Mario & Sonic at the London 2012 Olympic Games Review
Geen langeafstandsloper.
Dit jaar vinden de Olympische Spelen plaats in Londen en dat zal weinig mensen ontgaan zijn. Dat bij zo'n gigantisch sportevenement videogames horen is ook weinig opzienbarend. Sinds enkele jaren is zelfs het feit dat vroegere aartsrivalen Mario & Sonic samen in deze games opduiken niet meer om van op te kijken. De thuis-versie van de game kwam eind vorig jaar al uit voor de Wii en nu volgt ook een draagbare 3DS-editie.
Vlak na het opstarten merk je al dat deze game door de ontwikkelaars zeker niet als ondergeschikt beschouwd werd aan de console-versie. Het spel ziet er namelijk nagenoeg even mooi uit als op de Wii. Op production values is met deze titel duidelijk niet bespaard en dat merk je aan de graphics en de presentatie. We mogen stilletjes aan dan wel gewend beginnen raken aan de kracht van de 3DS, voorlopig is het toestel nog steeds in staat om positief te verrassen.
Maar de kwaliteit van een minigame-collectie als deze staat of valt natuurlijk bij de kwaliteit van de minigames. En dat is waar het schoentje in deze Mario & Sonic at the London 2012 Olympic Games nogal wringt. Het hoesje mag dan wel pronken met het feit dat er meer dan 50 verschillende evenementen speelbaar zijn, als aan niet eens de helft daarvan ook echt ietwat plezier te beleven valt ben je er ook snel klaar mee. Zo is het bijvoorbeeld leuk van SEGA dat ze in proberen te spelen op de extra features die de 3DS biedt, maar als dat moet betekenen dat jouw handheld je vraagt om bij het kogelstoten in de microfoon te roepen om je worp kracht bij te zetten had dat idee wat mij betreft gerust op de tekentafel mogen blijven liggen.
"Op production values is met deze titel duidelijk niet bespaard"
Andere unieke aspecten van de 3DS zoals de gyroscoop en de stylus worden ook niet vergeten, maar evengoed met wisselend succes geïmplementeerd. Daarnaast hebben een groot deel van de minigames ook gewoon heel erg weinig om het lijf wat gameplay betreft. Het is begrijpelijk dat er op die manier geprobeerd wordt om het spel geschikter te maken om on-the-go gespeeld te worden maar het is spijtig dat dit zich dan moet uiten in spelletjes die soms na twintig seconden en amper drie keer drukken op een knop al over zijn bij wijze van spreken.
Al deze minigames kun je spelen in een 'highlight match', waarbij je één bepaald evenement kiest, of in een 'medley match', waarbij je een aantal verschillende evenementen na elkaar speelt. Hierbij kun je kiezen om bijvoorbeeld per categorie te spelen, maar je kunt ook zelf een medley samenstellen met jouw favoriete minigames, die je vervolgens ook met vrienden kunt delen. Waar de game echter zijn replaywaarde vandaan probeert te halen is naast die multiplayer en de online rankings vooral de storymode. Al is dit eigenlijk niet meer dan een aaneenschakeling van de voorgenoemde medley matches met af en toe wat irritante tussenfilmpjes. Toegeven, dat het draait om Bowser en Dr. Eggman die boos zijn omdat ze niet zijn uitgenodigd voor de Olympische Spelen en uit wraak Londen in een dikke mist hullen heeft wel een absurd soort charme. Dat daar tijdens het daadwerkelijke spelen niks mee gedaan wordt is echter vrij flauw en maakt de storymode nogal overbodig.
"De unieke aspecten van de 3DS worden met wisselend succes geïmplementeerd."
Ook leent de game zich veel minder goed tot multiplayer dan zijn console-broers waardoor die mode eveneens vrij oninteressant is. Verder verdien je tijdens het spelen zogenaamde tickets waarmee je badges kunt verzamelen maar ook dit aspect is weinig boeiend. Op zich valt er dankzij een handvol écht leuke evenementen in combinatie met de online rankings echter best wel wat plezier te halen uit Mario & Sonic at the London 2012 Olympic Games, al voelt het grotendeels toch als een gemiste kans.
Het mag dan ondertussen misschien al wel een dikke tien jaar geleden zijn dat SEGA besloot zich niet langer op hardware te gaan richten, als kind van de jaren '90 blijft het moeilijk om geen krop in de keel te krijgen bij flashbacks naar de consolewars uit de tijd toen die nog op de speelplaats van de lagere school werden uitgevochten. Zeker als de taak om SEGA's eer te verdedigen destijds als MegaDrive-eigenaar op jouw schouders rustte. En het mag dan al lang niet meer de eerste keer zijn dat Sonic zijn gezicht laat zien op een Nintendo-console, hem naast zijn vroegere aartsrivaal Mario in een game zien opdraven blijft toch nog altijd even slikken. Dat het Mario met onder andere de Galaxy-games voor de wind is blijven gaan en SEGA-fans hun mascotte door de jaren heen alleen maar steeds dieper hebben zien zinken maakt het gebrek aan echte kwaliteitsgames die uit de samenwerking tussen beiden zijn ontsproten alleen maar moeilijker te verteren. Dat Mario & Sonic op de Olympische Spelen 2012 qua presentatie en production values zo hoog weet te scoren is voor die fans dan ook niet meer dan een pleister op de wonde, aangezien de game op vlak van gameplay en puur spelplezier keihard in de middenmoot blijft steken. En zoiets is met klinkende namen als Mario & Sonic in de titel natuurlijk een doodzonde.
De review van Mario & Sonic at the London 2012 Olympic Games doorgenomen, en je hebt wel zin om het spel in huis te halen? Dat kan, want de game is vanaf nu verkrijgbaar op 3DS!