Skip to main content
Als je op een link klikt en een aankoop doet, krijgen we mogelijks een kleine commissie. Lees ons redactiebeleid.

Tales of Symphonia Remastered review - Prachtige symfonie door een talentloos orkest

Volledig vals.

Tales of Symphonia is terecht een JRPG-klassieker. Het verdient veel beter dan deze heruitgave, die de term ‘remaster’ niet waard is.

De Tales of Symphonia Remastered review van Carl vindt een update die de oorspronkelijke game geen eer aandoet.

Met maar liefst achttien mainline-games heeft de Tales Of-reeks flink wat te bieden. Tales of Symphonia kwam oorspronkelijk in 2003 uit op de GameCube en geldt nog steeds als een van de beste games in de langlopende franchise. Hoog tijd om de gevierde game aan een modern publiek te introduceren, aldus uitgever Bandai Namco. De remaster van de geliefde JRPG is echter een flop. Hoewel de game zelf een prachtige symfonie aan verhaal en combat biedt, lijkt het hele orkest op vals gestemde instrumenten te spelen.

De visuals van Tales of Symphonia Remastered zijn namelijk amper de term ‘remaster’ waardig. De oorspronkelijke 'chibi'-achtige artstijl blijft zeker charmant. De textures zijn echter vreselijk wazig, waardoor je bijvoorbeeld zelfs wegmarkeringen die je naar bepaalde plekken leiden niet kunt lezen. De framerate is bovendien crimineel. Bandai Namco slaagt er simpelweg niet in om een stokoude game vlot te doen draaien. Waar het origineel een relatief stabiele 60 frames per seconde op de GameCube haalde, slaagt de Switch-versie van deze remaster er niet eens in om consistent de 30 frames per seconde te halen. Ook op de PlayStation 4-versie (hier getest via backwards compatibility op de PlayStation 5) duikt de framerate constant de dieperik in, zelfs wanneer je letterlijk door een kalm dorpje wandelt. Onbegrijpelijk.

Bekijk op YouTube

Ook de audio klinkt gedateerd. Het stemmenwerk van zowel het Japanse origineel als de Engelse dub is uitmuntend, maar de audiokwaliteit zelf heeft duidelijk geen remaster gekregen. De geweldige muziek aan de hand van Motoi Sakuraba klinkt bovendien alsof die door een agressieve compressor werd gehaald. Op audiovisueel vlak dus niks dan valse noten.

De Tales of-reeks is befaamd voor diens realtimegevechten. Ook hier slaagt Tales of Symphonia Remastered er niet in om een genietbare moderne ervaring voor te schotelen. Het oorspronkelijke vechtsysteem blijft nochtans de moeite waard. Na de trage eerste uren krijg je uiteindelijk meer mogelijkheden in de vorm van spreuken en zogenaamde Artes, en leer je synergie tussen je verschillende personages creëren. Je hebt ook echt nood aan een strategische aanpak, aangezien vijanden veel schade doen en je de zwaktes van eindbazen moet uitbuiten. De laadtijden voor en na gevechten zijn echter irritant en onnodig lang voor een game die ondertussen bijna twintig jaar oud is. Rondbewegen op het slagveld is bovendien houterig dankzij de bijzonder inaccurate 'lock-on'-functie. De combat blijft goed, maar is duidelijk verouderd. Daar verandert deze remaster absoluut niks aan.

Tales of Symphonia Remastered review - Een sterk verhaal wordt verpest door een ondermaatse audiovisuele presentatie

Al die gebreken staan in schril contrast met de kwaliteit van het verhaal van Tales of Symphonia. Na een clichématige start ontluikt de wereld van Sylvarant zich als een donkere plek vol onderdrukking en hongersnood. In tegenstelling tot veel andere JRPG's slagen jouw protagonisten er niet altijd in om situaties op een positieve noot af te ronden. Die nuance wordt extra in de verf gezet door de uitstekende personages. Vooral de relatie tussen de onstuimige Lloyd en huurling Kratos is ontroerend.

Opnieuw is er echter een grote ‘maar’. Tales of Symphonia kreeg in 2008 namelijk een vervolg genaamd Dawn of the New World. Dat deel zit niet in deze remaster - hoewel het wel in de PlayStation 3-bundel Tales of Symphonia Chronicles aanwezig was. Daardoor kun je het volledige verhaal hier niet beleven. Het is de nagel aan de doodskist van deze ondermaatse remaster.

Bandai Namco maakt simpelweg de ene onbegrijpelijke keuze na de andere. Tales of Symphonia Remastered doet er alles aan om je ervaring te saboteren. De visuals zijn met een labiele framerate en wazige textures de naam ‘remaster’ niet waard. De audio wordt eveneens stiefmoederlijk behandeld. En het is moeilijk om volop van gevechteen te genieten, wanneer deze met gedateerde controls en bizarre laadtijden worstelen. De oorspronkelijke game blijft echter de moeite waard. Wil je genieten van dit epische JRPG-avontuur, speel je dan ook beter het origineel op de GameCube of de Chronicles-heruitgave op de PlayStation 3. Het orkest mag zijn biezen pakken na deze symfonie te hebben geruïneerd.

De Tales of Symphonia Remastered review vond plaats op de PlayStation 5.

Zin om de game te spelen? Je kunt hier Tales of Symphonia Remastered kopen op Bol.com

Read this next