Age of Wonders: Planetfall review - Meer dan een futuristisch likje verf
Een wonderlijke mix.
In deze Age of Wonders: Planetfall review onderzoeken we hoe de overstap naar een scifisetting de harmonieuze balans tussen 4X en turn-based strategy beïnvloedt.
In het 4X-strategygenre zijn de Civilization-games al sinds jaar en dag meester, terwijl turn-based strategy de laatste jaren een heropleving kende dankzij XCOM. Maar in de schaduw van die bekende namen werkt het Nederlandse Triumph Studios al sinds 1999 aan zijn eigen unieke blend van 4X en turn-based strategy. Het nieuwe Age of Wonders: Planetfall ruilt de fantasysetting van de vorige delen in voor scifi met een vleugje postapocalyptisch drama.
Weg zijn dus de dwergen, elven en orcs. In de plaats krijg je zes speelbare facties, gaande van de biomechanische Assembly's die zichzelf repareren met de stukken van gevallen robotbroeders tot de vrouwelijke Amazons die op de rug van een dinosaurus ten strijde trekken. Door de grote onderlinge verschillen moet je steeds nadenken over de juiste aanpak. Zo kies je met de insectachtige Kir'ko best voor een directe zwermaanval, terwijl je met de sluiperige Syndicate voor een hit-and-run-tactiek gaat. De diversiteit tussen de facties is groot genoeg, waardoor je voortdurend interessante overwegingen voorgeschoteld krijgt.
Al die facties en hun onderlinge relaties komen tijdens de campaign, in de loop van veertien missies, uitvoerig aan bod. Waar andere 4X-games het vooral van een willekeurig gegenereerde map moeten hebben, is de meer gestuurde ervaring van Planetfall een welgekomen afwisseling. Elke missie heeft zijn hoofddoelen die je op verschillende manieren kunt bereiken - meestal middels een vredelievende of agressieve manier. Keinere nevenmissies leveren je niet alleen extra voordelen op, maar diepen ook vaak de relaties tussen de personages verder uit. De campaign is dus meer dan een uitgebreide tutorial om alle facties te leren kennen, en effectief een waardevol en memorabel deel van de game.
Concreet bestaat Age of Wonders: Planetfall uit twee luiken. Enerzijds heb je een wereldkaart waarop je strategische keuzes maakt, zoals het stichten van steden, het uitbouwen van hun infrastructuur en het positioneren van je legers. Gevechten met die legers anderzijds beslis je vervolgens in turn-based combat, compleet met hit chances, cover om achter te schuilen en speciale vaardigheden.
Beide delen van de game sluiten naadloos op elkaar aan. Dat is vooral te danken aan de grote keuzevrijheid die je krijgt bij het samenstellen van je eenheden. Want hoewel elke factie slechts over een tiental soorten eenheden beschikt, hebben ze elk hun eigen inventaris waardoor je ze met unieke vaardigheden uitbreidt. Dat varieert van simpele dingen zoals extra vuurschade of verbeterde pantsers, tot items die je tactisch inzet zoals een 'first aid kit' of een jetpack. Bij de Hero Units gaat dat nog verder. Je pikt tijdens gevechten of als beloning van quests speciale wapens en mounts op om je helden uit te rusten. Bovendien stijgen de heroes ook in level en krijg je vervolgens punten om ze verder te specialiseren. Aangezien je je manschappen zo veel kunt aanpassen, heb je het gevoel dat je niet zomaar met een legertje klonen aan het vechten bent, maar geraak je gaandeweg steeds meer in je troepen geïnvesteerd. De turn-based combat is dus heel sterk uitgewerkt.
Maar om die troepenmacht op de been te krijgen, moet je natuurlijk grondstoffen verzamelen en infrastructuur bouwen op de 4X-wereldkaart. Dat 4X-luik van Planetfall is degelijk, maar weinig verrassend of vernieuwend. Je bouwt steden en hun infrastructuur, onderzoekt nieuwe technologieën en bedrijft wat oppervlakkige diplomatie. Niets nieuws onder de zon voor vertrouwelingen van het genre. Wel origineel is de manier waarop je je grenzen uitbreidt: niet vakje per vakje, maar door gehele regio's te claimen. Die snelle escalatie is natuurlijk niet toevallig, want ze leidt snel tot spanningen. En hoe meer spanning, hoe meer er gevochten wordt. Triumph Studios maakt op die manier goed gebruik van het feit dat de grootste aantrekkingskracht van Age of Wonders: Planetfall in de de turn-based-gevechten ligt.
Al bij al is de overstap naar een futuristische setting een succesvolle zet voor Age of Wonders: Planetfall. Het 4X-gedeelte mag dan weinig verrassend zijn, het zorgt er wel voor dat de turn-based-gevechten des te unieker aanvoelen. Tel daar een campaign bij met een boeiend verhaal en je hebt een strategygame die meer dan ooit zijn plaats verdient binnen de beide genres die hij combineert.
Voor deze Age of Wonders: Planetfall review speelde Bruce op PC. De game is ook op PlayStation 4 en Xbox One verkrijgbaar.