Not a Hero review
Oefencampagne.
Het is altijd hetzelfde met de verkiezingsstrijd. Overal duiken pamfletten op met gezichten die je amper of niet kent. Je wordt met slogans, logo's en vreemde handgebaren om de oren geslagen. Talloze beloftes moeten je overhalen om voor partij zus of zo te stemmen. In Not a Hero ziet het vermenselijkte paarse konijn BunnyLord het anders. Om de kiezers te overtuigen, zet hij militanten in om criminelen aan te pakken. En niet met woorden, maar met geweld. Heel veel geweld.
Het lijkt daarmee alsof ontwikkelaar Roll7 na OlliOlli een andere toer opgaat, maar Not a Hero vertoont veel gelijkenissen met het indie skatefenomeen. Geweren nemen dan wel de plaats van het skateboard in, maar de snelle actie, behendigheid en vingervlugheid worden behouden. Je moordt namelijk het gespuis van de onderwereld uit in stijl.
Not a Hero is een 2.5D cover-based sidescrolling shooter. Vergelijk het met een kruising tussen Contra en Gears of War. Je knalt je vanuit een zijaanzicht een weg door 2D-levels en je zoekt in de achtergrond dekking om te herladen of je gezondheid te laten herstellen. Vijanden doen dit ook, maar met een gemene tackle haal je ze onderuit en executeer je ze in een fontein van bloed. Het is een eenvoudig systeem dat lekker speelt, maar het vereist ook veel oefening om te perfectioneren.
En die oefening krijg je. Je sterft, sterft nog eens en sterft daarna nogmaals. Telkens als je het systeem volledig in de vingers denkt te hebben, trekt Not a Hero de mat vanonder je voeten. De game gooit voortdurend snellere, sterkere en vooral meer vijanden naar je om je het leven zuur te maken. Bovendien heeft elke missie drie bonusobjectives die de moeilijkheid nog eens extra de hoogte injagen. Zo mag je bijvoorbeeld maar honderd schoten lossen of mag een vijand je niet uit je schuilplaats slaan. Geen sinecure als zes zwaarbewapende gangsters je op de hielen zitten.
Je speelt met één van BunnyLords stereotype aanhangers. Ze hebben allemaal hun eigen sterktes en zwaktes. Zo heeft de Schotse redneck Cletus een shotgun waarmee hij deuren openknalt en vijanden omver blaast. De Welshe Samanta voert dan weer snelle executies uit en kan al lopend schieten, zij het wel ten koste van haar nauwkeurigheid. En de heupschuddende latino danser Jesus rent snel, schiet tijdens tackles en voert sierlijke executies uit. Als hij doodgaat, neemt hij als kers op de taart nog vlug een teug van een cocktail die hij uit zijn roze hemd tevoorschijn tovert.
Not a Hero neemt zichzelf dus zo niet serieus. De game is een pure politieke persiflage. De absurde en bij vlagen puberale humor doet je vaak grinniken. Zo bekent BunnyLord dat hij kinderen eigenlijk haat, maar hij stuurt je toch weg om de gestolen doos met cadeaus voor de schoolkinderen in de buurt te zoeken. "Want de kiezer heeft dat graag," besluit het paarse konijn. Als je dan tijdens de debriefing bebloed een milkshake zit te drinken omdat je het er slecht van af hebt gebracht, kan hij het niet laten om je op een even sarcastische als optimistische manier de les te spellen.
En dergelijke tirades krijg je meermaals te horen. Dat je geen bonusobjectives haalt, is zelfs niet aan de hoge moeilijkheidsgraad te wijten. Het probleem is eerder dat het voortdurende herspelen van een missie na verloop van tijd saai wordt. De levelstructuur is namelijk lineair. Je kunt enigszins variëren, maar elk level heeft wel een ideaal pad. De eerste keren tast je wat af om die perfecte route te vinden, maar eens je die gevonden hebt, is het erg frustrerend om ze telkens opnieuw af te moeten wandelen omdat je vlak voor de eindmeet alsnog bent gesneuveld. Het is niet zoals in Hotline Miami, waar je door willekeurig gegenereerde wapens een level op talloze manier kunt aanpakken.
De hoge moeilijkheidsgraad verplicht je elke missie ettelijke malen door te spelen tot je naast de layout van het level ook nog eens de positie van alle vijanden en het moment waarop ze verschijnen uit het hoofd kent. Omdat het einde van een level bereiken al zo'n helse klus is, lap je de bonusobjectives na verloop van tijd gewoonweg aan je laars. Als BunnyLord daarna nog eens de eikel uithangt en je zuurverdiende overwinning de grond inboort, hoop je dat hij nooit verkozen wordt.
Een bijkomend probleem is dat de game last heeft van relatief lange laadtijden. Acht seconden lijken niet veel, maar als je bedenkt dat het in een gemiddelde run een dertigtal seconden duurt voor je het loodje legt, is dat behoorlijk lang. Reken daarbij de talloze keren dat je een missie opnieuw moet proberen, en de wachttijden vergroten je frustratie alleen maar.
Not a Hero is puur wat de snelle en brute run 'n' gun-gameplay betreft een pareltje. De game is echter heel moeilijk, en samen met de lineariteit van de levels raak je snel verveeld en gefrustreerd. De humor biedt een doekje voor het bloeden, maar is niet genoeg om voor de gebreken te compenseren.
Not a Hero is nu voor pc verkrijgbaar. Een versie voor PlayStation 4 en PlayStation Vita volgt later.