Jak & Daxter: The Lost Frontier
Going out with a bang?
Hetzelfde verhaal is van toepassing wanneer je de vaardigheden van Jak sterker gaat maken. Ook hier zijn er opvallend veel mogelijkheden, maar het effect van elke upgrade is vaak niet merkbaar genoeg of men legt je niet fatsoenlijk uit wat je Jak nu precies hebt aangeleerd. Je gaat er vanuit dat je held sterker aan het worden is, maar hoe precies kom je op een veel te onhandige manier te weten. Gelukkig speelt het opwaarderen geen al te grote rol en verkrijg je alle essentiële krachten op een veel duidelijkere manier.
Doorheen het spel kom je regelmatig power ups tegen die Jak nieuwe krachten geven, gaande van een verhoogde snelheid, tot het uit de grond oproepen van groene kristallen waarop je vervolgens kunt springen. Elke kracht heeft zo zijn eigen nut tijdens bepaalde delen van het spel, en soms moet je zelfs lichtjes nadenken welke kracht je moet gebruiken om een puzzel op te lossen. Het merendeel van de tijd geeft het spel echter zelf aan wat je moet doen, en dus zal je grijze massa niet al te hard aan het werk gezet worden. Jak & Daxter is sinds jaar en dag ook een traditionele platformgame, en The Lost Frontier zet die traditie – op de vliegstukjes na – netjes voort.
Het is dan ook werkelijk een doodzonde dat de camera vaak niet goed meewerkt. Dit probleem zien we wel meer opduiken in PSP-games waarin springen en grote rol speelt, en The Lost Frontier is geen uitzondering op de regel. Wanneer je het voor je uitgestippelde pad netjes volgt hang je niet al te vaak in de knoop met de camera, maar eens je zin krijgt om op verkenning uit te gaan is het huilen met de pet op. De enige manier om je gezichtsveld aan te passen is door de L- en R-knop in te drukken. De camera zal vervolgens naar links, of naar rechts draaien, maar verticaal zit je vast aan de standaard instellingen. De ontwikkelaar had tenminste een first person view is het spel kunnen stoppen waarmee je de omgeving even zou kunnen bestuderen, maar blijkbaar waren er daarvoor geen knoppen meer beschikbaar op de PSP.
De vierpuntstoetsen zijn namelijk volledig opgebruikt doordat je de pijltjes niet enkel gebruikt om je verschillende krachten te selecteren. Ook het wapentuig waarmee Jak aan de slag gaat wanneer hij niet in een vliegtuig zit is verstopt onder de d-pad. Ook hier heb je te maken met een mooie selectie aan geweren, maar deze gebruiken is alweer wat onhandig door de wrange besturing van de camera. Het maakt het geheel absoluut niet onspeelbaar, maar zo nu en dan moet je je PSP even neerleggen uit frustratie...om hem daarna weer meteen op te pakken omdat je de spelwereld verder wilt gaan uitkammen.
The Lost Frontier ziet er namelijk erg smakelijk uit voor een draagbare titel. Regelmatig duiken er mooi vormgegeven tussenfilmpjes op, en ook de omgevingen waarin Jak en Daxter hun ding doen zijn kleurrijk en levendig. De thema's gaan verder dan het bekende junglelevel, en de grafische effecten die je te zien krijgt wanneer je Jak laat aanvallen zijn best wel indrukwekkend te noemen. Tel daarbij op dat de wereld van The Lost Frontier een mooie oppervlakte opneemt, en High Impact Games verdient zeker een klopje op de rug voor het grafische aspect.
Jak & Daxter: The Lost Frontier zal niet de geschiedenis ingaan als een memorabel deel – en mogelijk afsluiter – binnen de reeks. De gameplay, zowel in de lucht al op de grond, is op een degelijke manier neergezet, maar de problemen met de camera gooit roet in het eten. High Impact Games had zeker enkele goede ideeën en wilt de speler diepgang aanbieden door het upgrade systeem, maar uiteindelijk komt het allemaal wat rommelig over. Desalniettemin zouden we liegen mochten we The Lost Frontier een slecht spel noemen. Onder de minpunten zit de basis namelijk nog steeds goed, en fans van de reeks zullen ongetwijfeld meer te weten willen komen rond het reilen en zeilen Jak en Daxter.