God of War review - Triomftocht
Goddelijk goed.
Hoe meer dingen veranderen, hoe meer ze hetzelfde blijven. Zo luidt het gezegde, maar toch kun je er niet omheen: God of War is écht veranderd. Na zeven games is de moegetergde klassieke formule radicaal gemoderniseerd, met een meer serene toon, een complete herwerking van hoe Kratos vecht, beweegt en puzzels oplost, en een halfopen structuur. Kratos heeft zijn tweede adem gevonden, en het resultaat is een ware triomftocht.
Op deze pagina:
God of War pc review
God of War is een meesterwerk. Elke aanpassing aan het verhaal en de gameplay zou godslastering zijn, dus voor de pc-port ligt de focus hoofdzakelijk op de grafische prestaties. Zelfs met een videokaart van enkele generaties geleden zijn de goden je gunstig gezind en loopt de game behoorlijk vlot. Wanneer je op het vlak van performance of grafisch geweld nog net iets meer uit de game wilt persen, pas je in de settings onder meer texturen, schaduwen en reflecties naar wens aan. Die tweakopties zijn weliswaar basaal, maar desondanks is God of War vier jaar na de originele release nog steeds een visueel pareltje.
Wanneer je echter gezegend met een pc in het hogere segment bent, kun je Kratos in volle glorie op een 4K-resolutie met 120 fps bewonderen. Dankzij Nvidea's Deep Learning Super Sampling (DLSS) of AMD's FidelityFX Super Resolution zet je op het vlak van prestatie of kwaliteit daarbij de puntjes op de i. Het is alleen een kleine teleurstelling dat raytracing schittert door afwezigheid. Dat wordt echter gecompenseerd door de mogelijkheid de game op een ultrawide scherm te spelen. Met dank aan de vele cutscenes en het sterke verhaal krijgt de epos op deze manier een ware filmische ervaring.
Naast visuele prestaties biedt de pc-port alternatieven op het vlak van besturing. Zo heb je als pc-speler de mogelijkheid Kratos met muis en toetsenbord te besturen, wat tijdens de gevechten over het algemeen verrassend goed werkt. Het gooien van je bijl en schieten van Atreus' pijlen zijn minder praktisch, maar ter compensatie kun je alle keybindings volledig naar wens aanpassen. Speel je toch liever met een controller, dan kun je alsnog uitwijken naar die optie. Hoewel ik zelf hiermee geen issues had, zijn er momenteel spelers die problemen ervaren met het gebruik van een gamepad buiten de DualShock 4 en DualSense om. Houd hier dus wel rekening mee.
Dat mag de pret echter niet drukken. De pc-port van God of War, dit keer in handen van de externe ontwikkelaar Jetpack Interactive, is een behoorlijk degelijke overzetting. De game loopt vlot en tijdens het spelen ben ik geen bugs, glitches en andere ongewenste issues tegengekomen. Voor zowel nieuwkomers als oudgedienden is het een goddelijke game.
Voor deze God of War review speelde Yvo op een pc.
God of War PS4 review
De inspiratie voor die frisse wind heeft ontwikkelaar Sony Santa Monica vooral gevonden in andere moderne toppers. Het is onmogelijk om geen parallellen te trekken tussen de band van Kratos en zijn zoon Atreus, en die van Joel en Ellie in The Last Of Us. Leentjebuur spelen doet echter geen afbreuk aan wat God of War weet te bereiken, want de game hanteert de beproefde formule van een moeilijke ouder-kindrelatie met veel zelfvertrouwen. De dialogen staan bol van de onderhuidse spanning en frustratie, en de moeite die Kratos heeft om met zijn zoon te communiceren geeft hem een diepgang en menselijkheid die de reeks na het eerste deel nooit meer kende.
Het is verleidelijk om Atreus aan te wijzen als de reden bij uitstek waarom deze min-of-meer-reboot-maar-toch-ook-sequel zo'n radicale nieuwe richting voor de reeks vormt, maar uiteindelijk zijn het de moedige en briljante hervormingen op vlak van gameplay die de diepste indruk nalaten.
De camera blijft nu steeds dicht bij Kratos' schouder hangen, als een soort mash-up tussen God of War en Resident Evil 4. Dat geeft niet enkel een groot gevoel van betrokkenheid, maar resulteert ook in bijzonder unieke combat. Weg met het vogelperspectief van de oude games: de gruwelijke draugrs en trollen staan deze keer vlak voor je neus. Je voelt elke klap bijgevolg keihard aankomen, maar jouw aanvallen hebben ook veel meer impact. De invloed van Dark Souls is niet veraf, met als gevolg zeer beheerste en precieze gevechten die tegelijk het kinetische karakter, de heerlijke finishing moves en de uitgebreide tabel aan vechtmoves van God of War behouden. Het resultaat is een verregaande modernisering van het vechtsysteem, die het unieke DNA van de reeks echter met glans behoudt.
Ook hier biedt zoon Atreus een enorme meerwaarde. Je kunt hem opdragen om pijlen af te schieten die vijanden verwonden en stunnen, en regelmatig kruipt hij in de nek van machtige monsters zodat jij ongestoord klappen kunt uitdelen. Je kunt altijd op hem rekenen om je een voordeel te bezorgen, en je hoeft nooit te babysitten. Op die manier vormt hij een volwaardig deel van de gevechten, en al gauw vind je het logisch en compleet natuurlijk dat de stoere krijger Kratos met zijn zoontje op avontuur trekt.
Tijdens puzzels heeft Atreus een minder grote rol, en wordt de bal in jouw kamp gelegd om de vaak zeer inventieve problemen op te lossen. Het is hier dat God of War de nieuwe mogelijkheden van Kratos ten volste benut. Met zijn bijl Leviathan kun je tandwielen bevriezen en door kristallen te verslepen bouw je lichtbruggen. De origineelste toepassing is echter dat je de bijl kunt gooien en op eender welk moment terugroept. Zowel tijdens de worp als de terugkeer snijdt het blad door bepaalde stoffen heen. Dat resulteert in briljante puzzels waarbij je bijvoorbeeld in één worp drie touwen moet doorsnijden vanuit een schijnbaar onmogelijke positie. Het design speelt echter op vakkundige wijze met perspectief, en het oplossen van die kleine puzzels wordt daardoor een waar genot. Steeds uitdagend, maar altijd logisch.
Puzzels oplossen leidt vaak tot kisten met loot. God of War legt namelijk een nadruk op upgrades en progressie die ongezien is voor de reeks. Je verzamelt nieuwe armor met unieke eigenschappen en runes voor je wapens die bijzondere voordelen opleveren, krijgt XP na gevechten en na het voltooien van uitdagingen, en vindt resources waarmee je unieke voorwerpen kunt craften. God of War een volwaardige RPG noemen zou te ver gaan, maar het zorgt wel voor een extra laag diepgang en betrokkenheid bij hoe je avontuur zich ontplooit.
De laatste grote verandering die God of War doorvoert, is een volledige herwerking van de structuur van de game. Je verkent uitgestrekte gebieden die tal van geheimen verbergen, shortcuts naar onverwachte plaatsen bieden, en bovendien allemaal slim met elkaar verbonden zijn. Het doet heel hard denken aan het eiland Yamatai van de Tomb Raider-reboot, wat geen toeval is, aangezien regisseur Cory Barlog eraan meewerkte. Ook hier gebruikt God of War dus een beproefde formule, maar opnieuw springt de game vakkundig met die inspiratiebron om. Je zin naar verkennen wordt aangewakkerd door de interessante puzzels en de potentiële loot, terwijl het pad voorwaarts toch steeds duidelijk en lineair blijft. Het tempo stijgt en daalt op meesterlijke wijze, waardoor je meegezogen wordt in de heerlijke loop van verkennen, beloond worden, voortgang maken in het verhaal, voor de lus herbegint in een ander gebied.
De omgevingen zijn bovendien stuk voor stuk een lust voor het oog. Compleet in lijn met de voorgaande games verlegt ook deze God of War nieuwe technologische grenzen. Het oog voor detail is simpelweg waanzinnig: je woelt sneeuw laag per laag op hyperrealistische wijze om, en de aderen op Kratos' handen lijken levensecht. Tegelijk is het grote plaatje adembenemend, met boottochtjes op adembenemende mistige meren en de zee rond Alfheim die zomaar in tweeën uiteen schuift. De framerate weigert daarbij om zelfs tijdens de heftigste actiescènes te stotteren. Het resultaat is een technische tour-de-force van jewelste.
Kritiek valt er dan ook amper te geven op deze magistrale game. De antagonist is dan wel allesbehalve memorabel en enkele stukken backtracking weten niet evenzeer te boeien als nieuwe gebieden, maar dat zijn piepkleine smetjes op dit glanzende blazoen. God of War is een game met zoveel zelfvertrouwen en creativiteit dat je ademloos achterblijft.
Het verhaal van Kratos en Atreus is meeslepend en geloofwaardig, en biedt zo het perfecte kader voor een van de meest overtuigende modernisaties van eender welke gamereeks ooit. Elk deel van de God of War-formule is grondig onder de loep genomen, aangepast, en ten slotte zodanig met elkaar gecombineerd dat het resultaat een moderne klassieker is. Volgens Nietzsche is God dan wel dood, maar de god van de oorlog is opnieuw springlevend. Welkom terug, Kratos.
Voor deze God of War review speelde Carl op een PlayStation 4.