A-Train: All Aboard! Tourism review - Spoort niet helemaal
Kedeng kedenk er het mijne van.
In de A-Train: All Aboard! Tourism review van Nathan lees je hoe Artdink treinsim en citybuilder combineert met toerisme als thematische grondslag. Wordt het een lange trip, of een enkeltje heen?
Het is een indrukwekkende vaststelling: al meer dan 35 jaar bouwt het Japanse Artdink aan zijn A-Train-serie. Daarom is het des te opvallender dat A-Train: All Aboard! Tourism als eerste editie in de reeks een toerisme-element introduceert. Centraal staan nog steeds de stations die de omringende steden een duw in de rug geven, maar toeristische trekpleisters doen nu ook hun duit in het zakje. Die elementen vertalen zich naar een treinsim die even ingenieus maar ook even complex is als het metroplan van Tokio.
In essentie is A-Train: All Aboard! Tourism (ATAAT) een uitdaging in ruimtelijke ordening. Elke map omvat een allegaartje van drukke stadscentra en rustige dorpjes die middels efficiënte treinverbindingen economisch alsook visueel kunnen groeien. Je bepaalt daarbij zelf de grootte van de stations, de treintypes en de ligging van de sporen. Enkele sporen vormen een vlotte aanzet, maar dubbele sporen verhogen je efficiëntie en het aantal passagiers, en dus je inkomsten. Nadat je je eerste verbindingen gelegd hebt, doet de game automatisch de rest en zie je de vruchten van je prille werk.
Tot daar de eenvoudige kant van het verhaal, want ATAAT zoekt al snel de diepgang op. Enkele NPC's leiden je door de menu's en de verschillende opties heen en bombarderen je op korte tijd met bakken informatie. Zo kun je van élke trein de dienstregeling, de snelheid, de aankomst of de pauzes bepalen, en dat op basis van een beperkte, schetsmatige weergave. Het is echter niet duidelijk of dat meteen voordelen oplevert, waardoor je die opties mogelijk gewoon links laat liggen. Hetzelfde geldt voor het onderdeel 'grondstoffen': als je pakhuizen bouwt en middels goederentreinen verbindt, dan is dat economisch interessant. Hoe groot de impact daarvan is en wat een goede balans is tussen passagiers- en goederentransport blijft giswerk. Die gelaagdheid van ATAAT is imponerend, maar vormt voor jonge conducteurs een gigantische instapdrempel.
ATAAT rijdt zichzelf wel meer dan eens vast in z'n eigen complexiteit. In het Rapport zie je een overzicht van alle mogelijke inkomsten en verliezen, maar er is geen enkel aanknopingspunt om te weten hoe je die werkelijk beïnvloedt. Des te beangstigend is het dat je aanvankelijk met een torenhoog brutoverlies kampt. Daarnaast verschaft de Overheid je toeristische en industriële statistieken die ogenschijnlijk gewoonweg bij elkaar gegooid zijn. Beide rapporten doen je duizelen en helpen je amper verder in je zoektocht naar het efficiëntste spoornet. Meer zelfs: als je niet tijdig ingrijpt, dan staat je het faillissement te wachten. Op dat vlak werkt de complexiteit tegengesteld en snak je naar enkele eenduidige aanwijzingen.
Het helpt niet dat de Nintendo Switch niet het ideale platform is voor zo'n uitgebreide sim. Door de inherente beperkingen van een controller ben je veroordeeld tot het stap voor stap wisselen tussen menu's. Je kiest treinsporen, treinsporen leggen, ze effectief leggen, eventueel iets ongedaan maken, dat bevestigen, en helemaal terug. Als je al tijd verloor aan het doorgronden van de mechanics, dan ben je nog langer zoet met het doorbladeren van het menu. Bovendien moet je zulke constructies in de wereld goed aanleggen. Alleen in docked-modus behoud je een beetje het overzicht op je tv-scherm. Hoewel je handheld op het touchscreen kan terugvallen, is dat scherm veel te klein voor een prettige ervaring. Zorgvuldige planning is essentieel in ATAAT, maar dat onderdeel staat door de Switch zelf onder druk.
Het toerisme-element waarmee Artdink zwaait vormt uiteindelijk een beknopt element binnen de gameplay. Je verbindt niet alleen de steden maar ook de toeristische gelegenheden met elkaar. Enerzijds dagen die attracties je wat uit bij de aanleg van een goed draaiend spoornet, want ze brengen geld in het laatje. Anderzijds bieden ze droogweg een extra missiedoel, zoals jaarlijks 200.000 toeristen aanbrengen. Het laat de studio wel toe om (fictieve) typische Japanse bezienswaardigheden te presenteren die de game zelfs een rustgevende charme verlenen. Die toevoeging is dus sympathiek, maar komt niet helemaal tot zijn recht. Daarvoor maken andere elementen ATAAT simpelweg te druk.
Eenvoud is niet waar het om draait in ATAAT. De game dwingt je echt om z'n onderliggende complexiteit op te zoeken en overstijgt daarmee het niveau van de gemiddelde 'citybuilder'. Je kunt extreem gedetailleerd te werk gaan, met het gevaar dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Ondoordringbare rapporten helpen je echter niet verder in je zoektocht naar efficiëntie en winst, en de menunavigatie rooft nog meer van je tijd. Daarnaast geeft het toerismeaspect een zekere authenticiteit aan de game, maar zeker geen revolutionaire draai. A-Train: All Aboard! Tourism staat garant voor een duizelingwekkende rit waarin je niet per se stoom aflaat.
Nathan speelde A-Train: All Aboard! Tourism op de Nintendo Switch.