Divinity: Original Sin 2 Definitive Edition - Geen zonde van je tijd
Definitief op consoles.
De Divinity: Original Sin 2 Definitive Edition review neemt je mee naar Rivellon en vertelt je hoe de CRPG indruk en overdondering blijft veroorzaken met zijn diepgang.
Met de eerste Divinity: Original Sin hielp de Belgische ontwikkelaar Larian Games mee aan de heropleving van CRPG's. De game kreeg lof voor zijn enorme diepgang, en de sequel Original Sin 2 ging in 2017 moeiteloos door op dat elan. Diezelfde uitmuntende roleplayingervaring is vanaf nu ook te beleven op de consoles dankzij deze Definitive Edition. Hoewel de game met ontoegankelijkheid blijft worstelen, heeft Larian enkele zeer geslaagde aanpassingen doorgevoerd, waardoor deze mastodont ook op de consoles volledig tot zijn recht komt.
Het typische struikelblok van CRPG's op een console is de user interface. Een muis blijft nu eenmaal een makkelijkere manier dan een controller om de vele menu's en tactische combat van dit genre te doorworstelen. De eerste Original Sin kreeg echter een prima overzetting naar de consoles, en Larian toont hier opnieuw dat het perfect mogelijk is om een complexe UI te stroomlijnen. De overzichtelijke radial menu's leiden je naar character management, je inventaris en crafting, terwijl je tijdens gevechten met R1-L1 / de bumpers tussen hotbars kunt switchen. Hoewel het even duurt voor je alles vindt, is het nooit een straf om de menu's van Original Sin 2 te doorkruisen. Enkel tijdens de combat wordt het geheel aan informatie af en toe te veel. Statuseffecten, cijfers, symbolen en spectaculaire acties overlappen elkaar, waardoor je soms het overzicht verliest.
Vooral wanneer je met twee in local co-op speelt, verbergen de tekstkaders van de ene speler al te vaak vitale info op het scherm van de andere. Larian reikt echter wel enkele innovatieve oplossingen aan om dat aan te pakken. Zo splits je door links op de D-pad te drukken het beeld naar splitscreen of breng je alles weer terug naar een gedeeld scherm. Daardoor is opsplitsen niet alleen mogelijk, maar zelfs genietbaar doordat je gesprekken individueel kunt doorlopen en het zelfs volledig gescheiden tegen vijanden kunt opnemen. Zodra je weer samen wilt spelen, hoef je gewoon naar elkaar toe te wandelen. Original Sin 2 samen met vrienden spelen komt daardoor neer op een digitaal potje Dungeons and Dragons. Er zijn geen grenzen aan samen of individueel op avontuur te gaan, en dat is simpelweg een heerlijk gevoel.
'Geen grenzen' vat Original Sin 2 bovendien volledig samen. De systemen van de game zijn zo onvoorstelbaar diepgaand en open, dat zo goed als alles wat je kunt bedenken ook mogelijk is. Moet je informatie van iemand ontfutselen? Dan zijn er tientallen dialoogkeuzes naargelang het personage dat het woord voert. Evengoed kun je je doelwit zakkenrollen om een brief te bemachtigen, of in zijn of haar huis inbreken. Misschien heeft een hond in de omgeving wel meer gezien? Met de Pet Pal-vaardigheid kun je namelijk hilarische gesprekken aanknopen met elke inwoner van het dierenrijk. Niks moet en bijna alles kan.
Die eindeloze diepgang zet zich ook door naar de gevechten. Tijdens combat moet je op plassen water en olie letten, of je een hogere positie hebt dan je vijand, welke van de tientallen statuseffecten er van toepassing zijn, en nog veel meer. De duivel zit hem in de details en creatief nadenken kan je geregeld het leven redden in de zeer pittige gevechten. Opnieuw is bijna alles mogelijk. Original Sin 2 is op die manier het virtuele equivalent van een tabletop RPG, waar verbeeldingskracht alles toelaat.
Die flexibele en open systemen hebben echter een keerzijde. Net zoals de eerste Original Sin blijft dit avontuur bijzonder ontoegankelijk. De kleine tutorialberichtjes leren je dan wel hoe je bepaalde menu's opent, maar veel verder gaat het niet. Larian heeft ook een klein extra gebied toegevoegd in het begin van de game, maar ook dat mist zijn doel doordat de uitleg zo minimaal is. Het vergt heel wat uren vooraleer je de honderden kleine maar belangrijke details van Divinity opmerkt, laat staan dat je ze begrijpt. Waar vind je crafting-recepten? Hoe leer je überhaupt nieuwe recepten? Kun je op andere manieren healen dan via potions? Het zijn allemaal kleine zaken die je al doende moet uitvogelen.
Het gebrek aan duiding is dubbel zo storend op vlak van verhaal. Er is op geen enkel moment een story recap van het eerste deel beschikbaar, wat voor heel wat verwarring zorgt als je een nieuwe speler bent. Het feit dat je zonder context in een wereld met dozijnen specifieke termen en namen wordt geworpen, draagt nog verder bij aan de overweldiging wanneer je aan de game begint. Enerzijds is het deel van de charme, aangezien Divinity teruggrijpt naar de CRPG's van weleer. Anderzijds is gebrekkig uitleggen van de systemen een teken dat Original Sin 2 niet heeft geleerd uit de lessen van zijn voorganger, die met exact dezelfde problemen worstelde.
Eens je de steile moeilijkheidscurve van de beginuren hebt overwonnen en de systemen van de game in de vingers begint te krijgen, is het echter genieten geblazen. De overdonderende diepgang en vrijheid die Original Sin 2 aanbiedt, is niet langer een obstakel maar net een uitnodiging om deze uitmuntende fantasywereld naar jouw hand te zetten. Je leert spelen met het open design en de combat, en elk nieuw gebied prikkelt je met interessante quests en kleurrijke personages. Net zoals bij de Definitive Edition van de eerste Original Sin is er sprake van volledige voice acting voor zelfs de meest onbelangrijke personages, terwijl de verteller sprankelende beschrijvingen aflevert. Het resultaat is een game die bruist van mogelijkheden en memorabele situaties.
Divinity: Original Sin 2 was al een extreem omvangrijk en diepgaand avontuur. Deze Definitive Edition zorgt bovendien voor een sterke overzetting naar de consoles door slimme designkeuzes die vooral de local-co-op-modus volledig tot zijn recht doen komen. Je betaalt echter wel een prijs voor de waanzinnige diepgang die Larian aanbiedt, want de eerste paar uren in Original Sin 2 zijn bijzonder intimiderend. Zowel de systemen van de game als het verhaal lijken onoverkomelijk obscuur, waardoor Original Sin 2 er net als zijn voorganger niet in slaagt om diepgang en toegankelijkheid succesvol te verzoenen. Role-playing van de bovenste plank, maar dus niet zonder een kanttekening.
Carl recenseerde Divinity: Original Sin 2 Definitive Edition op de PlayStation 4.