Trials Rising review - Leunen op oude successen
Sputtert over de finish.
Voor deze Trials Rising review van Randolf is het dragen van een helm verplicht. Ongelukken zitten in kleine hoekjes, zeker in deze pittige platformer verkapt als racer.
Op een nagenoeg verticale balk landen, verder omhoog rijden en er dan netjes van afspringen. Hoe moeilijk kan dat zijn? Toch kost het je waarschijnlijk honderden pogingen om dit geavanceerdere kunstje van Trials Rising onder de knie te krijgen. Niet teveel gas geven, anders stuiter je ervanaf. Maar ook niet te veel voorover leunen, dan verliest je achterwiel grip en kom je niet meer vooruit. En evenmin te veel naar achteren, want die wheelie eindigt dan met een gat in je achterhoofd. Trials Rising lijkt een racegame maar is meer een platformgame die complete precisie van je vraagt. Ga je onderuit, dan start je zonder laadtijden direct opnieuw bij je laatste checkpoint. Daardoor blijf je het telkens opnieuw proberen. Nog één poging dan. En nog eentje. Weer een uur gespeeld. Als Super Meat Boy op wielen.
Trials Rising volgt Trials Fusion uit 2014 op en is de vierde Trials-game van ontwikkelaar RedLynx. De opzet is in de kern nog steeds dezelfde. Je hoeft alleen maar gas te geven en jezelf in balans te houden om het einde van een track te halen. Hoe sneller je dat doet, hoe hoger je eindscore met de gouden plak als meest begeerde prijs. Klinkt eenvoudig, en zo begint de game dan ook. Maar hoe verder je komt, hoe meer obstakels worden geïntroduceerd. Na verloop van tijd worden de levels zo lastig dat de medailles bijzaak worden, de finish halen is dan op zichzelf al een hele klus. De heldere tutorials in de vorm van de Trials Academy zijn dan ook welkom. Er wordt hier precies uitgelegd hoe bepaalde tricks werken en waar je op moet letten om ze netjes uit te voeren.
De ontwikkelaar wil de ultieme Trials-game neerzetten en grijpt daarvoor duidelijk terug naar de ervaring die bij de voorgangers opgedaan is. Zo is er geen sprake meer van een verhalend element, wat de vaart nog weleens uit Trials Fusion haalde. Je krijgt simpelweg een wereldkaart voor je neus waarop je uitdagingen selecteert, en weg ben je. Die zijn dit keer losjes gebaseerd op locaties uit de echte wereld, waar je overigens nauwelijks op let omdat je focus volledig op je motor rust. Desondanks zijn de levels weer erg spectaculair en over-the-top. Zo scheur je over de wagons van een rijdende trein of ontsnap je uit een neerstortend vrachtvliegtuig. Variatie genoeg en de kunst is om je hoofd te allen tijde koel te houden.
Het verhaal maakt plaats voor zogeheten Contracts. Het komt erop neer dat je veel van de 117 tracks meerdere keren moet uitspelen met telkens een ander doel. Kom als snelste over de finish. Maak onderweg x aantal salto's. Beperk het aantal valpartijen tot een bepaald minimum. Of een combinatie van meerdere objectives. Hier wringt het schoentje, omdat die missies de voornaamste manier zijn om genoeg ervaringspunten te verdienen die nodig zijn om nieuwe levels te ontgrendelen. Trials Rising valt daardoor snel in herhaling, zelfs voor ervaren spelers. Nieuwkomers stuiten voorts rap op een muur omdat de Contracts weinig ruimte overlaten voor foutjes. Rijd de tracks meerdere keren perfect, of kom simpelweg niet verder.
Zit je vast maar wil je toch graag oefenen, dan neem je best een kijkje in Track Central. Daar vind je de banen die door andere spelers gebouwd zijn met de Track Editor. RedLynx gebruikt deze level-editor zelf ook om standaardlevels te ontwerpen en zodoende heb je dezelfde tools tot je beschikking. Van de plaatsing van objecten tot het afgaan van special effects als explosies, de editor is bijzonder krachtig. Een welkome toevoeging is een selectiewiel met daarin de meest gebruikte opties. Desondanks blijft de leercurve vrij hoog, mede doordat enige vorm van uitleg ontbreekt. Je wordt namelijk doorverwezen naar de tutorial-video's op het YouTube-kanaal van RedLynx.
Dat de Trials-formule zich goed leent voor het 'games as a service'-stramien, is uitgever Ubisoft niet ontgaan. Zo is de game opgedeeld in seizoenen met elk eigen uitdagingen, leaderboards en beloningen. Die laatste vind je in Gear Crates ofwel loot boxes. Er kunnen onder meer nieuwe outfits voor je personages in zitten, naast skins voor de onderdelen van je motor en overwinningsposes. Alle beloningen zijn puur cosmetisch en hebben geen invloed op je rijgedrag. Op die manier blijft het speelveld voor iedereen gelijk. Wie extra geld wil neertellen voor Gear Crates koopt er geen oneerlijk voordeel mee.
Dat is van belang, want Trials Rising heeft ook een multiplayercomponent. RedLynx wil op dit gebied meer de nadruk leggen op het party-aspect. Zo kun je samen op dezelfde motor rijden, een tandem dus. Je bent allebei verantwoordelijk voor de snelheid en balans, wat allerlei QWOP-achtige taferelen oplevert. Erg geestig, maar niet bepaald de efficiëntste manier om de levels snel uit te spelen. Je kunt ook tegen elkaar racen, met vier spelers tegelijk. Er liggen vier banen naast elkaar zodat iedereen tegelijk in beeld is. Maar het betekent ook dat het zicht van de spelers in de achterste banen dikwijls wordt ontnomen door de voorste racers. Het is dan extra lastig om de positie van je eigen wielen ten opzichte van de obstakels te bepalen, terwijl de voorste speler vrolijk verder rijdt. Oneerlijke competitie maakt feestjes er niet beter op.
Trials Rising is in de basis nog altijd Trials en daar is helemaal niets mis mee. Het blijft verslavend om nog één keertje een bepaalde lastige sprong te proberen en zo vliegen de uurtjes voorbij. Maar door de opzet van de singleplayermodus valt de game snel in herhaling en is het frustrerend dat je telkens dezelfde levels moet spelen om nieuwe te ontgrendelen. Je hebt daardoor nog meer geduld nodig dan normaal al van je wordt verwacht, met een flinterdunne grens tussen uitdagend en frustrerend tot gevolg.
Voor deze Trials Rising review speelde Randolf op een PlayStation 4.