de Security Officers (de mensen) en de Necromorphs (de aliens). Je krijgt een objectief om te vervullen – je bijvoorbeeld een weg banen tot aan de escape pods - en de tegenstander moet dit zien te voorkomen. Security Officers maken gebruik van alle vaardigheden en wapens die je ook in de singleplayer kan gebruiken, terwijl de Necromorphs naargelang de soort die je kiest unieke vaardigheden hebben. Zo kan een Lurker bijvoorbeeld tegen muren lopen en vanop een afstand projectielen afvuren, terwijl je als Puker dan weer je opponent vol kan kotsen met brandend maagzuur.

Initieel zul je waarschijnlijk in het rond lopen als een kip zonder kop. Security Officers hebben het moeilijk om hun ding te doen doordat spelers die in de huid kruipen van een Necromorph werkelijk overal kunnen spawnen, terwijl je als alien vooral erg kwetsbaar bent en je ten volle gebruik moet leren maken van je unieke vaardigheid. Voor kills krijgt je ervaringspunten die gaandeweg nieuwe wapens en pakken zullen vrijspelen, en er zijn specifieke uitdagingen die je tot een goed einde kunt brengen. Qua opzet en progessie valt er met andere woorden niets slechts te vertellen, maar wij betwijfelen op de multiplayer van Dead Space 2 interessant genoeg is om spelers op regelmatige basis te laten terugkeren.

De gameplay is namelijk erg hectisch en het duurt behoorlijk lang voordat je goed en wel weet wat nu precies de bedoeling is. De maps lijken daarenboven vooral ontworpen om aan close combat te doen, wat spelers die graag de kat uit de boom kijken tijdens een multiplayer match natuurlijk weinig kansen geeft. Ben je echter op zoek naar een actievolle online game om je mee te amuseren, dan zou Dead Space 2 wel eens net datgene kunnen zijn wat je zoekt. Verwacht echter een redelijk stijle leercurve. Wil dat zeggen dat je zonder interesse in de multiplayer Dead Space 2 links moet laten liggen? Potverdorie, helemaal niet! In je eentje door The Sprawl rondzwerven is een ervaring die je maar zelden op je bord krijgt. Bovendien zul je met de singleplayer minimaal tien uur zoet zijn, en speel je na je eerste avontuur de Hardcore Mode vrij die van jongens pas echt mannen maakt. Ohw, en schaf je de Collector's Edition van Dead Space 2 voor de PlayStation 3 aan krijg je er gratis en voor niets Dead Space: Extraction bij. Deze game verscheen in 2009 al voor de Wii en kreeg van ons een welverdiende acht op tien, maar speciaal voor Sony herwerkte de ontwikkelaar deze versie tot een HD-game die volledig speelbaar is met de Move-controller! X360-bezitters delven in dit geval het onderspit.

Dead Space 2 blinkt vooral uit door zijn uitermate sfeervolle singleplayer campagne. Zonder twijfelen bestempelen we deze als de engste ervaring ooit, en we weten nu al dat we de meer dan tien uur durende spooktocht nog lang zullen herbeleven in onze dromen. Qua vernieuwing merk je duidelijk dat het om een opvolger gaat op een al oerdegelijk spel, maar door de toevoeging van enkele nieuwe gameplayelementen en wat kleinere tweaks is dit nieuwe avontuur van Isaac Clarke nog beklemmerder dan hetgeen we in 2007 te zien kregen. Het wat simpele verhaal is het enige echte obstakel dat ervoor zorgt dat Dead Space 2 geen perfecte score mee naar huis krijgt, terwijl de multiplayer – hoewel vermakelijk – volgens ons slechts bij een selecte groep kans maakt om populair te worden. Ongeacht dat alles hebben we hier te maken met een van de vroege toppers van 2011!

9 / 10

Read this next