Sin and Punishment: Successor of the Skies
Sin and Punishment: Successor of the Skies
Georkestreerd knallen.
On-rail shooters zijn een vrij aparte klasse binnen de gamesindustrie. Je wordt bij de hand genomen, beweegt niet (of nauwelijks) zelf en moet dus alles zomaar over je heen laten gaan. Om de één of andere reden ben ik echter een grote fan van dit genre. Roept het jeugdherinneringen op aan de lunaparken? Ja, maar toch is er meer. Misschien is het gevoel van hersenloos knallen gewoon relaxed. Gewoon even alles in je hoofd vrijmaken om daarna opnieuw fris en monter te zijn.
Met Sin and Punishment: Successor of the Skies komt dit gevoel weer helemaal naar boven. Met de uitzondering dat er meer in de game zit dan ik verwacht had. Je krijgt het gevoel dat er over alles nagedacht is. Hoe krijgen wij dat goed in beeld? Moeten hier niet wat meer vijanden toevoegen? Moet de actie hier niet wat sneller? Ontwikkelaar Treasure brengt zo een afgewerkt product naar buiten, waar weinig fouten inzitten.
In de game is het heelal opgesplitst in twee facties: Inner en Outer Space. De Inner Space gebruiken de mensheid als een verdedigingslinie tegen de Outer Space. Hiervoor zijn er verschillende planeten Aarde. Je moet geen genie zijn om te beseffen dat wij als mensen niet betrouwbaar zijn en vrede willen sluiten met de Outer Space. Wanneer het mis lijkt te lopen wordt de betrokken Aarde gewoonweg opnieuw gecreëerd.
Knallen maar.
Weinige gamers buiten Japan zullen bekend zijn met de game Sin & Punishment. Het origineel voor de Nintendo 64 kwam dan ook enkel uit in het land van de rijzende zon. Later konden Westerse gamers toch nog in contact met de on-rails shooter. Ontwikkelaar Treasure wil het tweede deel toch in het buitenland uitbrengen, maar doet dit zo'n goede zeven maanden na de Japanse release.