The Next Big Thing (hands-on)
Point & click uit grootvaders tijd.
Sinds Telltale de Sam & Max-serie nieuw leven inblies, is het point & click adventure genre opeens weer helemaal terug. LucasArts zette remakes van de eerste twee Monkey Island games in elkaar waarna Telltale ook sequels hierop maakte, gevolgd door ports van Broken Sword naar de iPhone en iPad. Tijdens deze kruistocht om het genre weer mainstream te maken was Péndulo Studios al geruime tijd bezig met zijn Runaway-serie, een gamereeks die al sinds 2001 oude tijden van het genre deed herleven. Een trend die ze voortzetten met hun nieuwste game, The Next Big Thing.
Journalisten zijn, gezien hun overdreven nieuwsgierigheid en constante zoektocht naar feiten, de perfecte personages voor een point & click adventure. Zo bewees Nicole Collard nog in Broken Sword haar waarde en ook in The Next Big Thing zijn het persmuskieten die de hoofdrol vervullen. Dit keer kruip je in de huid van Liz en Dan, een journalistenduo dat een horrorfilmfestival moet verslaan. Een scenario dat vooral wordt gebruikt om de wereld waarin het spel plaatsvindt - een filmwereld waarin gedrochten alsnog aan werk komen als monsters in horrorfilms - te introduceren. Het is een excuus om obscure personages te verwerken in een verhaal gegrond in een showbizzsetting, maar het werkt goed genoeg om een uniek universum neer te zetten. Personages hebben allemaal een eigen flair en doen denken aan obscure jaren '90 cartoon-figuren.
Tijdens het evenement ziet Liz een van de acteurs het kantoor van de directeur van de grootste horrorfilmmaker op het moment binnenkruipen en gaat ze op onderzoek uit, terwijl haar partner Dan in de auto blijft om te drinken. Wanneer ze niet van haar onderzoek terugkeert is het aan Dan om naar zijn collefa op zoek te gaan, met zijn baan op het spel.
Speltechnisch doet The Next Big Thing weinig dat we nog niet hebben gezien in eerdere games binnen het genre: op het scherm bevindt zich jouw personage in de spelwereld. Klik je op een object of persoon in je omgeving, dan zal je er naar kijken, ermee praten, er iets over zeggen of er iets mee doen. Aan jou de taak om met behulp van je gezonde verstand je door het neergelegde scenario heen te werken.
De originaliteitsprijs zal Péndulo niet winnen om zijn spelconcept, maar de uitvoering hiervan is gelikter dan menig genregenoot. Je interface is bijvoorbeeld verborgen in de bovenkant van het scherm en zal enkel tevoorschijn komen wanneer je er met je muis bij in de buurt komt. Twee hintsystemen maken het spel toegankelijker dan de rest, en ook dit is interessant vormgegeven. Zo kun je met een druk van de knop een verhaalverteller tevoorschijn halen die verklapt wat je personage moet doen - volledig in zijn rol - en kun je ook makkelijk zien welke objecten in je omgeving klikbaar zijn. Mocht je masochistisch genoeg zijn om het spel te spelen zoals ze dat in de jaren '90 deden, dan kun je deze hintfuncties uitschakelen door een hogere moeilijkheidsgraad te kiezen.
De verhaalverteller is niet alleen een gever van hints, maar praat ook je voortgang door het spel aan elkaar. Hiervoor gebruikt hij grote strip-achtige tijdlijnen, waarin aangegeven staat waar je allemaal nog langs moet voordat je het uiteindelijke doel kunt benaderen. Het is fijn om te zien hoe ver je bent in een hoofdstuk, maar speltechnisch maakt de toevoeging hiervan niet echt een verschil - of je dit scherm nu te zien krijgt of niet, je zult alsnog ongeveer op dezelfde manier te werk gaan.
Hoewel The Next Big Thing speltechnisch strak in elkaar zit, is het schrijfwerk erachter niet bepaald sterk. Dialogen springen van de hak op de tak, personages veranderen geregeld van persoonlijkheid zonder logische reden en het aantal grappen waar om gelachen werd was zeldzaam. De schrijvers doen ontzettend hun best om het ex-schrijfteam van Monkey Island te kanaliseren, waardoor scènes eerder geforceerd dan leuk overkomen. Wellicht dat de taalbarrière hier ook schuldig aan is: Péndulo is van origine een Spaanse studio. Hopelijk krikt het niveau naarmate de uiteindelijke game vordert wel omhoog, gezien een game zoals deze minstens net zo afhankelijk van zijn dialogen is, als van zijn spelmechanieken.
The Next Big Thing is niks nieuws, zeker niet als je rond de hoogdagen van LucasArts bent opgegroeid. Er zijn echter maar weinig point & click adventures die zo strak en gestroomlijnd in elkaar zitten. Het gevestigde universum nodigt je uit om je in te verdiepen, ondanks het erbarmelijke script waar deze op rust. Maar of dit alles genoeg solaas biedt om een gameconcept in te duiken dat we al zoveel vaker hebben gezien? Wij weten het niet. Misschien dat we hier te maken hebben met een game die vooral voor de übernostalgen, de hardcore Monkey Island-fans, bedoeld is.
Voor onze review van The Next Big Thing komt je best nog eens in de loop van mei kijken op Eurogamer Benelux, wanneer het spel te verkrijgen is voor de PC