Final Fantasy: Fabula Nova Crystallis

Hoewel Noct en Stella een duidelijke protagonist/antagonist relatie hebben, kan ik de gedachte van een eventuele romance tussen de twee niet van mij afschudden. Als je het mij vraagt, worden zij gewoon de nieuwe Squall & Rinoa, Zidane & Garnet, Tidus & Yuna… Het feit dat ze vijanden zijn, zie ik dan eerder als een leuk twist in het geheel. Romeo en Juliet, iemand? Meneer, mevrouw, uw tragedie!

Een dieper inzicht op zowel verhaal als personageontwikkeling krijgen we dankzij een stuk dialoog tussen de twee. De essentie van de conversatie gaat er over dat ze beiden een bijna doodservaring hebben gehad. Hierdoor kregen ze een bezoek van de Godin van de Dood waardoor ze 'het licht' kunnen zien. In het gesprek dat volgt vragen ze elkaar of 'het licht' hen krachten heeft gegeven. Beiden ontkennen het, zeggende dat het niet waard is om daar een leven voor op te offeren. Kortom, in de wereld van Versus is het dus mogelijk om speciale krachten te verkrijgen via een bijna doodservaring, maar iemand zal daar in ruil voor moeten sterven. Tenminste dat is waar het nu op lijkt.

De oplettende lezer ziet hier al een duidelijke link met FFXIII: het aspect van 'de uitverkorenen'. In eerdere Final Fantasy games ging het eerder over een willekeurige groep karakters die door 'het lot' bijeen gebracht werden en tegen alle kansen in de wereld moesten redden. In FFXIII kregen we een groep personen die door een bepaalde entiteit (Fal'Cie) een transcendentie ondergingen (l'Cie) en zo speciale krachten kregen. Bespeeld door de Fal'Cie moesten zijn dan een opdracht (Focus) vervullen. In Versus lijkt de Fal'Cie vervangen te zijn met de Godin van de Dood en het gebruik van magie met, euh… het bezweren van vliegende wapens, of zoiets. Het lijkt er op dat dit gegeven dé grote link is tussen de titels binnen het Fabula Nova Crystallis. Ook in Agito zien we deze elementen terug, maar daarover volgende keer meer.

Vreemd gegeven: de ontwikkelaars zelf zeiden dat Noctis eerder het verlegen, stille type is. Een eenzaat die zowel goedhartig als nobel is. Het is dan ook vreemd dat we hem in de trailers een ware slachting zien teweeg brengen, nekken breken alsof het niets is. Voor de rest lijkt het personage aan te leunen bij typetjes zoals Cloud of Squall, met een flinke dosis apathie dus. Noctis wordt verder vooral omschreven als een tragische held. Dikke spoiler: zou dit automatisch betekenen dat hij op het einde het loodje legt?

Naast Noctis en Stella zagen we ook al enkele andere typetjes een eerste stap op de bühne zetten. Meer bepaald de vrienden (bodyguards?) van de prins, deze zijn: man met bril, man met shotgun en man met litteken aan zijn ogen. Nee, dit zijn niet de echte namen en nee, we weten gewoon niet hoe ze echt heten. De eerstgenoemde lijkt het maatpak type te zijn, de serieuze kerel, hij werd ook gespot als de chauffeur van Noctis. De tweede lijkt dan weer vooral het 'comic relief' te zijn, de levendige kerel met een gevoel voor humor. De laatste is dan weer een boom van een kerel wiens rol waarschijnlijk zal aanleunen bij die van Barret Wallace, Amarant Coral of Kimahri Ronso.

Als voorlaatste vraag, eentje die ik me altijd stel bij een nieuwe Final Fantasy: mogen we summons verwachten? Helaas, ook hier is er nog niets over gekend, maar ik gok alvast op 'ja'. Waarom? Wel, omdat summons slechts zeer zelden afwezig zijn in een Final Fantasy. Feit, de summons hebben al meer verschillende gedaanten en rollen gekregen dan dat Lady Gaga bizarre kostuums heeft, maar buiten FFX-2, hebben alle FF's van het voorbije anderhalve decennium hun deel wel gehad. Verder wil ik toevoegen, dat als er summons zijn, ze slechts beperkte capaciteiten zullen hebben. Een redelijk uit de lucht gegrepen veronderstelling die ik enkel kan rechtvaardigen door de lijn met de andere FF's door te trekken. Geef toe, summons zijn gewoon niet meer wat ze geweest zijn sinds deeltje tien.

Als laatste vraag: zullen de makers gebruik maken van de feedback op FFXIII om de rest van het Fabula Nova Crystallis in goede banen te leiden? Het mogen dan nog drie verschillende games zijn op zowel verhaal als gameplay, een te lineair verloop kan een vloek van elk genre zijn. Zoals al gezegd, grafisch zal het top zijn, zowel dankzij de engine als de traditie die Square-Enix sowieso altijd in ere houdt. Muziek lijkt ook weer meer de goede kant op te gaan - misschien een iets te persoonlijke visie, maar qua auditieve pracht ging het na Nobuo Uematsu's vertrek (na FFIX) toch de dieperik in wat betreft memorabele thema's. Gezien het thema lijken enkele stukjes opera alvast een goed idee. Een spirituele opvolger op FFVIII's Liberi Fatali? Wel ja, graag. Hoe het ook zij, kern van een game is en blijft de gameplay.

'Een realistische versie van Kingdom Hearts', hmm, op zich kan daar niet veel op aangemerkt worden. Dat is te zeggen, zolang ze geen essentiële zaken weglaten. Zoals steden misschien, of vrijheid? Het is algemeen geweten, Square-Enix heeft overduidelijk een stel robuuste cojones aan zijn lijf hangen en schrikt niet weg van wat verandering. Dat alle inzet geen windeieren gelegd heeft, zal redacteur Michaël wel beamen. En toch… Voor velen - mij incluis - was het net iets te weinig. Te weinig wat? Te weinig… alles. Wel, voor het geval u de blijde boodschap nog niet gehoord had: het ontwikkelingsteam van Versus is effectief bezig met een doorloopbare wereldkaart. Jawel, eentje van hetzelfde kaliber zoals we ze herinneren uit elke Final Fantasy vóór FFX. S-E kennende, zal het hele 'world map'-systeem wel enige metamorfoses achter de rug hebben, iets wat mij toch op mijn hoede stelt. Maar ach, wat kan het mij schelen, van één element zijn we sowieso al verlost: de overdosis lineariteit!

Dit was het eerste deel van de Fabula Nova Crystallis special. Volgende keer nemen we Final Fantasy Agito XIII onder de loep en gaan we een kijkje nemen in de glazen bol om uit te vissen of Square Enix nog andere plannen heeft met zijn kristallen universum.