Rage

Naast de nederzetting van Hagar zijn er nog twee andere plaatsen die als centrale uitvalsbasis dienst doen, twee enorm sfeervolle steden die uit het puin zijn opgebouwd en een mengeling lijken tussen Fallout 3 en Blade Runner. Kuierend door de smalle gangpadjes vind je er garages, winkels, racecircuits, bars, aanplakborden met werkaanbiedingen en een heleboel minigames. Er is een extensief kaartspel aanwezig, net als een bordspel met dobbelstenen en hologrammen. Voor de durvers onder ons is er Five Finger Fillet, waarin het de bedoeling is je hand op tafel te leggen om vervolgens met een mes tussen je vingers te steken. Verder is er in Wellspring, de eerste stad, een koerierdienst die op zoek is naar iemand om binnen de tijd postpakketjes af te leveren in ruil voor geld. Wat gebeurde er in godsnaam met UPS?

Het verhaal van Rage is niet zo uitgebreid en dat is eigenlijk wel een gemiste kans, zeker als je weet dat id kosten nog moeite heeft gespaard om van het spel een uitermate cinematische ervaring te maken. Om te beginnen is het design van de personages waarmee je interacties ondergaat ronduit schitterend. Ze zien er stuk voor stuk uniek uit en elke clan heeft een typerend uiterlijk. Ergens in het spel krijg je te maken met een oude wetenschapper die een schattig robotje op zijn rechterschouder heeft zitten dat alles wat zijn baasje zegt beaamt met hoofdbewegingen. Enorm leuk gevonden. Bovendien werden de animaties perfect afgestemd op de voice-acting en brengen de stemacteurs de personages op een ideale manier tot leven. Er zitten heel wat verschillende accenten in het spel en ook die dragen bij tot een bijzonder hoge productiewaarde.

of

Caption

Attribution

De muziek die je tijdens actievolle momenten voorgeschoteld krijgt slaagt erin de gebeurtenissen juist te ondersteunen, maar is niet zo opmerkelijk goed als de voice-acting. De graphics van het spel zijn dat echter wel, met dank aan de nieuwe id Tech 5 engine. Wij hebben de PC-versie onder handen genomen en vooral de omgevingen die zich in de buitenlucht afspelen zien er heel gedetailleerd uit en ook de lichteffecten zijn enorm knap. Als je echter wat te lang naar een bepaald spelobject blijft kijken merk je al snel dat de textures een vrij lage resolutie hebben, en dat is waarschijnlijk het spijtige gevolg van het feit dat het spel voor zowel de consoles als de PC werd ontwikkeld, een absolute primeur voor id Software.

En dat gegeven brengt ook een tweede negatief puntje met zich mee. De PC-versie van Rage barstte aanvankelijk van de problemen. Vooral met een grafische kaart van ATI was het spel zo goed als onspeelbaar wegens talloze crashes, grafische glitches en verschrikkelijke screen-tearing. Gelukkig zijn er ondertussen patches vrijgegeven voor zowel het spel als de videokaartdrivers, maar zelfs dan is het nog mogelijk dat je occasioneel crashes en glitches op je bord krijgt. Op deze manier heeft id Software, die nog steeds vooral bekend staat als een PC-ontwikkelaar, toch een beetje gezichtsverlies geleden. Wel moeten we zeggen dat het probleem volgens Carmack (één van de bazen bij id, red.) grotendeels bij de fabrikanten van de grafische kaarten lag.

Een ander onbekend terrein waarop id zich heeft begeven is het implementeren van race-elementen en dat is gelukkig net iets beter uitgedraaid. Afgezien van een tweetal races om een noodzakelijk voertuig vrij te spelen is het spelonderdeel volledig optioneel. Er zijn grof genomen twee omgevingen waar verschillende circuits aanwezig zijn. Hierop kan je deelnemen aan time trials, gewone races, één-tegen-één uitdagingen en races met wapens. Op de grond liggen regelmatig pick-ups die ervoor zorgen dat je boostmeter aangevuld wordt of leuke gadgets zoals mijnen of een tijdelijk schild. Het kan er ook lekker brutaal aan toe gaan in die zin dat je andere auto's kapot kunt rammen. Met de punten die je tijdens het rijden verdient kan je een beperkt aantal upgrades voor je wagens aanschaffen. Het geheel is niet genoeg uitgewerkt indien het om een volwaardige racegame zou gaan, maar zeker en vast wel voor wat in essentie maar een extraatje in een shootergame is.

Als je alleen de hoofdmissies voltooit en niet al te veel verkent ben je ongeveer tien uur zoet met het spel. Maar naast de minigames is er bijvoorbeeld ook nog Mutant Bash TV, een ziekelijk TV-programma waarin jij de hoofdrol speelt en talloze hindernissenparcours en golven mutanten moet zien te overwinnen. Oh ja, en er is ook nog een multiplayer. Het feit dat Rage hierover beschikt is een beetje op de achtergrond gebleven tijdens de promotie van het spel. Naar mijn mening onterecht, want de mensen die online multiplayer praktisch hebben uitgevonden weten nog steeds hoe ze de kneepjes van het vak moeten toepassen.

Het gebrek aan een traditionele multiplayermodus wordt ruimschoots goedgemaakt door Road Rage en Wasteland Legends. Het eerste onderdeel omvat een hele resem spelmodi met voertuigen, waaronder deathmatch, het verzamelen van kometen voor de anderen ermee weg zijn en het veroveren van verschillende rally points. Er zijn een aantal heel leuke maps aanwezig, zoals een soort van zwevend platform waar je best op blijft als je niet in de vervaarlijke vlammenzee eronder wilt belanden. Via een XP-systeem kan je µverschillende nieuwe wagens en accessoires vrijspelen. De Wasteland Legends omvatten negen korte levels die je in co-op kunt spelen via het internet. Dit staat garant voor uren spelplezier samen met een vriend, zeker omdat het om nieuwe levels gaat die bepaalde elementen uit het singleplayer verhaal verklaren. Zelfs het hele matchmakingproces verloopt vlot, niets op aan te merken dus!