Dead Nation: Road of Devastation

Vreemd toch, hoe de zombie Apocalyps zo veel mensen kan boeien. Het idee van een eenzame overlevende te zijn met gestolen wapentuig en een zak vol EHBO-kistjes. De gedachte om een hele horde zombies te confronteren - en te overwinnen! Bizar wat tegenwoordig voor escapisme doorgaat. Het grappigste van allemaal? Als het ooit echt zo ver zou komen, dan is de kans enorm groot dat zowel jij als ik het nog geen dag overleven...

Even heropfrissen, Dead Nation is een PSN-exclusieve titel die - raad eens - met zombies in de weer gaat. Wanneer zullen mensen eens leren dat de doden ook hun rust verdienen? Hoe dan ook, het resultaat was een aardige top-down schietgame met mooie clair-obscur effecten en een lekker arcade gevoel. De co-op maakte dat enkel beter. Wie met deze uitbreiding meer van hetzelfde verwacht, zit er niet ver naast. Maar ook al is het niet ver, ernaast is ernaast.

Om te beginnen bevat de uitbreiding slechts één level. Vooraleer iemand een klachtbrief naar de ontwikkelaars stuurt, moet ik wel zeggen dat het een level is zoals je het nog niet eerder hebt gezien binnen de game. In plaats van het klassieke, lineaire pad, krijg je een gebied waarin je zelf één van de verschillende wegen moet uitkiezen. Het verschil? De beloning. Elke route heeft zijn eigen voordelen: de ene levert je een nieuw wapen op, de andere dikt je portemonnee aan. De weg in Road of Devastation kent trouwens geen einde - elke keer kom je weer op hetzelfde punt uit, wordt de game een stuk uitdagender en moet je een nieuwe richting kiezen. Het is als de weg van het leven - je overleeft het toch niet.

of

Caption

Attribution

Eerst wordt de weg in drie routes onderverdeeld die later elk nog eens in twee splitsen. Het is wel zo dat je nooit twee keer dezelfde route na elkaar kan nemen, nog een verschuiving in het tactisch denken. Het level an sich mag er ook wel zijn: van doodlopende steegjes met bonuskisten tot een veld met dichte begroeiing dat aan de velociraptor-scène uit Jurassic Park doet denken. De grootste nieuwigheid zit dus in de omgeving en de manier waarop de gameplay benaderd wordt. Ja, er is een nieuw wapen in de vorm van een automatische turret en een nieuwe vijand die zombievriendjes uit de grond kan stampen, maar daarmee is ook alles gezegd.

Bovenaan in het scherm staat continu de ratio aangeven van het aantal kills per minuut. Wat op het eerste zicht slechts een triviale brok info lijkt, vertelt eigenlijk ongelooflijk veel over de richting die de makers willen uitgaan. In de levels van het origineel werd je ook al gequoteerd op tijd, deze keer hangt je leven er van af.

Op het einde van elke ronde kom je voor vier kisten te staan. Hoe hoger je ratio, hoe meer kisten je mag openen. Hoe meer kisten je mag openen, hoe meer geld je hebt. En als je meer geld hebt, kan je meer centen in de winkel verdoen en verhogen je overlevingskansen voor de volgende ronde. Het is de cirkel des levens van het post-apocalyptische. De game eist dus dat je zeer efficiënt te werk gaat: zoveel mogelijk levende doden terug in dode doden veranderen in een zo kort mogelijke tijd. Ouwe rotten zullen een gelijkaardige beloningssysteem misschien wel herkennen uit de SNES-klassieker Smash TV.

Datzelfde Smash TV sfeertje wordt ook mooi ondersteund door de talloze exclamaties die op het scherm verschijnen. Multi-kill! Obliteration! Bizar hoe zo'n onbelangrijk woord toch een gevoel van spanning en voldaanheid kan oproepen. Als bonus zijn er nu ook manieren om de omgeving als wapen te gebruiken. Een hek dat onder stroom staat? Een lopende band richting een gigantische, industriële zaagmachine? Met een beetje timing en een zieke geest kom je al een heel eind.

Het is wel zo dat bij het begin van elke sessie alle wapens en hun upgrades terug op nul komen te staan. Als je net van de gewone Dead Nation levels afstapt (waar al je progressie wordt behouden) kan dat wel eens een gevoel van frustratie opwekken. Zelf heb ik wel ondervonden dat de drang om opnieuw te proberen en je score te verbeteren toch net iets groter is dan sip in een hoekje te zitten mijmeren over die kwijtgespeelde shotgun.

Natuurlijk kan deze uitbreiding zowel online als offline via co-op doorploegd worden, wat de zombie Apocalyps nóg leuker maakt. Het grote voordeel - buiten een extra schietgrage hooligan aan je zij - is dat er hier en daar containers te vinden zijn die je toelaten je partner een tweede wind te bieden. Je weet wel, voor het geval hij ongewenst een zombie-banket moest bijwonen. Het gebruik hiervan is echter eenmalig, dus wie denkt slim te zijn om altijd terug naar een container te vluchten, is er aan voor de moeite. Als tegenbalans voor dit alles wordt de moeilijkheidsgraad nog een tandje hoger gestoken.