R/FF: The Witcher
Blijven bleke helden episch?
De opzet van dit soort artikels is meteen duidelijk als je de titel ervan leest. Een redacteur krijgt de opdracht om een game te herspelen, waarna hij uitmaakt of het de moeite is om de titel vandaag de dag opnieuw uit de kast te halen - Replay - of door te spoelen naar het vervolg - FastForward -. Deze keer gaan we aan de slag met The Witcher aangezien diens opvolger nu bijna in de winkelrekken te vinden is. Gezien we in deze artikels uitgebrachte games uit het verleden herbekijken kunnen er spoilers aanwezig zijn, dus best even opletten mocht je het desbetreffende spel nog niet gespeeld hebben.
door Stieven Schaerlaeken
We schrijven het jaar 2007 en het leven lacht ons toe, want er staat alweer een nieuwe fantasy RPG te wachten, namelijk The Witcher. CD Projekt bleef echter niet bij de pakken zitten en werkte naarstig verder aan hun geesteskindje en samen met Atari brachten ze in 2008 de Enhanced Edition op de markt. Meer en verbeterde dialoog, meer stabiliteit en een herwerkt inventory systeem. Klinkt allemaal goed en wel maar ondertussen zijn er drie jaar verstreken en staat The Witcher 2 voor de deur. We vroegen ons af of het origineel ons nog even goed kan boeien, en we lieten Steam het hele zootje nog eens downloaden. Het morele kompas nog snel controleren en de rest is aan Geralt.
Geralt of Rivia, één van de laatst overgebleven Witchers, de monsterjagers met bovennatuurlijke krachten. Veel tijd voor praatjes is er niet want meteen laten we ons zwaard de dans der staal doen. Geralt krijgt de taak om de koning zijn, hoe kan het ook anders, bevallige dochter te genezen van een vloek om zo de speler te introduceren in de wereld van The Witcher. Al snel merk je op dat het spel stevig leunt op het gebruik van tussenfilmpjes en dialoog. Dit dompelt de speler meteen onder in de sfeer en helpt je het spel te ervaren alsof het een film is. Een best gewelddadige film, maar dat even terzijde.
The Witcher is zeker geen spel voor wie zich moedwillig blijft vastklampen aan heilige huisjes, wees gegroetjes en menig politiek correcte ingesteldheid. Alcoholgebruik, seks en geweld zijn elementen die zeer natuurlijk in de wereld van The Witcher zijn verweven. Ware het niet dat net deze elementen bij uitstek gebruikt worden om verkoopcijfers te verhogen door te mikken op het perfecte doelpubliek voor die zaken. Een schaamteloze truc? Of eerder slim bekeken? Moeilijk debat om te voeren, maar het zijn wel elementen die nooit gedateerd geraken, en dat speelt alleen maar in je voordeel natuurlijk.
Met deze stelling komen we natuurlijk tot de kern van de zaak, hoe gedateerd is The Witcher anno 2011? De tand des tijd is een genadeloos monster dat al vele games heeft verzwolgen en onherroepelijk naar de achtergrond wist te verbannen. "Goede games zijn voor eeuwig", aldus de uitvinder van Tetris, en in zekere zin is dat ook wel zo. Is The Witcher zulk een game? Misschien niet om eeuwig mee te gaan, maar het verhaal is zeker meeslepend genoeg om het spel vandaag de dag nog de moeite waard te maken voor de fans van het genre. Het duistere verhaal is niet zomaar opgezet om als een ware hack-en-slash machine te keer te gaan, maar zet de speler aan om moeilijke keuzes te maken. Om ons aan een vergelijking te wagen, fladderen (hoe kan het ook anders) Dragon Age of Mass Effect voor onze bloeddoorlopen ogen, maar dan net iets minder goed uitgewerkt als de parels van BioWare, hoewel de invloedrijke arm van deze ontwikkelaar enigszins aanwezig is bij The Witcher.
Grafische pracht is altijd een struikelblok als je oudere games terug uit de kast haalt, maar stel jezelf de vraag of dat wel een relevant struikelblok is. Als je de geschiedenis van Neverwinter Nights, Doom, Half Llife, Final Fantasy, Zelda, noem maar op, gaat herbekijken, zijn de gedateerde graphics dan iets waar je moet bij stilstaan of niet? Wel, na diep beraad komen we tot de conclusie dat zulke futiliteiten helemaal niet belangrijk zijn, en zelfs mocht hier belang aan gehecht worden... The Witcher heeft hier en daar mooie plaatjes in huis om de game te laten voortleven. Toch blijft een speciaal gevoel knagen, maar misschien is dat wel normaal. We zijn tenslotte verwend. Op het moment van release echter, was de Aurora Engine een stevige brok innovatie in combinatie met pracht en praal, en daar mogen we nu nog bewondering voor hebben, me dunkt.
The Witcher heeft een hoop kritiek moeten slikken wegens het smakeloze gedrag van hoofdpersonage Geralt als het op vrouwen aankomt. Hij one-night stand zichzelf van de ene vrouw na de andere en na de liefdesdaad krijg je er ook nog eens een zogenaamde sex-card voor in de plaats, als aandenken. Als je maar een zilveren tong hebt, en de complimenten laat rollen, dan smelten de morele waarden als sneeuw voor de zon. Hadden de makers met een beetje meer tact voor de dag zijn gekomen, het zou dat een groot gedeelte van de kwade critici de mond gesnoerd hebben. Helaas. Dit heeft het spel meteen de reputatie gegeven van "onvolwassen", "smakeloos" en "discriminerend". Vreemd dat CD Projekt hier niet verder over nagedacht heeft maar afgaande op de recente marketing voor The Witcher II moeten we besluiten dat we meer van hetzelfde mogen verwachten. Doelpubliek, wat ik je brom.
Rokkenjager of niet, Geralt wordt in het spel toch eerder als een flauw en oninteressant personage neergezet. Er zijn weinig momenten waar er echt een band bestaat met het wel en wee van onze bleke held, die eerder met zijn geldbeugel denkt. Als je in een RPG al niet met je hoofdpersonage kunt meeleven, omdat hij maar een eenzijdige figuur is, dat noemen we een stevige haar in de boter. Het is ook niet de enige haar, want de vervelende camerabewegingen, het nogal saai heen-en-weer geloop begint na enkele uren toch wel zijn charme te verliezen. Rekenen we daar nog eens een hoopje bugs bij en je krijgt meteen een verzuurde gameplay. Dit jaagt mijn motivatie al meteen de dieperik in, zodat het spel toch al snel minder en minder op mijn PC-scherm staat te dansen.