Metroid Dread review - Een nieuw hoogtepunt voor de reeks
Je hoeft niet te vrezen.
De Metroid Dread review van Sander vertelt je waarom dit een nieuw hoogtepunt in de langlopende reeks is.
'Dread' kun je vertalen als 'vrees' of 'angst'. Het woord past in elk geval perfect bij de Metroid-reeks. Helemaal geïsoleerd en - in het begin toch - onderbewapend is het aan jou om te ontsnappen uit een vijandige, labyrintische omgeving. De formule van verkennen, upgrades verzamelen, en vorige omgevingen opnieuw uitkammen is ondertussen vertrouwd. Metroid Dread perfectioneert elk individueel element echter zodanig dat dit een nieuw hoogtepunt in de reeks is. Dit is de beste Metroid-game tot nu toe, en eentje die de langlopende verhaallijn in schoonheid afsluit.
Het verhaal van Metroid Dread concludeert de verhaallijn die in 1986 op de NES startte, maar is ook voor nieuwkomers toegankelijk dankzij een degelijke samenvatting van het verhaal tot nu toe. De Metroids en de X-parasiet, twee van de meest gevaarlijke organismen in het heelal, horen uitgestorven te zijn. De Galactische Federatie ontvangt echter een videobericht waarop een levende X op planeet ZDR te zien is. Premiejager Samus Aran gaat op onderzoek uit aangezien ze als enige niet door de X geïnfecteerd kan raken. Wat ze daar treft zorgt niet alleen voor een onderhoudend verhaal, maar heeft ook permanente gevolgen voor de toekomst van het Metroid-universum. Metroid Dread mag dan wel het einde zijn van de vertrouwde verhaallijn, het is zeker ook een spannend begin van iets nieuws.
ZDR is een beklemmende, sfeervolle planeet waarop alle gebieden zichzelf op unieke wijze van de andere weten te onderscheiden. Hoewel ze niet bijster origineel zijn ten opzichte van die in voorgaande Metroid-games, worden ze wel voortreffelijk gepresenteerd. Vooral de gedetailleerde achtergronden zijn memorabel. Je verkent diepe grottenstelsels, zeebodems vol buitenaards leven, in duisternis gehulde onderzoekslaboratoria, ruïnes van een geavanceerde beschaving, en meer. Het audiodesign draagt uitstekend bij aan de sfeer, met subtiele muziek en omgevingsgeluiden. ZDR blijft je tot lang na de credits bij.
Tijdens de game word je opgejaagd door de E.M.M.I.-robots, die je niet zomaar kunt verslaan. Als ze je grijpen, moet je een counter inzetten of naar een 'game over'-scherm staren. De grijpanimaties van de E.M.M.I. verschillen regelmatig, waardoor het enorm lastig is om de timing van de counter uit het hoofd te leren. Dat is echter geen verwijt, want het komt de spanning enorm ten goede. Zie je een E.M.M.I.-robot, dan begint de adrenaline spontaan door je aderen te gieren. Als je dan eindelijk een wapen krijgt om terug te vechten en de rollen om te draaien, krijg je een heerlijk triomfantelijk gevoel. Bovendien zorgen twists in het verhaal ervoor dat de E.M.M.I. nooit vervelen. Deze spannende nieuwe vijanden doen de subtitel 'Dread' meer dan alle eer aan.
De andere vijanden in de game zijn zeker niet ondergeschikt aan de E.M.M.I. Vooral de eindbazen zijn elk memorabel en enorm uitdagend. Ze fungeren als het ware als eindexamens, waarbij de game vereist dat je Samus' vaardigheden perfect onder de knie hebt. Het onderspit delven is geen straf, want in het geval van een baasgevecht start je vlak voor de kamer opnieuw. Waar de E.M.M.I. je het uitstekende gevoel geven dat de prooi in de jager is veranderd, geven de andere eindbazen je het euforische gevoel van perfecte executie van patroonherkenning die weinig games weten te evenaren.
De pijlsnelle en bevredigende actie staat in Metroid Dread als een huis. De Switch weet de actie te ondersteunen aan een stabiele 60 frames per seconde. Slechts op bepaalde cinematische momenten dipt de framerate onder zijn doel, maar nooit zo dat het de actie breekt of de speler in de weg zit. De vaardigheden die je verzamelt zijn zowel in combat als tijdens exploratie genietbaar, en het samenspel om bepaalde geheimen te onthullen is een heerlijk samenspel tussen een mentale en fysieke uitdaging. Metroid Dread weet keer op keer weer te bekoren.
De kaart in Metroid Dread is veel gedetailleerder dan in zijn voorgangers. Gebieden knipperen als er een verborgen item ligt en alle deuren en breekbare blokken worden aan de kaart toegevoegd. Wanneer je dus een item vindt dat nieuwe routes voor je openbreekt, fungeert de kaart als perfecte geheugensteun. Bovendien kun je 'markers' op de map plaatsen om je weg gemakkelijker terug te vinden. Die toevoegingen doen echter niets af aan de zoektocht, vooral als het gaat om verborgen items. Weten waar een item ligt is namelijk de eerste stap, maar precies uitvogelen hoe je er moet komen is de echte uitdaging. Het resultaat is een slimme mix tussen het gidsen van de speler en op eigen kracht iets uitzoeken. De unieke aantrekkingskracht van de Metroid-reeks blijft behouden.
Al deze puzzelstukjes zijn op zichzelf al mooie verfijningen van bestaande ideeën. Gecombineerd maken ze van Metroid Dread werkelijk een sublieme ervaring. Waar SA-X in Metroid Fusion je fantasie op hol liet slaan, maken de E.M.M.I. die nachtmerries werkelijkheid. ZDR is een ongeëvenaard sfeervolle planeet met diverse biomes met een pertinent bedrukkende sfeer. De uitstekende baasgevechten, uitdagende puzzels en fantastische actie maken het geheel compleet. Metroid Dread is in alle opzichten het summum van zijn voorgangers.
Voor de Metroid Dread review speelde Sander op de Nintendo Switch. Metroid Dread komt op 8 oktober exclusief voor de Nintendo Switch uit