MX vs ATV: Supercross review
Bloed, zweet en modder.
Het is de allerlaatste ronde. In MX vs ATV: Supercross rijdt een quad voor me die bulderend de hellingen bestormt. Hij is het enige wat nog tussen mij en de overwinning staat. Ik geef voluit gas en met mijn dirtbike maak ik een gigantische sprong om de volgende heuvel alvast te overwinnen. In de lucht verschuif ik mijn gewicht, zodat ik perfect neerkom om verder te scheuren. Ik zoef rakelings langs mijn concurrent en steven af op een zekere overwinning. Maar in de twee laatste bochten gebeurt het onmogelijke; hoewel ik aan de maximumsnelheid rijd, word ik toch ingehaald door vier andere racers. Gefrustreerd en perplex bereik ik de eindmeet als vijfde. Hoe kan dat nu?
Ligt het aan mijn rijstijl? Dat kan ik amper geloven. Met een motor of quad over de tracks scheuren voelt strak aan: dirtbikes zijn lekker licht en kunnen enorme sprongen uitvoeren, terwijl de quads moeilijker over de heuvels geraken maar soepeler zijn bij het nemen van bochten. Naast gas geven, remmen en sturen moet ik ook constant het gewicht van mijn racer verplaatsen om op de juiste manier een sprong te nemen en nadien feilloos weer neer te komen. Na enkele minuten proberen, is de rechterstick een essentieel onderdeel van mijn rijgedrag geworden. Dit element zat al eerder in MX vs ATV: Untamed en werkt ook hier perfect.
Maar niemand heeft me ooit verteld dat het verschuiven van je gewicht zo essentieel is: dat weet ik door mijn kennis van de sport. De doelgroep van MX vs ATV: Supercross weet dit normaal gezien ook, maar aangezien er geen tutorial is, is de kans is reëel dat sommige onwetende kopers de game door dat gebrek aan uitleg als onspeelbaar afdoen.
En ook andere aspecten van de game lijden onder de afwezigheid van uitleg. Na ettelijke uren spelen duw ik de sticks nog steeds allerlei willekeurige kanten uit terwijl ik in de lucht hang, zonder te weten of dat een trick gaat opleveren of niet. De game heeft me namelijk nooit geleerd hoe dat precies moet.
En zelfs al slaag ik erin om een trick te doen, dan heeft dat geen enkele meerwaarde. Tijdens races krijg ik namelijk geen beloning voor succesvolle stunts, waar andere arcadegames zoals Pure dit wel doen door bijvoorbeeld extra nitro te geven. Waarom zou ik het dan riskeren om tricks te doen en te crashen, als ik evengoed veilig op mijn voertuig kan blijven zitten? In de free ride-modus vallen er wel punten te rapen met tricks. Maar hier rijst dan weer de vraag: wat is het nut van die punten precies?
En ook de moeilijkheidsgraden bevatten weinig logica. Want de laagste moeilijkheidsgraad is veel te gemakkelijk, zodat ik zonder enige dreiging naar de eindmeet kan tuffen. De moeilijkheidsgraad net daarboven is dan weer overdreven pittig en schept situaties waarbij andere racers veel hogere snelheden dan mij lijken te halen.
Het is ook heel makkelijk om je concentratie te verliezen, want MX vs ATV is een heel monotone game. Dat komt eerst en vooral omdat de career-modus simpelweg een reeks lijsten met races. Daarin is de enige relevante keuze dat sommige series zich focussen op motors, andere series dan weer quads in de schijnwerpers zetten en nog een derde categorie de twee types voertuigen in dezelfde evenementen plaatst.
Ook vallen de zeventien circuits niet van elkaar te onderscheiden. Ze spelen zich allemaal in haast identieke stadia af; geen enkel parcours vindt plaats in de buitenlucht. Daarenboven maken ze allemaal gebruik van hetzelfde bruingrijze kleurenpalet. Al gauw voelt elke race identiek aan de vorige. Ontwikkelaar Rainbow Studios claimt nochtans dat de circuits door ervaren rotten in het racegenre gebouwd zijn, maar daar is in de praktijk niks van merkbaar.
Een pluspunt zijn de ruime mogelijkheden die ik heb om mijn racer naar wens aan te passen. Ik kies een andere helm, trek nieuwe handschoenen aan en kan zelfs mijn neksteun aanpassen. Die verregaande keuzes zijn ook bij de voertuigen te vinden, waar ik onder meer kies welke soort uitlaat ik wil en wat het kleur van mijn stuur moet zijn. Door races in de carrièremodus te voltooien, komen er ook constant nieuwe spullen bij. Zo pas ik mijn racer en voertuig tot in de puntjes aan.
En als ik op mijn eigen tempo wat wil rondrijden en mijn aangepaste racer bewonderen, dan kan ik steeds een vrije rit door de verschillende stadia maken. Hier kan ik kiezen of ik de platgetreden paden volg of compleet buiten de lijntjes rijd. Doe ik dat laatste, dan kom ik regelmatig gigantische jumps tegen waarmee ik me meer amuseer dan met het afgaan van de races in de carrièremodus.
MX vs ATV: Supercross is een game met bijzonder weinig ambitie en een chronisch gebrek aan variatie. Het goede rijgedrag van de voertuigen wordt overschaduwd door monotone circuits en een artificiële intelligentie die kant noch wal raakt. De verregaande mogelijkheden om zowel racer als voertuig aan te passen zijn diepgaand, maar vormen uiteindelijk randdetails die de game niet naar een hoger niveau tillen.
MX vs ATV: Supercross is nu verkrijgbaar voor de pc, Mac, PlayStation 3 en Xbox 360.