The Great Ace Attorney Chronicles review - Gaat niet helemaal vrijuit
De rest is geschiedenis.
Voor deze The Great Ace Attorney Chronicles review maakt Michiel opnieuw de rechtbank onveilig. Enkele 'OBJECTIONS!' terzijde is het vooral een aangename kennismaking met de voorvader van Phoenix Wright.
Fans van de Phoenix Wright-serie hebben even op een nieuwe game moeten wachten, maar hun geduld wordt beloond. In Japan kunnen liefhebbers van de betere visual novel al sinds 2015 met spin-off The Great Ace Attorney: Adventures en diens sequel The Great Ace Attorney 2: Resolve aan de slag, maar geen van beide games kreeg ooit een Westerse release. Tot nu, want The Great Ace Attorney Chronicles bundelt beide titels, waardoor je eindelijk de Japanse voorvader van Phoenix Wright kunt ontmoeten. Die eerste kennismaking smaakt naar meer, al mist het verhaal de onverwachte en absurde plottwists van zijn voorgangers.
The Great Ace Attorney Chronicles wisselt de hedendaagse setting van Phoenix Wright voor het Japan en Engeland van de late negentiende eeuw. Als Ryunosuke Naruhodo zet je je eerste stappen als advocaat in een reeks rechtszaken waarvan de opbouw meteen vertrouwd aanvoelt. De meeste cases bestaan nog steeds uit het verkennen van de plaats delict en het verzamelen van het nodige bewijsmateriaal om vervolgens in de rechtbank de onschuld van je cliënt te bewijzen. Toch verrast Capcom je af en toe door van die geijkte formule af te wijken. Zo wordt een moord op een stoomboot bijvoorbeeld volledig ter plekke uitgeklaard zonder dat er ooit een rechter of jury aan te pas komt. Na zes games in de hoofdreeks weet Capcom dus nog steeds te innoveren.
De belangrijkste troef van de rechtszaken zit hem echter in de nieuwe setting. Mysterieuze moorden in onder andere een paardenkoets, de reeds aangehaalde stoomboot of gewoon te midden van een doorsnee straat in Victoriaans Londen geven de game een heerlijk Hercule Poirot-gehalte. Bovendien introduceert The Great Ace Attorney Chronicles een kleurrijke nieuwe cast van zowel fictieve als bestaande personages - je mag zelf oordelen in welke categorie detective Herlock Sholmes thuishoort - waardoor je zelden of nooit heimwee hebt naar Phoenix, Apollo Justice of Miles Edgeworth.
De nieuwe cases zijn echter allesbehalve perfect. De Phoenix Wright-games blinken uit in absurde en onverwachte plottwists. Het is vooral op dat laatste punt dat The Great Ace Attorney Chronicles de spitsvondigheid van zijn voorgangers mist. De onvermijdelijke plottwists zie je deze keer vaak van kilometers ver aankomen. Capcom probeert de meubelen nog te redden door alles te overgieten met de typische humor van de reeks en door zelfs af en toe de draak te steken met hoe vergezocht en toevallig sommige gebeurtenissen zijn, maar dat neemt niet weg dat The Great Ace Attorney Chronicles qua narratieve spitsvondigheid in de schaduw van zijn voorgangers blijft staan.
Ook qua gameplay gaat The Great Ace Attorney Chronicles niet vrijuit. De oudere games waren niet altijd even eenvoudig, maar dwongen je net daardoor om minutieus elke vierkante centimeter van een plaats delict uit te kammen op zoek naar een aanwijzing. Eender welke zweetdruppel op het gezicht van een getuige kon een aanknopingspunt zijn om een leugen te weerleggen. Dergelijke aha-erlebnissen zijn te zeldzaam in The Great Ace Attorney Chronicles omdat de game gewoonweg veel te eenvoudig is. Vaak besef je lang op voorhand al welk bewijsstuk je in de aanslag moet houden om vooruitgang te boeken. Daardoor is ook de nieuwe Story Mode, waarin de game volledig automatisch wordt gespeeld en je dus helemaal op het verhaal kunt focussen, grotendeels overbodig.
Door de simpliciteit van de gameplay blijven de nieuwe mechanics grotendeels onderbenut. Zo ondervraag je deze keer regelmatig meerdere getuigen tegelijkertijd. Terwijl de ene getuige spreekt, analyseer je de andere op zoek naar eigenaardige reacties. De visuele aanwijzingen daarvoor zijn echter zo overduidelijk dat de mechanic allesbehalve uitdagend is. Diezelfde kritiek geldt voor de 'Summation Examinations', waarbij je de leden van de volksjury probeert te overtuigen door tegenstrijdigheden in hun argumentatie aan te tonen. De enige memorabele nieuwe mechanic is uiteindelijk de 'Dance of Deduction' waarin je de observaties van Herlock Sholmes corrigeert om de detective zo op het juiste spoor te zetten. Ook die mechanic heeft op zich weinig om het lijf, maar het heerlijke samenspel tussen Ryonosuke en Herlock charmeert keer op keer.
The Great Ace Attorney Chronicles is al bij al een zeer degelijke spin-off. Vooral de intrigerende setting en kleurrijke nieuwe cast zijn meer dan volwaardige alternatieven voor die in de Phoenix Wright-games. De individuele cases komen helaas niet in de buurt van de narratieve hoogtepunten van die reeks en zijn vaak te voorspelbaar. Door de keuze voor eenvoudigere gameplay komen verschillende nieuwe mechanics bovendien onvoldoende tot hun recht. Dat neemt echter niet weg dat je met The Great Ace Attorney Chronicles opnieuw goed zit voor uren aan mysterie, intrige en uiteraard de nodige 'OBJECTIONS!'.
De The Great Ace Attorney Chronicles review gebeurde op de PlayStation 4. De game is vanaf 27 juli beschikbaar voor de pc, PlayStation 4, PlayStation 5 en Switch.