The Legend of Zelda: Breath of the Wild wil de open wereld-droom waarmaken
Het laatste Wii U-avontuur.
Zelda-fans zijn er deze console-generatie een beetje karig vanaf gekomen. Er zijn twee The Legend of Zelda-remasters op de Nintendo Wii U uitgekomen en Link vervulde gastrollen in andere games, maar daar bleef het bij. The Legend of Zelda: Breath of the Wild bengelt echter al een aantal jaren als een wortel voor de neus van de Zelda-fans. De game is een nieuw avontuur waarin Nintendo de grootse open wereld-droom wil waarmaken.
"Zie je die berg in de verte? Die kun je verkennen", is een bekend concept voor iedereen die wel eens een persconferentie tijdens de E3 heeft gevolgd. Het is een indrukwekkende belofte die vrijwel altijd in een teleurstelling eindigt. Met een cynische blik noem je het een marketingtrucje, maar het is voornamelijk ongebreidelde ambitie. Dat Nintendo zich nu laat verleiden om vrijwel exact dezelfde woorden te gebruiken, is dan ook zorgwekkend. Toch wint hoop het enigszins van cynisme tijdens het spelen van de demo.
De diverse gebieden in het vergane koninkrijk Hyrule lopen namelijk op naadloze wijze in elkaar over. Van de wijde grasvelden waar langzaamaan bruine plekken in ontstaan tot je uiteindelijk in een bos belandt, tot besneeuwde bergtoppen waar je de eerste groene grassprieten opmerkt van het veld ver achter de bergen. Er is dus geen sprake meer van aparte segmenten die volgens de Zelda-traditie in een sneeuwlevel, lavalevel enzovoort zijn ingedeeld, maar eerder een levende wereld die het allemaal samenbrengt.
Hoewel je eigenlijk vanaf de eerste minuut in staat bent om elk gebied meteen te verkennen, word je daarin wel beperkt. Zo houdt Link het bijvoorbeeld niet lang uit in zijn katoenen tuniek als hij een besneeuwd gebied binnengaat. Niet alleen klapperen zijn tanden als bezeten, ook zijn gezondheid neemt langzaamaan af. Je kunt later met een speciaal kledingstuk zorgeloos door de sneeuw rennen, maar het probleem is ook op andere manieren te omzeilen.
Breath of the Wild voegt een craft-systeem aan de Zelda-serie toe. Je maakt niet alleen health-items, maar bereidt ook voedsel dat bepaalde bonussen geeft. Zo voeg je bijvoorbeeld diverse ingrediënten samen tot een pittig recept dat je tijdelijk de kou laat weerstaan. Je zoekt ingrediënten als paddestoelen en fruit, en jaagt op wilde dieren om vlees te bemachtigen. Vervolgens gooi je ze bij een van de vele kookpotten in de wereld bij elkaar om een gerecht te maken. Zo'n pot moet je echter wel eerst aansteken met een brandende fakkel. Het craften gebeurt zodoende binnen de context van de wereld en niet via diverse menu's.
De combat in The Legend of Zelda: Breath of the Wild heeft een licht action role-playing game-karakter. Verwacht geen intense Dark Souls-achtige zwaardgevechten, maar wel meer diepgang vergeleken met voorgaande delen uit de Zelda-reeks. Dat komt voornamelijk tot uiting door Links schild-parry en de mogelijkheid om een perfecte dodge op te volgen met een counter. Er ligt dus iets meer nadruk op timing, wat de gevechten interessant moet houden. Er zijn zelfs elementen van Dragon's Dogma te ontwaren. Met Links nieuwe klimvaardigheden klauter je op een grote stenen golem om zijn zwakke plek te raken. Je moet wel rekening houden met een stamina-systeem, waardoor je niet eindeloos kunt blijven hangen.
Ook het ontwapenen van vijanden speelt een grotere rol. Je mêlée-wapens hebben immers een houdbaarheidsdatum. Een vijandelijk kamp binnensluipen en alle wapens stelen geeft je daarom niet alleen een tactisch overwicht, maar zorgt er ook voor dat je iets achter de hand hebt als je wapen breekt. Staan de vijanden eenmaal met lege handen tegenover je, dan zullen ze in de omgeving naar voorwerpen zoeken die hen in de strijd kunnen helpen. Zo gooien ze met stenen, die je met een goede timing als een ervaren honkbalspeler weer hun kant op slaat. Er ontstaat zo een dynamiek die elk gevecht anders moet maken. Zeker als jij daarbij ook de omgeving gebruikt.
Experimenteren en de omgeving naar je hand zetten lijkt The Legend of Zelda: Breath of the Wilds grootste troef. Het is wellicht heel efficiënt om met een zwaard in de hand een vijandelijk kamp aan te vallen, maar echt creatief is het niet. Blaas liever met een Deku Leaf de vlammen van een kampvuur in de richting van explosieve tonnen. Of rol een groot rotsblok naar nietsvermoedende Bokoblins. Het belooft niet alleen vindingrijkheid te belonen, maar tevens variatie in vijandelijke ontmoetingen te brengen. Die leken tijdens de demo nog te veel op elkaar.
Inventief met de omgeving omspringen komt niet alleen van pas tijdens gevechten. Het helpt je ook bij het oplossen van puzzels of het overbruggen van obstakels. Zo weerhouden een ingestorte brug en een snelstromende rivier Link ervan om bij een aangemeerde zeilboot te komen. Dat wordt makkelijk opgelost door een aantal bomen aan de oever om te hakken en zo een brug te maken. Door een wip te bouwen katapulteert Link zich dan weer een rots op die te hoog was om zelf te beklimmen. Het zijn slechts enkele voorbeelden die moeten aantonen hoe dynamisch de omgeving kan worden ingezet.
Momenteel lijkt de ambitie echter zijn tol van de Wii U te eisen. Niet alleen zit de game vol technische euvels zoals framerate-problemen, maar voelt de wereld ook leeg aan en zijn de graphics erg ondermaats. Nintendo heeft nog tijd nodig om alle ruwe randjes weg te poetsen voordat Breath of the Wild de verhoopte zwanenzang van de Wii U wordt.
The Legend of Zelda: Breath of the Wild voelt meer als een inhaalslag op de vorige generatie dan een innovatieve game. De game gooit allerlei open wereld-elementen op een hoop en verbindt die met een flinke vleug Zelda-charme. Het is dan ook lastig om heel enthousiast te worden van marketingstrategieën van tien jaar geleden. Waar je wel warm voor kunt lopen, is het sterke werelddesign en de nadruk op experimenteren met de verschillende gameplay-systemen. Het is echter nog de vraag of de kwaliteit tot zowel een waardige Wii U-afsluiter als een sterk NX-debuut leidt.
The Legend of Zelda: Breath of the Wild komt in 2017 uit voor de Nintendo NX en Wii U.