Splinter Cell 3D

Leuk is dat speciale acties uitvoeren - zoals de wereldberoemde spagaat-tussen-twee-muren-move, gedaan kan worden door op context sensitive knoppen te drukken. Wanneer zo'n dingen mogelijk zijn zal je 3DS dat via het touchscreen aangeven. Ook het openen van deuren op allerhande verschillende manier verloopt in tegenstelling tot de rest opvallend vlot door met je vinger doorheen een simpel drop-down menuscherm te navigeren. Ubisoft heeft het bewegen van de beroemde optical cam onder deuren zelfs gekoppeld aan het tilten van je 3DS. Dit is een van de weinige games die de ingebouwde gyroscoop van de nieuwe handheld op dit moment gebruiken, maar natuurlijk is zo'n snufje niet genoeg om een volledig spel te redden.

Er zijn namelijk nog andere problemen met de besturing. Zo is springen om je vast te grijpen aan randen uitermate klungelig (je kan enkel ter plaatse huppen), en moet je het doen door omhoog te drukken op de vierpuntstoets. Mêlee-aanvallen uitvoeren lijkt op sommige momenten gewoon niet te werken waardoor het alarm afgaat, maar een groot probleem is dit niet. Vijanden lijken de zoektocht naar Sam na ongeveer tien seconden op te geven, waarna ze gewoon hun vaste wandelpatroon weer afwerken. Alweer een teken dat de A.I. in Chaos Theory een ticket richting het bejaardentehuis mag ontvangen.

"Geen slecht woord over het plot dat voornamelijk interessant blijft door het degelijke stemmenwerk van Michael Ironside...."

Gelukkig is verhaal dik in orde, tenminste als je een liefhebber bent van information warfare, moeilijke namen van antagonisten en James Bond films. Het komt erop neer dat Sam Fisher een zaak op moet lossen waarbij een computer specialist opeens verdwijnt, en de overheid heeft een vermoeden dat terroristen daarvoor verantwoordelijk zijn. De conflicten tussen Noord- en Zuid-Korea, China en Japan maken hoogdagen mee, en ze kunnen stuk voor stuk wel een hacker/nerd gebruiken om informatie over de tegenstander te weten te komen. Geen slecht woord over het plot dat voornamelijk interessant blijft door het degelijke stemmenwerk van Michael Ironside, die nu al jaren gestalte geeft aan Sam Fisher. De ingesproken dialogen keren terug in deze 3DS-versie, en de geluidskwaliteit is helemaal in orde.

Qua graphics doet Ubisoft met Splinter Cell 3D niets speciaals. Textures zien er lelijk uit en de omgevingen missen de nodige details om het vandaag de dag levendig aan te doen voelen, maar gezien het om een lanceringstitel gaat knijp ik een oogje toe. Wanneer de levels niet te donker zijn en je daadwerkelijk ziet wat er gaande is, dan kent dit spel enkele grafische hoogtepunten door het gebruik van speciale effecten als regen en licht. De 3D-implementatie is subtiel en gaat snel wennen, wat waarschijnlijk wil zeggen dat het allemaal niet zo heel indrukwekkend is. Maar ook niet vervelend of zwaar voor de ogen, wat bij andere 3DS-games wel eens het geval kan zijn. Je merkt echter dat Chaos Theory niet ontworpen is als een 3D-game, net zoals je in de bioscoop het verschil ziet tussen de 3D-versies van Avatar en Alice in Wonderland.

Wat me helemaal uit m'n sokken wist te blazen is dat de 3DS-versie van Chaos Theory geen multiplayer aan boord heeft. En laat deze modus nu net een van de grootste troeven uit het origineel zijn! In 2005 wist Ubisoft gamers en journalisten te overdonderen met een voor die tijd revolutionaire multiplayer mode. Maar anno 2011 is er geen co-op storyline, geen Mercenaries en Spies, geen disk hunt...niets! Vertel me niet dat dit niet mogelijk was of dat Nintendo voor te weinig ondersteuning zorgde, want als er één apparaat van The Big N is dat internet capaciteiten aan boord heeft, dan is het de 3DS wel.