Bayonetta 2: Hands-on met de hack-and-slash heks
Zonder gêne.
Nog geen twee seconden na het eerste laadscherm zwiert de camera in slowmotion langs het kruis van Bayonetta. Niet veel later volgt een close-up van haar rode lippen, die verleidelijk om een lolly zijn gewikkeld. En iemand schreeuwt het F-woord, al dan niet met 'mother' ervoor. Heel vaak. De heks kreunt wanneer haar kleding aan flarden wordt gescheurd door demonen, waarna ze poedelnaakt door de vijanden danst.
Als de eerste hoofdstukken van Bayonetta 2 iets leren, dan is het dat Platinum Games nog steeds geen enkele gêne heeft. Heb je het eerste deel gespeeld, dan is dat heel herkenbaar.
Het is dan ook herkenbaarheid dat de klok slaat in Bayonetta 2, want veel elementen uit het origineel uit 2010 maken deel uit van het vervolg. De typerende Platinum Games-stijl zie je direct terug wanneer de heks een neerstortende straaljager terug de lucht in schopt. Je neemt het daarna op tegen een horde gevleugelde demonen, terwijl je zélf op een vliegende straaljager staat.
De actie verplaatst zich rap naar een ontsporende trein, waar je achterna wordt gezeten door een monster dat langs je over de rails dendert. De stad raast aan je voorbij terwijl je tussen zijn enorme vuisten door springt, backflipt en alle hel ondertussen losbreekt.
Daarbij is het vechtsysteem tot dusver ook vertrouwde kost. Combo's waarin je beuken en trappen aan elkaar rijgt worden afgewisseld met pistoolschoten en megalaarzen die uit portalen tevoorschijn komen. Je bouwt een magiemeter op om grote wezens op te roepen of om 'torture attacks' in te zetten, waarbij Bayonetta bijvoorbeeld een wegvluchtende vijand in een vleesmolen trapt. Je ontwijkt op exact het juiste moment om Witch Time te activeren en in slowmotion terug te slaan. En je eindigt ieder baasgevecht steevast wanneer er 'punish him' in beeld komt. Een quick time event start waarbij je wezens die tien keer groter zijn dan jezelf compleet vermorzeld.
Dit keer doe je het om medeheks Jeanne te redden, wiens ziel is geclaimd door de hel. Want dat is wat er gebeurt met heksen die sterven: in ruil voor hun immense kracht sluiten ze een verbond met een demon en dat heeft niet alleen maar voordelen. Om überhaupt bij haar voorheen-aartsvijand-maar-nu-beste-vriendin te komen start Bayonetta haar reis naar de berg Fimbulventr, waar een ingang is naar de Hel zelve.
De eerste paar hoofdstukken spelen zich echter af in Noatun, een Venetiaans-ogende stad. Hier merk je dat Bayonetta 2 niet alleen om grote setpieces draait, maar dat er ook momenten van relatieve rust zijn waarbij je op eigen houtje mag ontdekken. De Panther Within keert terug, waarmee je in een panter transformeert en veel sneller rent. Dat combineer je met dubbele sprongen en een zweefkracht om geheime schatkisten te vinden, met daarin bijvoorbeeld items die je nodig hebt om helende voorwerpen te craften.
Zo word je ook in dit tweede deel telkens sterker, naarmate je verder kijkt dan je neus lang is. Onder meer de Broken Witch Hearts zijn weer te verdienen om je levensbalk te verlengen, en die vind je onder andere via optionele Muspelheim-portalen. Deze werken gelijk aan Alfheim-portalen uit de eerste Bayonetta en dagen je uit gevechten te beslechten binnen een bepaalde tijd met een specifieke set voorwaarden. Zo is er een uitdaging waarbij je alleen schade doet tijdens Witch Time, en eentje waarbij je helemaal niet geraakt mag worden. En ook dit keer droppen de vijanden Halo's bij de fleet, die je nodig hebt om nieuwe wapens en moves te kopen.
Het is vooralsnog vertrouwde kost, ook omdat de elementen verpakt zitten in exact dezelfde structuur als de vorige game. Hoofdstukken sluit je nog steeds af met een beoordeling die gebaseerd is op de medailles die je krijgt aan het einde van een gevecht, van een stenen plak tot pure platina. En tijdens de laadtijden blijf je gewoon spelen in een oefenruimte, zodat je buiten de tussenfilmpjes om nooit helemaal stil hoeft te zitten.
Bayonetta 2 is in eerste instantie grafisch even wennen, voornamelijk in de realistische setting van de proloog. Als je al de overstap hebt gemaakt naar de nieuwe generatie spelcomputers, dan zijn met name de textures en de lege straten om te slikken.
Maar dat went al snel, vooral vanwege het godsgeschenk dat 60 frames per seconde heet. Deze troef laat de supersnelle gevechten helemaal tot hun recht komen. Ondanks de chaos heb je hierdoor volledige controle over je ontwijkingsvaardigheden. Je klieft door vijandelijke aanvallen als een warm mes door de boter. De actie is retesnel en daagt je uit op het scherpst van de snede te spelen, zoals je van Bayonetta gewend bent.
Buiten de vertrouwde elementen is de Tag Climax-modus wel helemaal nieuw. In deze coöperatieve multiplayermodus met een competitief randje neem je het samen op tegen vijanden en bazen uit de singleplayermodus. Hoe meer Halo's je van tevoren inlegt, hoe groter de uitdaging en des te hoger de uiteindelijke beloning. Door de singleplayer te spelen, speel je Verse Cards vrij. Deze bepalen welke levels je in de multiplayer kunt spelen.
Bayonetta 2 laat een sterke eerste indruk achter. In de eerste levels neemt Platinum Games nog weinig risico en krijg je dus precies wat je verwacht van dit hack-and-slash vervolg. Maar dat stoort tot dusver niet, omdat de gevechten zo gelikt en over-the-top zijn. De game lijkt dan ook precies dat te worden waar veel spelers van het origineel op hoopten, maar niet meer hadden verwacht: simpelweg meer Bayonetta. Verwacht binnenkort de review op Eurogamer Benelux.