Guacamelee! 2 review - Worstelt zich een weg naar de top
Mexi-koning onder de metroidvania's.
In de Guacamelee! 2 review ontdekt Michiel hoe DrinkBox Studios alle minpunten uit de eerste game moeiteloos heeft weggewerkt en zo een tijdloze metroidvania heeft gecreëerd.
In het begin van de jaren 2000 leek het metroidvania-genre een vroegtijdig einde te kennen. Vanuit commercieel oogpunt was het genre immers een stuk minder interessant dan de op dat moment in opmars zijnde 3D-games. De laatste jaren hebben verschillende onafhankelijke studio's echter opnieuw de handschoen opgenomen. Met Guacamelee! luidde ontwikkelaar DrinkBox Studios in 2013 mee de heropleving van de metroidvania in. Vijf jaar later levert de studio met Guacamelee! 2 een vervolg af dat niet alleen zijn voorganger op alle vlakken overstijgt, maar bovendien een meer dan waardige troonopvolger blijkt voor de toppers van weleer.
In Guacamelee! 2 kruip je opnieuw in de schoenen en bijhorende luchador-outfit van Juan Aguacate. Zeven jaar na de gebeurtenissen in de eerste game heeft Juan zich met zijn gezin gesetteld in een rustig Mexicaans dorpje. Wanneer slechterik Salvador opduikt, moet hij echter opnieuw zijn worstelplunje aantrekken om het Mexiversum te redden. Het verhaal heeft weinig om het lijf, maar dat geeft DrinkBox Studios net de mogelijkheid om vooral te focussen op de afzonderlijke en vaak hilarische momentopnames waarmee de game doorspekt is. Guacamelee! 2 steekt niet alleen geregeld de draak met zichzelf, maar haalt ook regelmatig op humoristische wijze games als Limbo, Street Fighter en Dark Souls door het slijk. Bovenal is het verhaal luchtig genoeg om de fenomenale gameplay van Guacamelee! 2 niet in de weg te staan.
In vergelijking met de eerste game is Guacamelee 2 'meer en beter'. Aan de basisformule is weinig gewijzigd: je doorkruist opnieuw een gigantische map op zoek naar nieuwe worsteltechnieken die je op hun beurt toelaten om nieuwe delen van de map vrij te spelen. Het aantal technieken is echter sterk toegenomen. Zo laat Eagle Boost je toe om je sprongen te verlengen door jezelf op bepaalde plekken vooruit te katapulteren. Ook is het mogelijk om tussen verschillende tijdlijnen te wisselen. Het is echter vooral de kippenvorm uit de eerste game die een grondige metamorfose heeft ondergaan. Nu gebruik je die vorm immers niet alleen om jezelf door smalle gangen te wringen, maar ook om je vijanden mee te lijf te gaan. Met een eigen pakket horizontale en diagonale aanvallen rijg je als kip al snel heerlijke reeksen combo's aaneen om het diverse aanbod aan vijanden mee te lijf te gaan.
Guacamelee! 2 dwingt je bovendien op slimme wijze om constant je volledige arsenaal te benutten. Zo zijn sommige vijanden enkel te raken met bepaalde aanvallen, of kun je ze enkel schade berokkenen in een bepaalde tijdlijn. Je bent dan ook steeds verplicht om de juiste techniek op het juiste moment te gebruiken, in plaats van je doorheen de arena's te button-bashen. Zeker in de latere secties geeft het een enorm gevoel van voldoening wanneer je eindelijk de code van een gevecht kraakt en je de laatste vijand met een Rooster Uppercut tot stof hebt gereduceerd.
Ook in de platformsecties van de game komen je speciale aanvallen goed van pas. Die laten je immers toe om steeds langere combo's uit te voeren om steeds verdere afstanden te overbruggen. Vooral in de optionele schatkamers drijft de game je steeds tot het uiterste om de juiste combinatie van technieken te achterhalen die je naar de schat brengen. In die schatkamers toont de studio zich bovendien als meesterlijke leveldesigners. Zo zijn in bepaalde kamers golven van verschillende tijdlijnen aanwezig met elk eigen platformen, waardoor timing essentieel is om niet roemloos in de afgrond te tuimelen. Tegen het einde van de game schotelt DrinkBox Studios je enkele aartsmoeilijke schatkamers voor, maar de enorme variatie en creativiteit ervan zorgen ervoor dat je ook die met veel plezier aanvalt.
Die uitdagingen hoef je overigens niet alleen aan te gaan. Guacamelee! 2 is in lokale co-op speelbaar met twee tot vier spelers. De overgang tussen singleplayer en multiplayer verloopt naadloos. Aangezien de arena's in de game vrij klein zijn, ontstaan er bovendien zelden problemen wanneer spelers te ver uiteengedreven worden. Afhankelijk van het aantal spelers neemt ook het aantal vijanden toe, waardoor vaak ook andere strategieën dan tijdens een singeplayersessie noodzakelijk zijn. Bovendien is de synergie tussen de verschillende spelers uitstekend. Zo is het mogelijk om je vijand vanuit een wurggreep in de lucht te werpen, waar je kompaan hem met een stevige uppercut kan afmaken.
Met Guacamelee! 2 heeft DrinkBox Studios de minpunten van de eerste game moeiteloos weggewerkt. Sterker nog, de studio zet zich definitief op de kaart als een van de beste ontwikkelaars in het metroidvania-genre. Guacamelee! 2 bevat een uitgebreider pakket aan vaardigheden, meer gevarieerde levels en betere humor dan zijn voorganger. Dit vervolg mag het dan ook zonder scrupules de ring instappen om het tegen toppers als Castlevania: Symphony of the Night en Super Metroid op te nemen voor de titel van beste metroidvania ooit.
Voor onze Guacamelee! 2 review speelde Michiel op een PlayStation 4.