Need for Speed Heat review - Zit op hete kolen
Wraak voor Payback.
De Need for Speed Heat review (PlayStation 4) van Carl scheurt door het Miami-achtige Palm City om te kijken of ontwikkelaar Ghost Games heeft geleerd uit de fouten van Need For Speed Payback.
De Need For Speed-reeks heeft in zijn lange geschiedenis meer scherpe bochten en U-turns gekend dan de parcoursen die het je in de games zelf voorschotelt. Sinds ontwikkelaar Ghost Games met Rivals in 2013 de leiding heeft gekregen over de reeks, is de releasefrequentie van quasi-jaarlijkse releases tot één tweejaarlijkse game gedaald. Dat heeft zich echter nog niet in een hogere kwaliteit vertaald. De Need for Speed reboot review vertelt je dat de game doel miste, terwijl de Need For Speed Payback review duidelijk maakt dat de reeks het noorden volledig kwijt is. Heat tracht de hevige kritiek op Payback te pareren, en daar slaagt de game ook in. Desalniettemin mist Heat creativiteit en gedurfde keuzes om het boven de middenmoot te doen uitstijgen.
Elke racegame staat of valt met zijn rijgedrag en op dat vlak wekt Heat al meteen gemengde gevoelens op. Enerzijds is er meer finesse en vooral meer verschil in wegligging tussen de verschillende categorieën voertuigen dan in Payback, met een algemeen zwaardere feel die in het begin prettig speelt. Anderzijds resulteert die zwaarte in een constante rigiditeit die van begin tot eind aan de controls kleeft, met vele voertuigen die het slachtoffer van flinke understeering zijn. Het extra gewicht heeft weliswaar een positieve impact op het driften, dat de weliswaar veraf ligt van het spektakel van de Criterion-periode, maar tegelijk nuance voorschotelt wat betreft de snelheid en hoek van je drift. Hoewel Ghost Games de vreemde keuze maakt om het driften te activeren door op R2 te tappen en zo je gevoel van controle vermindert, zorgt even rondsnuffelen door de settings ervoor dat je dit euvel snel kunt rechtzetten. De wegligging van Heat is uiteindelijk degelijk, maar geen uitblinker.
Ook het verhaal van Heat heeft op z'n zachtst gezegd problemen. Net als de vreselijk geforceerde verhalen van de reboot en vooral van Payback, faalt ook Heat erin om je te betrekken bij wat er gebeurt. De premisse in het bijzonder is simpelweg pijnlijk: de politie in Palm City treedt hardhandig op tegen straatracers, inclusief intimidatie en geweld. Door actuele en belangrijke thema's als politiegeweld en machtsmisbruik echter via ondermaats schrijfwerk en clichématig stemacteerwerk in de wereld van straatracen te behandelen, komt Heat vooral simplistisch en respectloos over. De politieagenten zijn cartooneske slechteriken, terwijl de sympathie voor de hardhandige aanpak van jou en je 'arme' collega-straatracers compleet misplaatst overkomt. De game staat immers nooit stil bij het feit dat je elke nacht als een gek door de straten en het gewone burgerverkeer scheurt. Narratief is Heat bijgevolg oppervlakkig en zelfs storend.
Nochtans heeft de game wel een interessant centraal idee dat zich in de gameplay uit: je kunt namelijk op elk moment tussen dag en nacht wisselen. Overdag tuf je gezapig van officiële racecompetitie naar competitie om geld te winnen, terwijl je 's nachts opgejaagd door de politie in straatraces meedoet om Respect te verdienen. Vooral 's nachts is Heat op z'n best, want hoe langer je rondrijdt en hoe meer activiteiten je voltooit, hoe hoger de multiplier van je Respect score wordt. Pakt de politie je, dan raak je echter zo goed als alles kwijt. Het eindresultaat is een geweldige kat-en-muisdynamiek die ook al goed in Rivals werkte en eindelijk weer een nuttige rol aan de 'boys in blue' geeft. Deze centrale gameplayinsteek roept positieve herinneringen aan Need for Speed-klassiekers Rivals en Most Wanted op, maar na enkele uren mis je wel meer variatie in de formule. Hoewel er metertjes naar boven gaan, mis je een effectief gevoel van escalatie zoals medeopenwereldracerreeks Forza Horizon dat wel zo uitstekend voorschotelt. Van begin tot einde doorloop je de korte gameplayloop van dag en nacht, en het rijgedrag is simpelweg niet entertainend genoeg om die cyclus twintig uur lang te dragen.
Het switchen tussen dag en nacht heeft ook een grote impact op de grafische kant. Vooral 's nachts, wanneer het geregend heeft en de neontinten van Heat zich met de weerspiegelingen op het natte wegdek vermengen, is de game een grafisch pareltje met een unieke visuele stijl. Overdag is de game minder visueel indrukwekkend, maar krijg je wel de kans om Palm City wat meer in detail te bekijken. Op dat vlak biedt Ghost Games eindelijk een setting die de geest van inspiratiebron Miami goed vat, in tegenstelling tot de saaie weergave van Las Vegas in Payback. De wereldkaart is bovendien niet te groot; je racet relatief snel door de stad naar het platteland en zijn kleine dorpjes, waardoor het nooit een straf is om van evenement naar evenement te cruisen. Palm City is zo een geslaagde en zeer aantrekkelijke open wereld.
Tot slot is het vermeldenswaardig dat Heat korte metten maakt met de gruwelijke grind van Payback. De gokautomaatachtige Speed Cards waarmee je je auto in die game moest upgraden, waren manipulatief en frustrerend. Heat keert wat dat betreft radicaal terug naar de aanpak van vanouds waarbij je gewoon koopt wat je wilt en duidelijk het effect van upgrades op je wagen ziet. Bovendien verdien je aan een degelijk tempo cash, zijn de voertuigen en upgrades redelijk geprijsd, en is het vooral mogelijk om 's nachts door goed en strategisch te racen tonnen Respect te verdienen. Heat respecteert zo je tijd en portefeuille.
Need for Speed Heat pakt dus veel elementen goed aan. Met zijn gebalanceerde economie die geen eindeloze grind is en de prachtige presentatie laat de game een sterke indruk na tijdens de eerste paar uren. De middelmatige wegligging en bovenal het tenenkrommende verhaal gooien echter duchtig roet in het eten. Uiteindelijk mist Heat bovenal de creatieve vonk die het boven de middelmaat uittilt. De centrale hook van de game waarbij je kunt wisselen tussen dag en nacht is geslaagd dankzij de verschillende events en beloningen - inclusief een belangrijke rol voor de politie - maar op de lange termijn verliest deze korte gameplayloop zijn glans vanwege het zozo rijgedrag. Need for Speed Heat is een degelijke game die mijlen beter is dan Payback, maar de middenmoot overstijgt het nooit.