Napoleon: Total War (hands-on)

Ik hou van connecties, van verbanden leggen en gelijkenissen zoeken om het gedrag van personages te doorgronden. Zo ook Napoleon, de klein geschapen Franse generaal en keizer, die door ABBA indertijd wereldberoemd gemaakt werd. Hij behaalde aanzien en lof met zijn vernieuwende ideetjes, beschikte over zwaar geschut en ging niet over één nacht ijs…net als ondergetekende dus!

Dat hij als protagonist van de Total War serie werd uitgeroepen is niet meer dan normaal. Met Bravado en de nodige dosis Flair en Joy de Vivre neemt hij deze rol op zich, hij is immers Napoleon en niemand staat hem iets in de weg. Toch heeft Napoleon wat goed te maken. Creative Assembly, de ontwikkelaars van de Total War reeks hadden ons immers enkele straffe beloftes gemaakt met Empire Total War. De game was af, maar men ging er nog aan verder werken om een multiplayer mode helemaal op punt te stellen, net als de vele patches die voor extra balancing en AI-verbeteringen gingen zorgen.

We hadden geen reden om hen niet te geloven, Creative Assembly bracht steeds uitmuntende producten uit die de serie telkens weer probeerden te verleggen, een hele prestatie hoor in een wereld waar innovatie gelijk staat aan risico. Bij de laatste ging het echter mis en beloofde men meer dan men kon waarmaken. Hoog tijd dus dat de ontwikkelaars het buskruit boven halen en de vlam in de pijp steken.

Die pijp duidt uiteraard op één van de talrijke kanonnen, want Napoleon was één van de eerste bevelhebbers die uitpakte met de explosieve krachten van het hoogtechnologische vernuft van die tijd. Napoleon Total War gaat verder op de weg die Empire reeds bewandelde, heel veel musketten, buskruit, granaten en zware artillerie dus. De gevechten in deze game zijn dan ook vergelijkbaar met deze uit Empire. Het enige verschil is wel dat de makers met veel aandacht voor detail de verschillende militaire regimenten hebben onderzocht. Zo zal je meer dan 350 verschillende troepen terugvinden over heel Europa die nauwgezet de gevechten kunnen nabootsen.

Nauwgezet zal echter ook afhangen van de AI, die in deze preview build nog niet volledig tot zijn recht kwam. Troepen vuren met veel overgave op de vijand, maar bepaalde handelingen voelen jammer genoeg te onrealistisch aan. Zo liet ik mijn Franse militia in een woonst plaatsnemen in de hoop dat ze op deze manier het numerieke overwicht van den Duits wat konden compenseren. Ze bezetten dus de deuren, staan klaar aan de ramen om te knallen op al wat beweegt, maar het resultaat was helaas minder bevredigend. De vijand nadert, plaatst zich op vijftig meter van het huis en beide partijen beginnen te knallen. Vreemd genoeg verlies ik stilletjes aan meer troepen dan de vijand. Om onverklaarbare reden nadert de vijand af en toe, zonder ooit echt een charge uit te voeren. Ze komen dichter en vuren een minuut lang op het gebouw, terwijl mijn troepen amper iemand kunnen omleggen. Deze procedure wordt enkele malen herhaald terwijl ik stevig mijn twijfels begin te krijgen over de verdedigingswaarde van gebouwen. Uiteindelijk volgde de charge en kozen mijn manschappen het hazenpad.

Een ander vreemd verschijnsel vond ik terug in de artillerie waarbij een kanon met troepen verdwijnt omdat het schijnbaar een object afdaalt, mijn zelfgebouwde versterkingen in dit geval, terwijl het kanon er even goed naast had kunnen rijden. Nu goed, dit zijn kleine euvels die tegen de release vast verholpen zijn, maar de AI behaalt wel nog niet het niveau van Medieval 2 of Rome helaas.

De vergelijking met Rome zet echter wel door op andere fronten, de makers maken het namelijk bijzonder eenvoudig om te kunnen genieten van de sfeer en inleving in het spel. Het oude Rome kenden we allen wel uit de geschiedenisboeken en dat maakte de game ook zo toegankelijk. De senaat omver werpen, je mede consuls bevechten en regelmatig het Romeinse volk imponeren met brood en spelen waren dingen die reeds vertrouwd waren. Napoleon is misschien minder bekend, maar je leert snel hoe de vork in de steel zit. Dit is een generaal die ook het slagveld niet schuwt wat meteen een aangename bonus is. Door allerlei opdrachten, lore en audiofragmenten word je bovendien mee betrokken bij de kleine keizer.

Het verhaal wordt verder aangedikt door de grote campagnes van Napoleon apart te behandelen en in een context te plaatsen. Je vecht in mini-campagnes waarin Napoleon zich voor het eerst bewijst in Noord Italië, in een latere teister de Egyptische kustlijn en uiteraard ga je als keizer Europa aan je voeten leggen. De game biedt ook heel wat recreaties aan van beroemde gevechten, niets nieuw denk je. Napoleon was echter een beruchte generaal en zijn oorlogsvoering was dan ook goed doordacht. Dit vind je ook terug in deze grote gevechten die van een bijzonder pittig niveau zijn. Doordat het aantal eenheden groot genoeg is, maakt de game moeiteloos gebruik van meerdere flanken om terzelfder tijd grootschalige gevechten in beeld te brengen, mooi zo.

Uiteraard is er ook een grand campaign waarin alles kan en alles mag. Deze campagne kan je trouwens ook als één van de kleinere landen spelen. Je krijgt de vrijheid om coalities te smeden zoals je wil en wie weet kan je zelfs de Franse troepen aan je voordeur tegenhouden. Een belangrijke vernieuwing zit hem in de seizoenen. Waar je vroeger per beurt zes maanden tot zelfs een jaar opschoof op de kalender, gaat het nu om twee weken. Dit strookt uiteraard beter overeen met de realiteit, maar het geeft ook extra dimensie aan de campagne. Herinner namelijk de lange winterveldslagen die Napoleon de das omdeden? Tijdens de wintermaanden zal een deel van je troepen sneuvelen als je door onherbergzame gebieden trekt, een interessante strategische toevoeging die het tempo van het spel mee dicteert.

Het city-management aspect is een kopie van de Empire titel, vanzelfsprekend met enkele extra gebouwen. Het geheel zit echter goed in elkaar en je kan nog steeds je steden specialiseren in militaire forten of civiele centra. De scope van de game voelt goed aan, zeker dankzij de mini-campagnes waarin je goed merkt hoeveel detail er per regio werd uitgewerkt. De evolutie naar nieuwe eenheden en technologie wordt nog steeds gedicteerd door onderzoek via je universiteiten en nieuwe gebouwen in je steden, waardoor je citybuilding skills zeker niet onbelangrijk zijn.

Hoewel er nog werk aan de winkel is, verdient Napoleon Total War volgens ons toch al het voordeel van de twijfel. Het concept is beproefd, maar werkt nog steeds bijzonder goed. De combat is van explosief niveau en de game bevat gigantisch veel leuke eenheden, hoewel de AI nog wat extra finesse kan gebruiken. De campagnes bieden enorm veel variatie aan en uiteraard kan je heel Europa naar je hand beginnen zetten. Het leukste aspect aan Total War is echter de samenhang. Je hebt een goede generaal nodig om je steden te verdedigen, je hebt een goede bouwer nodig om je generaal te bevoorraden.