Horizon Forbidden West: Burning Shores review – Vurig verlangen naar meer
California Love.
Voor de Horizon Forbidden West: Burning Shores review reist Joachim met een tube zonnecrème en een speer onder de arm naar het zuiden van de Amerikaanse westkust.
De onmiddellijke bedreiging van de postapocalyptische wereld is momenteel van de baan na Horizon Forbidden West. Wachten op Aloys derde avontuur, zou je denken. Dat is echter buiten het getalenteerde team van Guerrilla Games gerekend dat nog een hoofdstuk voor de roodharige heldin in petto heeft. Horizon Forbidden West: Burning Shores gidst je naar de vervallen ruïnes van Los Angeles waar een nieuwe dreiging schuilt. De uitbreiding helpt de basis voor de toekomst te leggen en presenteert een volwaardig nieuw hoofdstuk, weliswaar met een ongebakken randje.
Horizon Forbidden West stond al bekend om zijn adembenemende panorama’s en diverse biomen. Burning Shores steekt met zijn visuele pracht die titel naar de kroon en mag zichzelf terecht bestempelen als de meest oogverblindende plek die je tot nu toe in het Horizon-universum hebt bezocht. Burning Shores tovert een zuiderse droomlocatie met parelwitte stranden en azuurblauwe wateren tevoorschijn. Beroemde trekpleisters hebben de eeuwenlange overwoekering doorstaan, zoals de deels gezonken Santa Monica Pier en de verroeste iconische Hollywood-letters. De lokale breuklijn eist bovendien de locatie op met als resultaat een vulkanische archipel vol verwrongen wolkenkrabbers en kolkende lavastromen. Waar je ook kijkt of staat: Burning Shores brengt een schouwspel aan kleuren en uitzichten van de bovenste plank.
Toegang tot de uitbreiding krijg je enkel nadat je de volledige main quest uit Forbidden West hebt voltooid. En met rede: Burning Shores leidt Aloy naar de zomerse stranden nadat Sylens – nog steeds gespeeld door wijlen Lance Reddick – opmerkt dat een dertiende Zenith-lid (Walter Londra) de apotheose van Forbidden West overleefde. Aloy ontmoet ook een verdwaald deel van de oorspronkelijke Quen-expeditie die in San Francisco belandde. De zoektocht naar Londra dient als drijfveer, maar centraal in dit exotische bisnummertje staat de groeiende band tussen Aloy en Seyka, een Quen-krijgster die dreigt verstoten te worden uit de stam. Het avontuur in Los Angeles voelt door die nadruk op de persoonlijke connectie tussen beide dames intiemer aan en dat speelt in het voordeel van het kortere verhaal.
De main quests en sidequests diepen de lore verder uit, met name van de Quen. Seyka’s situatie in het bijzonder plaatst thema’s zoals traditie en fatsoen lijnrecht tegenover elkaar, waardoor je meer leert over de Quen-stam en de dilemma’s in hun ideologie. De schaarse sidequests spelen hier ook goed op in. De drie beschikbare zijmissies spelen een belangrijke rol om de wereldbeleving van Burning Shores in de verf te zetten, al is de hoeveelheid content wel heel karig. Hetzelfde geldt voor de main quests: soms ontwikkelt alles zich aan een te snel tempo. Kwaliteit boven kwantiteit, maar je blijft toch iets te veel op je honger zitten.
Nochtans is Burning Shores gul, want je krijgt op andere vlakken meer content om van te genieten. Je bekampt vier nieuwe machines waaronder de duikende Waterwing en de ontzagwekkende Horus, een verse Cauldron om de kikkerachtige Bilegut (een andere nieuwe machine) te leren temmen, extra vaardigheden, sterkere wapens in allerlei klassen, stijlvolle outfits, nieuwe activiteiten, vele collectibles en een aangedreven skiff om de archipel volledig mee te verkennen. Je krijgt als speler veel materie op je bord wanneer je je in de onveilige omgeving van Los Angeles waagt.
Technisch mocht Burning Shores iets langer in de oven blijven staan, want tijdens mijn speelsessie merkte ik meerdere euvels op die de Californische illusie doorprikken. Er is drastische pop-in van NPC’s en gebladerte, Sunwings hangen stil in de lucht of de audio van de skiff stopt plots. De eerste verhaalmissie was zelfs niet uit te spelen, omdat Seyka weigerde de cue aan te geven voor het verdere verloop van de quest. Het vergde het herladen van meerdere oude savefiles om Seyka eindelijk te laten meewerken en het probleem op te lossen. Het is des te opvallender dat Burning Shores in deze staat uitkomt, zeker aangezien de uitbreiding exclusief voor de PlayStation 5 beschikbaar is.
Desondanks is Horizon Forbidden West: Burning Shores een genot om te doorkruisen. De uitbreiding is naast de technische vuiltjes duidelijk met veel liefde en passie ontworpen. Burning Shores brengt de vergane glorie van Los Angeles voortreffelijk in beeld, de quests zijn allemaal zinvol en je krijgt sterke nieuwe content. Aloy sluit haar Forbidden West-avontuur af op een sterke eindnoot en is helemaal voorbereid voor de clash met Nemesis in deel 3. Hou ons niet te lang in spanning, Guerrilla Games.
Voor de Horizon Forbidden West: Burning Shores review speelde Joachim op de PlayStation 5.