The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel 4 review - Nieuwkomers niet welkom
Afschrikwekkend.
The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel 4 review van Sander stort zich dapper in de volumes achtergrondverhaal die nodig zijn om van deze game te genieten.
De Legend of Heroes-serie loopt al sinds de jaren 80 en kent groot succes bij een kleine, toegewijde fanbase. De serie staat bekend om zijn diepgaande worldbuilding en actievolle combat, maar komt in het Westen maar lastig van de grond. In tegenstelling tot de Final Fantasy's en Persona's van de wereld, kent Legend of Heroes namelijk een doorlopende verhaallijn. Hoe verder de reeks vordert, hoe lastiger om erin te komen. Sterker nog: Trails of Cold Steel 4 is alweer het vierde deel in een subreeks. Bovendien is het niet alleen een ontknoping van die subreeks, maar ook van rode draden die al sinds het begin van de reeks bestaan. Mocht het je niet duidelijk zijn: dit is verre van de ideale game om de serie mee te leren kennen.
Het mag duidelijk zijn dat het verhaal het kloppend hart van de Trails of Cold Steel-serie vormt. Aan het begin van de vierde game bevindt de wereld zich op de rand van oorlog en zindert de ontknoping van Trails of Cold Steel 3 nog bij alle personages na. Als nieuwe speler is het echter zo goed als onmogelijk om te begrijpen wat er aan de hand is zonder eerst over de eerdere games te lezen. De game biedt wel een 'Summary' in het menu aan, maar die vormt een flink karwei vanwege de diepe lore van de reeks. Bovendien is de summary erg saai geschreven: zo goed als niks van de emotionele gravitas die de serie zo goed maakt, is hier aanwezig. Dat is zonde, aangezien de personages en de worldbuilding van de serie alle lof verdienen. Fans van de serie worden weliswaar voor hun loyaliteit gerespecteerd en beloond, maar voor nieuwkomers vormen de boekdelen aan verhaal een bijzonder intimiderende drempel.
Ook de manier waarop het verhaal wordt gepresenteerd doet niet altijd recht aan de ambities van de game. Het stemmenwerk is zowel Japans als Engelstalig, en de kwaliteit van beide is best goed. Afhankelijk van scène tot scène zijn echter niet alle personages ingesproken. Soms zijn zelfs alle hoofdpersonages muisstil terwijl een NPC volledig ingesproken is. Het resultaat is een erg bevreemdende mix van tekst en spraak, wat allesbehalve bevorderlijk is voor een reeks die zoveel nadruk legt op een diepgaand en emotioneel narratief. Het is met andere woorden moeilijk om echt meegezogen te worden in het verhaal dat de game probeert te vertellen.
Ook de combat klikt nooit volledig doordat het zo traditioneel is en zo goed als exact hetzelfde speelt als Trails of Cold Steel 3. Turn-basedgevechten bij de vleet, al bouwt ontwikkelaar Nihon Falcom enkele welkome moderne conventies in - zoals automatische combat en het skippen van animaties - om het tempo op te krikken. De auto-combat is echter niet bedoeld om meer dan de allerzwakste vijanden uit te schakelen. Je wordt verplicht om mee te doen, anders leg je gewoon het loodje. Heb je het onder de knie? Dan heb je een mooi tactisch en diepgaand battlesysteem. Toch is het wel erg veel gevraagd dat elk gevecht zoveel aandacht vergt.
Het combatsysteem verwacht namelijk dat je de zwaktes van je vijanden uitbuit, maar legt zo'n enorme focus op een breed scala aan statistieken dat het geheel overweldigend is. Daardoor is het vaak lastig om te beseffen welke info nu precies belangrijk is. Pas door zelf te experimenteren, begrijp je dat je zwaktes kunt leren door eerst aan te vallen, dan op de infoknop drukken en te zien tegen welk element en/of wapentype ze het zwakst zijn. Trails vereist haast dat je al die info per vijand onthoudt. Het is klungelig, onverfijnd en tot overmaat iets waar Trails of Cold Steel 3 ook al mee worstelde. Geen hoge punten dus voor de combat.
Tot slot worstelt deze vierde game bovenal met oubolligheid. Dungeons zijn blokkendozen, met assets die regelrecht uit voorgaande Trails-games komen. Het is niet overdreven om te stellen dat je soms denkt naar een PlayStation 2-game te kijken. Ja, de serie kent z'n oorsprong op de PlayStation Vita waar zulke technische beperkingen de norm zijn. Ja, dit vierde deel legt logischerwijs de nadruk op de ontknoping van het verhaal. Maar de presentatie is simpelweg zo onaantrekkelijk dat dat niet met de mantel der liefde kan worden bedekt. Of het nu gaat om de dungeons, het art- en sounddesign, dan wel de gameplay, Trails of Cold Steel 4 zit in een ander decennium vast.
Met zo'n ondermaatse presentatie en de vele gebreken van de combat is het moeilijk om Trails of Cold Steel 4 aan te raden. Uiteindelijk is deze game bedoeld voor de allergrootste fans die de reeks al sinds jaar en dag volgen en zo hard hongeren naar de ontknoping dat ze deze gekende problemen voor lief nemen. Als nieuwkomer heb je hier werkelijk niks te zoeken en doe je er beter aan om ergens vroeger in de reeks op de kar te springen. Een afscheid in mineur.
The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel 4 review vond plaats op de PlayStation 4.