The Legend of Zelda: Twilight Princess

Net als zoveel gewilde dingen in het leven, gaat het niet om de grootte, maar om wat je er mee doet. Nadat de nieuwe Legend of Zelda zoveel jaar in ontwikkeling is geweest, verwachten we allemaal niets minder dan een briljant spel. Nintendo zelf promoot het spel ook achterop het doosje als “het grootste Zelda-avontuur aller tijden.”.

Maar is dat eigenlijk wel een handige verkoopstrategie? Als je bekend bent met de Zelda-games weet je dat de titels zo vol geïnspireerde kwaliteit zitten, dat je geen reviews meer nodig hebt. Je hebt al besloten wat je gaat doen, toch? Je hebt het spel al maanden geleden gepre-ordered, en je zal eens je het spel bezit je hele weekend vastgenageld aan de bank doorbrengen. Slaap staat niet op het schema. Maar hoe zit het met de zwevende kiezers? De miljoenen trouwe PlayStation- en Xbox-gamers die nog nooit een Nintendo-console hebben gekocht, maar wel een DS hebben en het idee van de Wii wel aanstaat. Hoe zit het met diegene onder jullie die maar blijven horen hoe goed de Zelda-games zijn, maar met angst kijken naar de 50 à 60 uur dat het kost om er door heen te spelen? Een goed punt, en we hebben het al meerdere keren gezegd: We spelen liever een consistent vermakelijk spel dat zo’n acht tot tien uur duurt, dan een spel van 60 uur waar je jezelf doorheen moet ploeteren.

Gelukkig schiet Twilight Princess een ‘bomb arrow’ richting deze theorie. Natuurlijk, het is een gigantisch spel. Een monster van een spel zelfs. Als je als een bezetene door het spel raast en nooit vast komt te zitten, ben je makkelijk nog vier tot vijf keer langer bezig dan met de meeste mainstream games bovenaan de verkooplijsten. Elke keer als je denkt dat je bijna klaar bent, wordt er weer een nieuw deel van het spel onthuld, maar dat gebeurt altijd op zo’n manier dat je er nooit door overrompeld wordt, of vermoeid raakt van hetgeen dat voor je ligt. De kans is ook groot dat je na eventjes spelen al zo’n toffe tijd hebt gehad dat je Nintendo dankbaar bent om het spel niet alleen van zoveel gameplay te voorzien, maar dat deze ook zo consistent van kwaliteit is.

Maar Twilight Princess is niet alleen consistent. Dit kan namelijk saai worden als je steeds opnieuw hetzelfde moet doen, hoe goed en vermakelijk het ook is. Het echte genot van deze laatste toevoeging in de Zelda-serie, is hoe vakkundig de game is onderverdeeld in heerlijke stukjes – net als discrete episodes die zich ontvouwen, het verhaal vertellen, je mogelijkheden uitbreiden en de gameplay op verschillende manieren veranderen zodat progressie boeiend en spannend blijft. Er is altijd wel iets verleidelijks om je verder te doen spelen. Er zijn altijd weer nieuwe dingen om te ontdekken.

Twilight Princess is op zoveel manieren een meesterwerk. Niet gek dat het zolang heeft geduurd om te maken.

Als je kijkt naar waar het spel in de Zelda-serie past, zijn we bijna weer terug bij Ocarina of Time. Voor velen zal Twilight Princess dan ook als een spiritueel vervolg gezien worden dat volledig trouw is gebleven aan het spel, en de fans zal bieden wat ze verwachten van de serie. Deze vastberadenheid om trouw te blijven aan wat de serie in het verleden heeft gedaan, houdt Twilight Princess ietwat terug. Maar daar hebben we het later nog over.

In het begin blijft Twilight Princess trouw aan het principe van een bescheiden-jongen-die-de-wereld-redt-van-vernietiging, maar weet deze oude Zelda-formule te gebruiken zonder vervelend of te voorspelbaar te worden. Om het samen te vatten: Het koninkrijk van Hyrule is plotseling gehuld in duisternis, waardoor de geschokte bevolking achterblijft als angstige zielen die bang zijn voor de monsters die zich in de schemering verschuilen. Na een lieflijke introductie over het verzamelen van geiten en het berijden van paarden, bevindt Link zicht direct midden in de ellende als hij in een wolf wordt veranderd en in een kerker gestopt wordt. Gelukkig word je geholpen door een aardig schaduwwezen met een groot hoofd en een klein lichaam, genaamd Midna. Vanaf dat moment start je met een epische queeste om het land te bevrijden van de vervloekte schemering die het koninkrijk heeft geïnfecteerd.